บันทึกของคนหมดมุข ขอรับเจ้านาย
ต้นสัปดาห์ที่ผ่านมา บอกหมออ๋อ นิธิมา กัลยาณมิตรชาวg2k ผ่านโปสการ์ดไปว่า "ช่วงนี้หมดมุขสุดๆ ไม่รู้จะเขียนอะไรค่ะ"
แรกที่เข้ามาในสังคมg2k การได้อ่านบันทึกของคนอื่นๆ นั้น เกิดแรงบันดาลใจอยากเขียนกับเขามั่ง แต่ระยะหลังชักเพลิน อ่านอย่างเดียว แต่ไม่รู้จะเขียนอะไร
วันดีคืนดี ก็มีถ้อยคำสิริมงคลส่งผ่านบันทึกของพ่อ ครูบาสุทธินันท์ ว่า
"ดอกไม้น้อย ชอบอ่าน ต้องชอบเขียนมาแลกเปลี่ยนเพื่อนๆด้วยนะ"
รู้สึกว่า "โอ ขี้เกียจไม่ได้แล้ว พ่อครูบาเมตตา กรุณามอบถ้อยคำอันเป็นมงคลและเอาภาระคนเขียนบันทึกโนเนมอย่างดอกไม้ขนาดนี้ขนาดนี้"
ทำให้เกิดการทบทวนและวิเคราะห์ตนเองว่า "เกิดอะไรขึ้นเนี่ย ไหงหมดมุขซะแล้ว"
แต่วิเคราะห์ไม่ออกว่าทำไมใจไม่"อภิเชษ" เหมือนระยะต้น ไม่มีอะไรจะเขียน ขี้เกียจเขียน หรือ คาดหวังอะไรกับตัวเองมากกว่าเดิมนะ
อาการเดียวกับ "วิทยานิพนธ์"ช่วงนี้เลย "หมดมุข" ยิ่งอ่าน ยิ่งหมดมุข -- ยิ่งอ่านยิ่งรู้ว่าเราไม่ได้รู้อะไรเลย เราไม่ได้มีและไม่ได้เป็นอะไรเลย รวมทั้งงานรณรงค์ที่เริ่มวนเข้าสู่รอบปีที่ 5 เริ่มวนกับมุขเดิมๆ ทำให้ต้องหามุขใหม่ๆ เพื่อทำงานให้เห็นอิมแพ็คแรงกว่านี้
อาการเหล่านี้ผลักดันให้ลงพื้นที่อย่างหนัก ที่สำคัญ ไปเพื่อฟัง ไปเพื่อดู ไปเพื่อลงมือทำ ไปเพื่อทำความเข้าใจให้มาก และเพื่อเช็คว่าตัวเอง "มีของจริงหรือเปล่า"
3 ประสบการณ์ อาจนำมาสู่การเปลี่ยนแปลงบางอย่างในชีวิตก็ได้ ช่วงนี้ขออนุญาต "ตามดูหัวใจสักนิดนะคะ" แล้วจะกลับมาขยันเขียนค่ะ ก็แหมชาว g2k มีเสน่ห์ อบอุ่น และมีน้ำใจเสียขนาดนี้ ขี้เกียจก็แย่มั่กๆ แล้วเนาะคะ
ความเห็น (10)
เอ...ผมกลับแปลกมากครับ มีประเด็นเขียนล้านเจ็ดเลยครับ แต่ก็พยายามหาเวลาเขียนอยู่ รู้สึกไม่ทันใจครับ ความคิดที่อยู่ในหัวจะทะลักจนล้น เป็นมาแบบนี้สองปีแล้วครับ อิอิ
เป้นเรื่องจริงครับ วันนี้ขับรถไปที่มหาวิทยาลัยเพื่อไปสอน-แลกเปลี่ยนกับ นศ.ระหว่างทางคิดประเด็นมามากมาย จากสิ่งที่เห็นครับ แต่เรื่องของเวลานี่สิครับ ต้องหาเวลามานั่งเขียนใช้อารมณ์พอสมควรครับ
ยังไง อย่าเพิ่งหมดมุกครับ ใช้จินตนาการมากๆครับ คิดว่าจะเขียนไม่ทันความคิดตัวเองในที่สุด
เรื่อง ของ คำศัพท์ "มุข" กับ "มุก" นี่เถียงกันมานานเหมือนกันครับจนเป็นประเด็น
บางก็ว่า "มุข" และบ้างก็แย้งว่า "มุก"
เอามาเขียน Blog ก็ดีครับ
