เชียร์พ่อจ๋า-- สมเจตน์ เมฆพายัพ ให้เขียน blog มาตั้งแต่เดือนกันยายนปีที่ผ่านมา เพราะเห็นว่าพ่อมีความรู้ที่น่าสนใจเรื่องการผลิตรายการโทรทัศน์มาเป็นเวลาหลายสิบปี โดยเฉพาะช่วงนี้ที่พ่อได้ไปสอนหนังสือให้เพื่อนๆ ป.ตรี ป.โท หลายมหาวิทยาลัย กลับมาทีไรมีเรื่องสนุกๆ จากห้องเรียนมาเล่าให้ฟังตลอด โดยเฉพาะเรื่องให้แบบฝึกหัด
เราเองก็เห็นว่าสมัยก่อนพ่ออยากให้เรียนสายนิเทศ ก็มาเลือกรักเลือกเรียนทางสายสังคม คิดจะอยากมาเรียนตอนนี้ ก็ไม่ทันแล้ว - - อย่ากระนั้นเลยออกอุบายให้พ่อเขียนให้อ่านดีกว่า
แต่บันทึกของพ่อที่ผ่านมา ส่วนใหญ่เอาตำราที่พ่อเขียนขึ้น(ซะงั้น) เกร็ดเล็ก เกร็ดน้อยที่เราเห็นว่าน่าสนุก อย่างที่พ่อชอบเล่าให้ฟังหลังอาหารนั้น หายไป
เลยบ่นเรื่อยเวลาเข้าอ่าน ว่า "วิชาการชะมัดเลยพ่อจ๋า" บ่อยเข้า - - ท่านตอบว่า "ลูกก็เขียนให้พ่อซะเลยสิ" "อ้าวววววว" เลยต้องเบรคดังเอี๊ยดดดดดดดดด ไม่บ่นก็ด้ายยยยยย
วันนี้(อาทิตย์ที่27มกราคม) พ่อตั้งหน้าตั้งตา เก็บเกี่ยวบันทึกของคนโน้น คนนี้ อ่านวิธีโพสต์รูปลงบันทึก และวิธีใช้งานต่างๆ ในg2k - - พร้อมกับเปรยว่า "ต้องลองอีกทีเขียนบล็อคอีกที"
หนูก็ลุ้นจ้ะพ่อจ๋า - - "หน้าตาบันทึก(คึกคัก)"ของพ่อ - - - - - - - ลุยยยยยยย
จนกว่าจะถึงวันนั้น- - วันที่พ่อรัก g2k อย่างถอนมือไม่ขึ้น(จากแป้นพิมพ์)จ้ะ - - - แล้วพ่อจะรู้ เหมือนที่หนูรู้ นะ นะ นะ
รักพ่อค่ะ