ประวัติศาสตร์อาณาจักรกับอู่อารยธรรม: ตะวันออกกลาง
เจอ Flash presentation อันหนึ่ง ชื่อ Imperial History of the Middle East สร้างโดย MapsOfWar.com ครับ
ผมหยิบมาฝาก และอยากจะชี้ประเด็นบางอย่างครับ ถูกหรือผิด ก็ตามแต่จะคิดกัน
- ไม่ว่าจะเป็นอาณาจักรหรือมหาอาณาจักรอันยิ่งใหญ่ มีการเกิดและแตกดับเป็นธรรมดา
- ตลอดประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ ไม่มีใครยืนอยู่ได้ตลอดการ -- ไม่นั่ง ไม่นอน ก็ให้มันรู้ไป!
- อะไรที่อยู่เลยสายตามนุษย์ออกไป แทบไม่มีทางรู้เลยว่าเป็นจริงหรือไม่ เช่นมีที่สองหมื่นไร่ โฉนดว่าอย่างนั้น ตอนจ่ายเงินซื้อก็คิดว่ามีอย่างนั้น แต่ในขณะนี้ ไม่ีทางรู้เลยว่าที่สองหมื่นไร่มีใครมาบุกรุกบ้างหรือไม่ ต่อให้เอา 4WD ขับตะบึงไปตรวจรอบๆ อาณาบริเวณให้เปลืองน้ำมันเล่น กำลังตรวจอยู่ตรงนี้ก็ไม่รู้ว่าที่วิ่งผ่านมาแล้วห้าก.ม. จะมีใครนำวัว "บุกรุก" เข้ามากินหญ้าหรือไม่ -- ดังนั้น อะไรที่มีเกินพอดี ก็ทำให้กังวลเกินพอดีครับ
- ในอดีต พื้นที่อาณาเขตกว้างใหญ่มีความจำเป็นต่อการดำรงชีวิต เนื่องจากอาณาเขตแปรผันตรงกับอาหาร แรงงาน และทรัพยากร แต่ในปัจจุบันนี้ ไม่แน่ว่าจะดีนะครับ พื้นที่กว้างใหญ่ หมายถึงประชากรมาก และมักนำไปสู่ความทุกข์ยาก และความเหลื่อมล้ำต่ำสูง
- "พรมแดน" เพิ่งมีมาเมื่อไม่นานมานี้ และอยู่ในแผนที่ครับ โดยลัทธิล่าอาณานิคมเพื่อแย่งชิงทรัพยากร; ก่อนหน้านั้น ขอบเขต/ความผูกพันธ์ของอาณาจักร อยู่กันด้วยการเกื้อกูลประโยชน์ต่อกันและกัน (บรรณาการแลกกับการปกปักรักษา)
ความเห็น (4)
เป็นความจริงที่อาณาจักรที่ไหนๆก็ล่มสลาย เกิด ดับ
อะไรที่มากไป ใหญ่ไป ก็เกินความพอดี..
ขอบคุณครับ
Conductor
อ่านบันทึกนี้ก็ให้นึกถึงปรินิพพานสมัย...
พระอานนท์ทูลพระพุทธเจ้าทำนองว่า พระองค์น่าจะเสด็จไปปรินิพพานที่เมืองใหญ่ เช่น ราชคฤห์ สาวัตถี จำปา..... พระองค์ไม่น่าจะเสด็จปรินิพพานที่เมืองกุสินารา ซึ่งเป็นเมืองกิ่งเมืองน้อยอย่างนี้เลย...
พระพุทธเจ้าก็ตรัสทำนองว่า ดูกรอานนท์ กุสินารา เมื่อก่อนชื่อว่า กุสาวดี มีพระเจ้าสุทัตตะ...เพรียบพร้อมด้วยรัตนะ ๗ ประการ.... ไม่ว่างจากเสียงทั้ง ๑๐ คือ เสียงช้าง เสียงม้า....
เจริญพร
พระอาจารย์ชัยวุธ: ใจความท้ายมหาสุทัสสนสูตรซึ่งตามหลังมหาปรินิพพานสูตรมา เป็นความจริงที่คนไม่ค่อยนึกถึงครับ -- แม้มีอะไรต่างๆมากมาย (นคร ปราสาท เรือนยอด บัลลังก์ ช้าง ม้า รถ ฯลฯ) แต่ก็สามารถครองได้เพียงครั้งละหนึ่งเท่านั้น
พี่บางทราย: สิ่งต่างๆในโลก ย่อมเป็นไปตามโลกธรรม ๘ ครับ
อะไรๆที่มากไปเกินความพอดี ก็ไม่ดีทั้งนั้น ตอนนี้ ตัวเองก้กำลังปวดหัวกับชาวบ้านที่เข้ามาปักหลักทำไร่ดอกไม้อยู่ในที่ของพี่เหมือนกัน ต้องไปเจราจากันว่า พอเก็บเกี่ยวดอกส่งปากคลองฯแล้ว ขอให้ออกเถอะ เราจะล้อมรั้ว...
ไม่น่าเล๊ย!!อยู่ๆก็ต้องไปวุ่นวายเรื่องแบบนี้
ความพอดี พอเหมาะพอควรเป็นสิ่งที่ดีที่สุดค่ะ