-----------------------
คณะกรรมการพจนานุกรม สำนักพิมพ์มติชน เห็นแย้งพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน หลังค้นหาความเป็นมาของคำว่า "มุก-มุข" พบว่า"มุขตลก" ต้องสะกดด้วย ข ไข่ ไม่ใช่ ก ไก่ อย่างที่กำลังสับสนอยู่ในปัจจุบัน เตรียมเปิดตัวพจนานุกรมฉบับมติชนอย่างเป็นทางการ วันที่ 7 ตุลาคมนี้หลังจากใช้เวลาร่วม 7 ปี ในการรวบรวมคำศัพท์ กว่า 4 หมื่นคำ
ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ขณะนี้ได้เกิดข้อถกเถียงกันอย่างมาก เกี่ยวกับการใช้คำว่า "มุก" และ "มุข" โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คำว่า "มุขตลก" ควรจะใช้ว่า "มุขตลก" หรือ "มุกตลก" ตามที่พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2542 ซึ่งเป็นฉบับล่าสุด กำหนดให้ใช้
เกี่ยวกับเรื่องนี้ คณะกรรมการพจนานุกรม สำนักพิมพ์มติชน ซึ่งประกอบด้วยกลุ่มผู้เชี่ยวชาญในด้านภาษาไทย และผู้เชี่ยวชาญในงานด้านวรรณคดี วัฒนธรรมพื้นบ้าน หรือศัพท์เฉพาะกลุ่ม เช่น นายล้อม เพ็งแก้ว นายสมบัติ พลายน้อย นายวีรพงศ์ มีสถาน นายสันต์ จิตภาษา นายสุพจน์ แจ้งเร็ว เป็นต้น ได้มีความเห็นร่วมกัน ว่าคำว่า "มุขตลก" ควรจะสะกดด้วย "ข" ไม่ใช่ "ก" อย่างที่พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน ปี 2542 กำหนด
คณะกรรมการพจนานุกรม สำนักพิมพ์มติชน ระบุเหตุผลว่า "ลักษณะภาษาไทย ที่สำคัญประการหนึ่ง คือคำเขียน หรือรูปเขียนนั้น สามารถจำแนกความหมายได้ด้วย ดังที่จะพบว่า เมื่อจะเขียน วันศุกร์ กล้วยสุก เป็นสุขนั้น/สุก/ต่างกัน ซึ่งจะเป็นปัญหามากสำหรับชาวต่างชาติที่เรียนภาษาไทย
การเขียน มุก(สะกดด้วย ก) และมุข(สะกดด้วย ข) สามารถจำแนกความหมายได้ด้วยเช่นกัน
มุกที่ สะกดด้วย ก ไก่ ที่ใช้แต่ไหนแต่ไรมา หมายถึง หอยชนิดหนึ่ง ซึ่งนิยมนำเปลือกมาประดับเครื่องเรือน เรียกว่าประดับมุก และหอยที่ชื่ออย่างนี้ มีน้ำเมือกสะสมอยู่ภายในจนแข็งเป็นก้อน เรียกว่า ไข่มุก ดังนั้น คำหรือศัพท์ใดๆ ที่พาดพิงถึงหอยดังว่านี้ สมควรใช้ คำว่า มุก(ก ไก่ สะกด)
ส่วน มุข ในภาษาไทยมีที่มาของคำจากภาษาบาลีและสันสกฤต เมื่อนำมาใช้ ก็ไม่ได้ใช้ปะปนกับคำว่ามุก ที่เป็นชื่อหอย เพราะมีความหมายกำกับอยู่แล้วว่า หมายถึง หน้า, ปาก, ส่วนหน้า, หรือส่วนของอาคารที่ยื่น โผล่ หรือล้ำเด่นจากส่วนอื่นๆ
