ขอกำลังใจ...หน่อย
ถึงแม้บางครั้งก็เข้าใจว่า บนถนนหนทางแห่ง ชีวิต คงยังต้องมี หลุม มีบ่อ มีอุปสรรค ขวากหนาม ยิ่งสำคัญที่สุดคือ ปัญหาในการทำงาน บางทีการที่เราเป็นคนที่คิดเองและแก้ปัญหาเอง โดยบางครั้งน้อยครั้งที่จะเปิดปากเพื่อระบายออกบ้าง
เข้าใจว่า ทุกย่างก้าวต้องอดทนและกัดฟันสู้ แต่ก็ยังเก็บความเครียตไปบ้านทุกวัน อาการที่เป็นคือ การปวดหัวตลอดเวลา ตาด้านซ้ายปวดมากและตาแห้งไม่มีน้ำตาหล่อเลี้ยง ก็เลยไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร หลายวันผ่านมานับ ๆก็กินยาแก้ปวดหัวไป เกือบ 30 เม็ด นับไปนับมาพาลตกใจตัวเอง
ตกกลางคืนยังนอนฝันถึงปัญหา หลับ ๆ ตื่น ๆ และแถมยังฝันต่อเรื่องปัญหาอีก รุมเร้าหลายวันมาแล้วก็ยังคิดไม่ตกและไม่หายจากอาการสักที ตาด้านซ้ายหลายปวดลงแล้วแต่หัวยังเต้นตุบ ๆ อยู่ก็เลยตัดสินใจเปิด gotoknow เขียนระบาย ๆ ออกบ้าง เพื่อจะดีขึ้น
...เพราะเห็น gotoknow เป็นเหมือนบ้านพักพิงแห่งหนึ่ง ร้อนหรือหนาวก็เคยมาเล่ามากล่าวและก็ได้คำตอบที่พลอยทำให้ใจเพลาร้อนเบางบางลงได้ วันนี้ก็เช่นกันน้ำทิพย์จากพี่ ๆ คงจะทำให้คืนนี้นกหลับฝันดีและไม่ต้องฝันร้ายอีก...
ความเห็น (16)
- ตามมาให้กำลังใจครับ
- เพิ่งมาจากเชียงใหม่ใช่ไหม
- อยากแนะนำว่า
- ควรไปให้คุณหมอดูหน่อยก็ดีครับ
- เป็นห่วงครับผม
- อาจารย์
ขจิต ค้าบที่พิมพ์ว่า ควรไปให้คุณหมอดูหน่อยก็ดีครับ
- เข้าใจว่า อ.อาจารย์ขจิต หมายถึง ควรไปปรึกษาให้แพทย์ตรวจวินิจฉัยอาการน่ะครับ คงไม่ได้หมายความว่า ไปหาหมอดูทำนายอะไรแบบนี้ใช่ป่าวค้าบ แซว ค้าบ อิๆๆ
- เอิ่ม แนะนำให้ สวดมนต์ บท อติปิโส สวดสัก 9 จบ หรือไม่ก็ สวดเท่าจำนวนอายุ + 1 จบ
- จากนั้นก็นั่งสมาธิสัก ครู่ คิดว่าน่าจะดีขึ้นครับ แรกๆนั่งสมาธิอาจจะยิ่งดูเหมือนยิ่งคิดนิ่งเครียดมากกว่าเดิม เพราะภาพเหตการณ์ต่างๆ มันจะผุดขึ้นมาเหมือนฉายสไลด์ แต่พยามให้กำหนดสติให้รู้เท่าทัน หยุดคิดแล้วมาพิจารณาลมหายใจเข้าออกต่อ ลองทำดูนะครับ
พี่นกครับ
ให้กำลังใจนะครับ ...
ผมไม่ทราบว่าอาการที่กล่าวมาส่วนหนึ่งมาจากความเครียดหรือไม่นะครับ อย่างไรก็ขอให้พี่นกหายจากอาการป่วยนี้ และ มีกำลังใจในการทำงานต่อไป
ที่นี่ gotoknow เรามีเพื่อน เรามีไมตรีจิตมากมายครับ พร้อมที่จะมอบให้เสมอ
ดูแลสุขภาพนะครับ
ดอกไม้พื้นเมืองช่อนี้ ให้พี่นกครับ
แวะมาเป็นกำลังใจ ให้พี่นก จ้า
บางครั้งการแก้ปัญหา ต้องใช้เหตุผล และคิดให้มาก
แต่ถ้าเหนื่อยนัก ก็พักเสียหน่อยดีกว่าไหมคะ
บางครั้งการแก้ปัญหา อาจเป็นแค่การปล่อยวาง เท่านั้นเอง
.......นักการเมี่ยง..........
