"วัยเยาว์.........
เจ้ามีฝันในดวงตา มีจินตนาการในดวงใจ
โลก.....ฝากรัก ฝากหวังเอาไว้
มือมั่นฝันไฝ่ ให้ถึงฝัน
นะ นะ นะ "
ได้รูปนี้มา ตอนลงพื้นที่จังหวัดร้อยเอ็ด เห็นหนุ่มๆ กลุ่มนี้ทำท่ารุมตีอะไรสักอย่าง ใกล้เข้าไป ดูตีไปเป็นจังหวะ จังหวะ ขอลงจากรถไปดูใกล้ๆ "กำลังตีกลองกันนั่นเอง" เพราะฟังเสียงประกอบจังหวะระหว่างตี ไม่น่าจะเป็นอื่นใดไปได้
เมื่อขอให้ยิ้มหล่อ ก็ได้รูปนี้มาด้วยความยินยอม พร้อมใจ
วันนั้นเรา เดินทางมาประชุมต่ออีกจังหวัด ด้วยใจพองโต
เราลืม "วันเยาว์" ทิ้งไว้เสียที่ไหนหนอ วันวานแห่งวัยเยาว์ที่สนุกสนานกับทุกสิ่ง วันที่เรามีทุกๆ อย่าง เท่าที่เราฝันอยากให้มันมี มันเป็น ไม่มีช่องว่างระหว่างความฝันกับความจริง
เราส่งรูปนี้ไปให้หลานสาววัยรุ่น ตั้งคำถามกับสาวน้อยว่า "หนูว่าเด็กๆ กลุ่มนี้ "ขาด" หรือ "มี" เนื่องจากในวันหนาวอย่างนี้ เด็กไม่มีเสื้อกันหนาวหรือบางคนไม่มีรองเท้าใส่มาโรงเรียน
แต่ไม่ว่าหลานสาวจะตอบอย่างไร ภาพของเด็กชายกลุ่มนั้นต่อเติมให้คนขาดฝันอย่างฉัน กล้าฝันต่อ
ฉันได้กลายเป็นดอกไม้น้อย อีกครั้ง และอีกครั้ง
ดอกไม้น้อย สวัสดีค่ะ
คนเรา ชอบมีและขาด ป้าแดงก็เพิ่งค้นพบเมื่อไม่นานมานี่เอง แล้วก็ทำให้เบาสบาย หลังจากที่เคยน้อยใจในชะตาชีวิตที่ขาดๆแหว่งๆ เสมอมา