เนื่องจากเป็นภาษาต่างประเทศ ที่ได้รับมาใช้นานจนเป็นนิสัย จึงไม่สามารถขีดเส้นความหมายให้อยู่ที่สิ่งใดสิ่งหนึ่งได้ แต่มีความหมายรวมๆ ดังที่กล่าวมา คำในภาษาก็มีนัยคล้ายกับคนหรือสิ่งที่มีชีวิตที่มีลูกและมีแม่ ส่วนที่เป็นลูก เราใช้ ลูกคำ ลูกคำของมุข นั้นมีอยู่มากมาย เช่น มุขกระสัน มุขเด็จ มุขลด มุขลึงค์ เป็นต้น คำลูกเหล่านี้ ล้วนแต่มีนัยที่ออกมาในทาง "ยื่น เด่น โผล่" ส่วนที่เป็นลูกคำของ มุก ได้แก่คำว่า มุกกลม หมายถึงชื่อขนม
ด้วยแนวแห่งความหมายของคำว่า มุก-มุข ดังกล่าวมานี้ คำว่า มุขตลก จึงควรเป็นลูกของแม่คำว่า มุข เพราะไม่มีนัยที่พาดพิงถึงชื่อหอย หรือไม่มีลักษณะอย่างหอยมุก
ในการใช้ภาษาทั่วไปอาจพูดเล่นในหมู่เพื่อนฝูงว่า ปล่อยมุข หรือเล่นมุข ก็ล้วนควรเขียนด้วย มุข(ข ไข่ สะกด) เพราะมิได้หมายถึง ปล่อย(หอย)มุก หรือหยิบจับเอา(หอย)มุกมาเล่น
มุข ที่นำมาใช้ในคำว่า มุขตลก เล่นมุข ปล่อยมุข ฯลฯ มีความหมายว่าคำพูด การพูด ลีลา หรือการกระทำใดๆ ที่มิใช่เป็นไปในลักษณะที่เรียบๆ พื้นๆ หากแต่มีลักษณะเด่นที่ชวนหัว น่าขบขัน หรืออื่นๆ ที่เป็นลักษณะเด่นเป็นพิเศษ จึงเรียกและเขียนว่า มุข"
ผมเลยตามประเด็นนี้ให้กระจ่างครับ
-----------------
แอบดูบอร์ดนี้
---------
| ความคิดเห็นที่ 2 |
| คำนี้ มีคนเขียนไปฟ้อง สิงห์สนามหลวง ในเนชั่นสุดสัปดาห์ครับ ว่าท่านราชบัณฑิตยฯ จะเอายังไงกันแน่ ในพจนานุกรมฉบับล่าสุดให้ใช้ มุกตลก ใน อ่านอย่างไรฯ (ของราชบัณฑิตเช่นกัน) ฉบับพิมพ์ กพ. 2546 ให้ใช้ มุขตลก โดยความเห็นส่วนตัว ผมว่าน่าจะเป็น มุขตลก นะครับ |
| จาก ผู้ใช้ภาษาไทย วันที่ 14/6/2547 10:09:19 |
- ขอบพระคุณ คุณเอกจตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร สำหรับกำลังใจดีดีค่ะ
- จริงๆ แรงบันดาลใจนึงของการเขียนเสมอ คือการได้เข้าอ่านบันทึกของคุณเอกนะคะ และก็เพราะอ่านไปอ่านมา(ของเพื่อนๆ) แล้วก็มาดูตัวเองแล้ว ชอบแอบคิดบ่อยๆ ว่าเราไม่เห็นมีอะไรดีดีเขียนเลย เขียนไปรกบล็อคเขาเปล่าๆ ทำนองนี้ค่ะ (เฮ้อ)
| ความคิดเห็นที่ 5 |
| มุกตลก น. วิธีทำให้ขบขัน มุข น. หน้า, ปาก; ทาง; หัวหน้า; ส่วนของตึกหรือเรือนที่ยื่นออกมาจากส่วนใหญ่ จากพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542 หน้า 867 ครับ |
| จาก บก.เพื่อนดี วันที่ 16/6/2547 7:23:28 |
และนี่ก็โหวตกันใน พันทิพ