(((((((ยิ้มเอาใจ))))))))
สวัสดีค่ะคุณนก
มิตรใหม่ขอแวะเข้ามาเป็นกำลังใจให้
น่าจะให้คุณหมอตรวจดูหน่อยนะคะ
ขอให้หายวันหายคืน
สวัสดีครับ
· ผมคนหนึ่งละที่เวลาเครียดมานอนไม่หลับ จะหยิบยาแก้ปวด 1 เม็ด กับแก้แพ้หนึ่งเม็ด มากิน ถึงจะนอนได้
· วันหนึ่งระบายให้ ผู้หญิงคนหนึ่งฟัง เธอเป็นทั้งน้องสาว เพื่อน คอยให้กำลังใจผม
· เธอแนะนำว่า แก้ปัญหาโดยวิถีพุทธสิ หลักธรรม อริสัจ 4
1 ทุกข์
2 สมุทัย
3 นิโรธ
4. มรรค
ใช้แล้วได้ผลจริงๆครับ ตอนนี้ค่อยๆ หายเครียดแล้ว
เป็นกำลังใจให้คนทำงานครับ
- ไม่ต้องเชื่อนายขจิตที่ให้ไปหาหมอนะครับ พรุ่งนี้ถ้าว่างรีบไปหาคนชอบวิ่งดีกว่า รออยู่ที่ห้องทำงาน อิอิ
น้องนกค่ะ พี่หมูแวะมาให้กำลังใจ หายเร็ว ๆ นะค่ะ
เมื่อวานคงเครียตมากเลยค่ะ เลยเขียนบทความไปแบบนั้น ก็เลยกลายเป็นว่า กลางคืนกลับมานอนนึกว่า เราเขียนไปนั้นมันเหมาะสมหรือไม่ ก็ตั้งใจว่า วันพรุ่ง จะรีบลบบทความออก ตอนเช้าเปิดเครื่องก็ให้ตกใจว่า พันธมิตรที่แสนดีทั้งหลาย เข้ามาให้กำลังใจนกจนนกเองอ่านไปก็น้ำตาไหลไปค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจค่ะ นกสัญญาว่าจะเข้มแข็งค่ะ ขอบคุณ น้องขจิต คุณกวินทรากร น้องจตุพร ก๊วนคุณสะอาด คุณเอื้องแซะ ก๊วนคุณสะอาด ครูข้างถนน อาจารย์หมู และโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้บังคับบัญชา ท่านหัวหน้าก๊วน ฯ ค่ะ สัญญาว่าจะสวดมนต์และทำสมาธิก่อนเข้านอนทุกวันค่ะ แล้วจะไม่กินยาพารา ฯ เยอะมากๆๆขนาดนี้อีก วันนี้นกมีกำลังใจขึ้นเยอะมากแล้วค่ะ และพร้อมจะเดินไปบนถนนที่เป็นหลุม เป็นบ่อ ด้วยใจที่เข้มแข็งอีกครั้...ขอบคุณ..ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ
สวัสดีครับ
ถึงแม้จะผ่านไปแล้ว แต่ก็จะขอแนะนำให้ฝึกการกำหนดสติโดยการกำหนดตามอาการเคลื่อนไหวของร่างกายนะครับ จะทำตอนไหนก็ได้ ก่อนนอนก็ได้ คือเคลื่อนไหวช้าๆ โดยเอาความรู้สึก(ตามความเป็นจริง)ไปตามรู้ด้วย เช่นขณะที่นอน ค่อยๆ ยกมือแต่ละข้างขึ้นลงช้าๆ จนกว่าจะเหนื่อย ก็หยุด
หลักการนี้จะช่วยทำให้จิตไม่ไปจรดจ่ออยุ่กับปัญหา จิตมีมีงานทำและจะลดความเครียดได้ครับ
ส่วนเรื่องสมาธิหรือหลักธรรมอื่นๆ ที่มีผู้แนะนำนั้น ดีอยู่แล้วครับ
ด้วยความปรารถนาดี
นานมาแล้วพี่ก้าวเข้ามาทำงานกับผู้มีวัยวุฒิ คุณวุฒิ และตำแหน่งหน้าที่การงานสูง เรายังเป็นเพียงเด็กๆคนหนึ่ง วันหนึ่งได้รับคำตำหนิจากผู้ใหญ่ท่านนั้นว่าทำงานไม่ได้อย่างใจ และสารพัดจะไม่ดี เราก็จ๋อยไปเลย คิดมากเสียจนข้าวปลาไม่กิน เพราะกินไม่ลง
ไม่รู้จะทำอย่างไรดี ทำอย่างไรก็ไม่เข้าตาสักที...เลยใช้วิธี บู้ลิ้ม..กระบี่อยู่ที่ใจ ไม่ได้ไปฆ่าแกงนะ แต่สร้างความกล้าหาญขึ้นมา แล้วเดินไปเผชิญหน้ากับเจ้านายท่านนั้น นอบน้อม สุภาพ แสดงความต้องการรับคำแนะนำ และต้องการแลกเปลี่ยนเหตุผลของเราที่ทำแล้วผลออกมาเช่นนั้น
ทางวิชาการเรียน Conflict confrontation ได้ผลครับน้องนก ความสุภาพ อ่อนน้อมแบบต้องการแลกเปลี่ยนเรียนรู้จากท่าน
