กุมภา 51 การเริ่มต้นของการท้าทายขีดจำกัด

เดือนนี้เป็นเดือนที่เริ่มต้นของการบริหารหลายๆ งานในเวลาเดียวกัน คือได้รับมอบหมายให้ทำงานมากขึ้นอีกสองเท่าตัว ดูเหมือนว่าต้องทำงานหนักขึ้น มีเวลาทำงานเก่าน้อยลง

แต่ถ้ามองในอีกมุมก็คือเป็นเรื่องดีที่ได้รับงานเพิ่ม เพราะจะได้ลองท้าท้ายขีดจำกัดของตัวเองดู ว่าเราทำได้แค่ไหน ถ้ามัวแต่นั่งคิดว่าได้งานเยอะ สงสัยคงจะทำให้กลุ้มใจเป็นแน่ แต่พอมองในมุมที่ดี ผมกลับมีความสุขขึ้นอย่างประหลาด คือกลับคิดว่างานที่ได้รับมานั้นมันน่าท้ายทายเราอย่างไร โอกาสที่จะได้รับงานประเภทดูแล กำกับ และบริหารหลายๆ งานในเวลาเดียวกันนั้น ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ที่จะมีโอกาสมากขนาดนี้ ตอนนี้ต้องรีบหา Model การบริหารใหม่ๆ มาลองใช้ดูดีกว่า

เหมือนอยู่ในห้องทดลองเลย แต่ว่าไปแล้วเราก็กำลังอยู่ในห้องทดลองที่ไม่ได้เป็นกล่อง เป็นห้อง แต่เป็นโลก ที่ห้องทดลองเป็นชีวิตจริงต่างหาก

ต้นเดือนเดือนกุมภาฯ นี้เป็นช่วงที่ได้พบปะเพื่อนๆ เก่าสมัยมัธยมที่ไม่ได้พบกันมาหลายสิบๆ ปี สังเกตดูแล้วเวลาเจอกัน ไม่ว่าผมจะเปลี่ยนไปเป็นสีขาวขกันนาดไหน แต่เวลาพูดคุยกันก็ยังเป็นเหมือนตอนสมัยเด็กๆ คิดถึงบรรยากาศเก่าๆ จัง

นอกจากนี้ยังมีเพื่อนนักอ่านถามมาว่าเห็นรูปแบบการเขียนบล็อคเปลี่ยนไป คือแทนที่จะมีบทความยาวๆ (ประมาณ 3-4 หน้า A4) เอามาลงเหมือนเดิมๆ แต่ตอนนี้มักเจอเรื่องสั้นที่เป็นข้อคิดจากประสบการณ์และเอามาเล่าสู่กันฟัง รึว่าผมจะเปลี่ยนแนวทางการเขียนไปเสียแล้วหรือไง

คำตอบคือเปล่าหรอกครับ อันที่จริงแล้วเป็นการเพิ่มความหลายหลายของงานเขียนให้กับตัวเองมากกว่า งานเขียนประเภทเขียนยาวๆ นั้นเป็นงานประเภทที่ส่งลงตีพิมพ์ในนิตยสาร หรือ หนังสือพิมพ์ แต่งานเขียนข้อคิดสั้นๆ นั้นจะนำมาลงให้ได้อ่านกัน ให้มีความหลากหลาย จะได้ไม่เครียด เพียงแต่อ่านแล้วต้องคิดหน่อยเท่านั้นเอง...อิ..อิ

สำหรับเดือนนี้ก็จะเพิ่มความหลากหลายมากขึ้นไปอีก คืองานเขียนที่ไปสัมภาษณ์ธุรกิจของนักศึกษาปริญญาโท สาขาการตลาดของวิทยาลัย และเพิ่มส่วนที่เป็นความคิดเห็นและแนวทางเสนอแนะเข้าไป แล้วก็ตีพิมพ์ลงในหนังสือพิมพ์ธุรกิจ ประเภทราย 3 วัน เป็นการปันความรู้สู่กันครับ ผมเริ่มทะยอยลงเมื่อปลายเดือนที่แล้ว ลองอ่านดูครับ ...

บทความใหม่ 

1. สยามอินเตอร์คอนเนอร์ ปัญหาของนักสร้างสรรค์

 2. อยากได้ไทเกอร์ วูดส์ 

บุริม โอทกานนท์