เห็นมานานแล้ว คุณรู้สึกว่าคำไหนเหมาะกว่ากัน มุข กับมุก| มุข (19 คน) | |
| มุก (7 คน) |
- "มุข" กับ "มุก" ก็เป็นประเด็นได้
- ขอบพระคุณมากๆ ค่ะ คุณเอก
คุณดอกไม้น้อย เขียนเรื่องเล็กๆ แต่งดงามได้ดีครับ ผมสังเกตมาหลายครั้งแล้ว
กรณีผมอ่านบันทึกของดอกไม้น้อยๆ เรื่อง "หมดมุข" เสร็จแล้ว หากผมจะเขียนบันทึกด่วนๆ ผมจะจับประเด็น เรื่องนี้เลย "มุก และ มุข"
เหมือนคำว่า "ค่ะ" ของหญิงสาว ควรใช้ "คะ" เป็นต้นครับ มติชนสุดสัปดาห์ฉบับก่อน เขียนเรื่องนี้ได้สนุกดีครับ
สวัสดีค่ะ คุณนุช ดอกไม้น้อย
เมื่อวานอ๋อเบ๊อะบ๊ะมากเลยค่ะ ไม่ได้อ่านบันทึกที่คุณนุช เขียนถึงอ๋อตั้งแต่ต้นบันทึกนี้ได้อย่างไรกัน อ่านเร็ว อ่านช้าก็ตามมาอ่านนะคะ
อ๋อเห็นด้วยกับคุณจตุพร นะคะ ที่ว่า คุณดอกไม้น้อย เขียนเรื่องเล็กๆ แต่งดงามได้ดี
คุณนุชจำได้ไหม อ๋อเขียนคอมเมนต์ให้คุณนุชครั้งแรกสุดเลยว่าอะไร
" น่ารัก เรียบง่าย และงดงามค่ะ ขอบคุณค่ะ " ตรงกันเป๊ะเลยใช่ไหมคะ ดังนั้น มั่นใจเขียนในแบบที่คิดนั่นแหละค่ะ ดีที่สุดเลยค่ะ
อ๋อยังเขียนในแบบที่อ๋ออยากเขียนเลยค่ะ หุ หุ ...
คุณนุชดอกไม้น้อย
อ๋อว่าเรื่องลดความอ้วนหน่ะ ไม่ต้องจริงจังมากหรอกค่ะ คือเพียงออกกำลังกายให้ได้ทุกวันเพื่อ รักษาสุขภาพก็ดีที่สุดแล้วค่ะ
พอใจและภูมิใจในสิ่งที่เป็นอยู่ดีกว่าค่ะ อ๋อก็ไม่ผอมนะ แต่อ๋อว่าอ๋อก็เป็นแบบนี้แหละ ถ้าอ๋อผอมนั่นมันตัวปลอมค่ะ อ๋อแบบอ๋อเป็นแบบนี้แหละมีหนึ่งเดียวในโลกเท่านั้นค่ะ ไม่ต้องผอมเหมือนใคร ไม่ต้องดีมากก็ได้ ตรงไปตรงมา ตัวเองสบายใจ ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน เราก็แค่รักษาใจเราให้ปกติ ไม่ทุกข์ง่าย ไม่ติดสุข สบายๆค่ะ ทุกอย่างมันเรื่องชั่วคราวนะคะ กายอวบๆของเราก็เช่นกัน คุณนุชก็ทราบนะคะ ช่างมันเถอะค่ะ
ว่าแล้วก็นี่เลย ไปกินปูอบวุ้นเส้นกันดีกว่า น่ากินขนาดนี้ ใครจะอดใจไหวจ๊ะ ชวนคุณจตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร มาทานด้วยกันนะคะ
อ๋อค่ะ
ดอกไม้น้อย
- ขอบคุณสำหรับ "มุก" "มุข" ที่คุณจตุพรเอาธุระไม่ปล่อยผ่าน และให้ความรู้ทั้งในส่วนเรื่องการใช้คำ รวมไปถึงทางออกของการ "เรียนรู้อยู่ตลอดเวลา" ค่ะ
- สำหรับคุณหมออ๋อ นุชคิดถึงเพลงนึงที่เขาร้องว่า "มีเพื่อนเป็นคู่คิด ถูกหรือผิดคอยติงเตือน ถึงใครเขาแชเชือน เพื่อนไม่ทิ้งคอยดึงดัน" .... คราวนี้นะ เวลาจะขี้เกียจต้องคิดถึงเพื่อนมากๆ ค่ะ