โดยระบุสาระที่ท่านตำหนิ แล้วขอรับคำแนะนำอย่างเต็มใจ พร้อมกับอธิบายเหตุผล ข้อจำกัดของเรา หรือเงื่อนไขของเรา ซึ่งบางทีเจ้านายไม่ทราบ หลังจากนั้นเจ้านายก็เข้าใจเรา และแนะนำเรา พร้อมทั้งเปิดโอกาสให้เราได้พัฒนาแก้ไขอย่างตรงไปตรงมา
หากผู้ใหญ่เป็นคนดีจริง (ไม่ใช่เห็นหน้าเราแล้วไม่รู้เกรียดกันมาแต่ชาติไหน) ก็ย่อมรับฟังและให้คำแนะนำดีดี พร้อมให้โอกาสเรา
และเมื่อพี่เติบโตมีลูกน้อง พี่ก็ชอบลูกน้องที่เข้าหาตรงๆ มาซักถาม มาขอคำแนะนำ มาเสนอแนะเพื่อพัฒนางานให้ก้าวหน้า
หรือหากทำดีที่สุดแล้ว พยายามที่สุดแล้ว ขอคำแนะนำแล้ว ทำตามคำแนะนำแล้ว ยังไม่พึงใจอีก.....ก็ต้องทำใจ "อะไรจะเกิดมันก็ต้องให้เกิด" แล้วมันจะผ่านไป ชีวิตเรายังอีกยาวไกลนัก เรื่องแค่นี้เอง มันแค่อุปสรรคชีวิตที่ผ่านเข้ามาในเพียงไม่กี่วันเอง ชีวิตเรายังอยู่อีกตั้งเป็นพันเป็นหมื่นวัน รักษาสุขภาพ รักษาชีวิตสำหรับช่วงเวลานั้นดีกว่าครับ
อย่าให้ชีวิตเราต้องจมอยู่กับอารมณ์ร้ายที่ถูกกระตุ้นเข้ามาโดยปัญหาแล้วส่งผลต่อจิตใจเรา และจะส่งผลต่อร่างกายเราต่อมา
คนข้างกายของพี่นะเมื่อเครียดเรื่องงานผลก็คือ ร่างกายจะเจ็บปวด นอนแล้วพลิกกายไม่ได้ ต้องดันต้องดึงกัน ตัวก็เล็กๆซะเมื่อไหร่..อิอิ.. บางคนเป็นท้องร่วงท้องผูกไปเลยก็มี...
พี่เหรอ..ฝึกมาบ้าง วางมันไว้ตรงนั้น เมื่อพยายามที่สุดแล้ว ในญาณทัศนะของพี่คิดแล้วว่า นี่เราทำที่สุดแล้วนะ วางเลย เป็นไงเป็นกัน... วางในที่นี้หมายถึงปล่อยวาง (พูดน่ะง่าย.. ทำน่ะยากกกก..ต้องฝึกครับ)
สิ่งที่เล่าให้น้องนกฟังอาจจะไม่ใกล้เคียงกับปัญหาที่นกเผชิญเลยก็ได้ แต่ก็เล่าให้ฟังว่า คนจำนวนมากเผชิญสิ่งที่นกเผชิญอยู่ครับ..
มาเป็นกำลังใจให้นะครับ มีทางออกอยู่หรอก..พี่เชื่อเช่นนั้น..
ผมแวะมาให้กำลังใจครับพี่นก.. และขอให้ผ่านพ้นภาวะเช่นนี้ไปอย่างไม่ยากเย็น เข้าใจและเห็นใจมาก ดังที่เราเคยคุยกัน ผมก็ตกอยู่ในชะตากรรมเดียวกัน แต่บัดนี้ก็ตัดสินใจก้าวลงจากงานบริหารแล้ว เตรียมตัวกลับสู่คนธรรมดาสามัญอีกครั้ง
...
พักบ้าง..
เพราะเส้นทางยังอีกไกล
จุดหมายอยู่ที่ใจ
รีบเร่งไปก็อ่อนแรง
...
เป็นกำลังใจให้นะครับ
ขอบคุณ พี่บางทรายค่ะ นกจะจำไว้ปฏิบัติค่ะ
ขอบคุณ คุณแผ่นดินค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
แวะมาดูอีกรอบ...
ดีขึ้นมากโขเลยใช่ไหมครับ
- นกเป็นไมเกรนรึป่าว
- เวลาเครียด ป้าแดงก็มักจะปวดตา เหมือนตาจะหลุดออกมาต้องอาศัยยา บางคนก็เห็นเค้าไปนวดคลายเครียดแล้วบอกว่าดีขึ้นค่ะ
ปล. นกยังโชคดี แถวนั้นมีคนชอบวิ่ง แต่แถวบ้านป้าแดงไม่ค่อยมีคนชอบวิ่งเลยค่ะ เค้าชอบขี่จักรยานกัน
คุณหมอเป็นหัวหน้าก๊วนที่น่ารักค่ะ เป็นผู้บริหารที่ใส่ใจลูกน้องค่ะ อาการปวดตาน่ะเป็นเวลาที่นกเครียต ๆค่ะ มันจะมีอาการพร้อมกับปวดหัวและไข้ขึ้นเหมือนตลอดเวลา ขอบคุณป้าแดงค่ะ ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้วค่ะ