“โอ้ย...พี่...เย็นนี้หนูคงต้องนั่งกินมาม่าคนเดียวในห้องแน่ๆเลย...ไม่มีใครพาไปกินข้าวเย็นวันวาเลนไทน์ด้วย”
น่าสงสาร น้องยังโสด....ฟังคล้ายเหงาเหลือเกิน
อาจารย์ท่านนึงเดินผ่านมาพอดี
“อุ๊ย!...อาจารย์ขา เย็นนี้น้องว่างมั้ยคะ” อาจารย์ทำหน้างงๆ....รวมทั้งฉันด้วย
“น้อง...ก็ลูกชายอาจารย์น่ะค่ะ ว่างมั้ย ให้อาบน้ำแต่งตัวคอยเลย เดี๋ยวหนูจะแวะรับไปทานข้าว” อาจารย์กับฉันถึงบางอ้อ....
“ฮาๆๆ.....เหลือคนเล็กอยู่อีกคน” แล้วอาจารย์ก็เดินกลับบ้าน
“โธ่....แบบนี้คนที่แฟล็ทเดียวกับหนูต้องรู้แน่ๆเลย ว่าหนูทานข้าวคนเดียว....ฮือๆๆ.....” น้องพูดจาตัดพ้อ
“จะไปยากอะไรแก...ก็เอางี้ซี่.....” ฉันแนะนำ
“แกก็เอาหมอนข้างนะ มาตั้งไว้ตรงข้ามแก ใส่หมวกให้มันก็ได้ ทำท่านั่งกินข้าวกัน ปิดผ้าม่านซะ เปิดไฟสลัวๆพอให้คนข้างนอกเห็นเป็นเงาๆ..... แล้วแกก็เอาขานะ.....เขี่ยๆหมอนข้างให้มันขยับไปมาคล้ายแกนั่งคุยกับหนุ่ม” น้องฮา.....เพราะฉันทำท่าเอาขาเขี่ยหมอนข้างด้วย
“ถ้ายังไม่พอใจ แกก็เอาเชือกผูกตรงหัวน่ะนะ แล้วดึงให้โน้มมาใกล้ๆ คล้ายหอมแก้มกัน” ฉันทำท่าแสดงให้น้องดู
“ฮาๆๆๆ...ก๊ากๆๆๆ...โอ้ย....ดูพี่ติ๋วแนะนำหนู....”
น้องเอ๊ย! ... อย่าไปอยากได้ความสุขจากใครๆเลย พยายามหาความสุขให้กับตัวเองนี่แหละเหมาะที่สุด...ไม่มีผิดหวังด้วยยย.....
สวัสดีคะคุณติ๋วที่คิดถึง อ่านบันทึกคุณติ๋วทีไรต้องอมยิ้มโดยไม่รู้ตัวทุกที มีความสุขนะค่ะโดยไม่ต้องไปหาจากที่ไหนเลย
คุณติ๋วค่ะขอบพระคุณคุณติ๋วนะค่ะ ที่นำข่าวน้องหน่อยมาแจ้งให้ทราบตามอ่านที่บันทึกพี่บางทราย
สวัสดีค่ะคุณหมู
อิ ๆ ๆ น่ารักจัง คุณติ๋ว
รักตัวเองก่อน ค่ะ ไม่งั้น วิ่งหาความรักจากคนอื่น ก็ จะเป็นคนไม่เต็ม สักที หิวรัก กระหายรักเรื่อยไป
เพราะใครๆ เขาก็ รัก ตัวเองก่อน จึงจะรักคนอื่นๆ เป็น
เห็นด้วย มากๆ เลยค่ะ
คุณติ๋ว....ถ้าผู้หญิงโสดทำแบบนี้ทุกคน อาจารย์ขจิต ของผมก็แห้งตายนะสิ...ก๊าก....
สวัสดีค่ะ คุณหมอ พญ รวิวรรณ หาญสุทธิเวชกุล
ท่านพี่อัยการคะ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
หากใครเหงา หมอนข้างช่วยท่านได้
ฮาๆๆๆๆ
สวัสดีค่ะ คุณแป๊ด
วาเลนไทน์ปีหน้า จะแอบอยู่ในห้องมืดๆที่บ้าน ข้างบ้านจะได้คิดว่า..หนูมีนัดคืนวาเลนไทน์ อยู่นอกบ้านโน่นแน่ะ เลยยังไม่เห็นกลับมาเสียที อิอิ
ฮาๆๆ....กว่าจะถึงปีหน้า...หนูอาจจะมีนัดคืนวาเลนไทน์นอกบ้านจริงๆๆ... ที่ร้านโรแมนติคกับใครสักคนก็ด้ายย...ใครจะรู้...รอลุ้นค้า.....
แหมพี่ติ๋ว ทำไปด้าย ไปบอกให้น้องเขาเมคขึ้นมา เรามีความสุขกับการกินข้าวคนเดียวก็ได้นี่ ทำกับข้าวเองน่าตาน่ากิน บิลท์บรรยากาศให้ต่างไปจากปกติก็มีความสุขแล้วล่ะ ดูน้องจิ ขนาดมีคนใกล้ตัวจะมาพาไปกินยังไม่เห็นจะว้อนท์เลย เฉยๆ ส่วนไอ้คนที่อยากไปกินด้วยก็ดันอยู่ซะไกล มากินด้วยไม่ได้ เซ็งอารมณ์ : (
มาแนะนำบล็อกเพื่อนให้รู้จักค่ะพี่ ชื่อพี่อุ๊ แต่เด็กกว่าพี่แน่นอน เป็นเพื่อนสนิทที่ตอนนี้อยู่ที่ฮาวาย นิสัยดีมากน้า ใจดีใจเย็น ไม่งอแง ขี้งอนและใจร้อนเหมือนน้องหรอก ถ้าพี่ได้มีโอกาสรู้จักน่าจะชอบ เขาไปลงทุนซื้อบ้านไว้ที่ขอนแก่นให้คนเช่าด้วยล่ะ ปีนี้ก็น่าจะกลับมาเมืองไทยช่วงปลายปีอีก ถ้ามีโอกาสก็อยากให้รู้จักกัน ฉลองครบรอบ 30 ปี อิเคโนโบ อิเคบานา ในฮาวาย - วันสำคัญ ที่ทุกคนรอคอย
สวัสดีค่ะพี่ติ๋ว
คิดถึงเช่นกันค่ะ ไม่ได้หายหน้าหายตาไปไหนค่ะ เพียงเปลี่ยนไปเขียนในวงในของ ม.อ.แทนค่ะ
ยังแวะเวียนเข้ามาเยี่ยมอยู่เสมอค่ะ แต่อาจจะไม่ได้ทิ้งรอยไว้
ยังไงจะฝากความระลึกถึงส่งไปยังพ่อดอกมะลินะคะ
สวัสดีจ้ะ แม่ซูซาน
นึกภาพตามคงทุลักทุเลน่าดูนะครับ
รักนี้...ทำไมยากจริงน้อ
สวัสดีค่ะ คุณเอก