คลำทาง

  

    

     ตามวิถีคนชนบทที่เคยใช้ชีวิตเรียบงาน กินงายนอนงาย อุ้มลูกย้ำคำข้าวเหนียวป้อนกับกล้วยก็แล้ว มองไปทางไหนมีแต่ของอยู่ของกิน ข้างรั้วบ้านก็มีพืชผักนานาชนิด ลงห้วยหนองก็พ่อได๋งมอยู่เด้อปลาค้อน้อย ไพปอดแปดๆ ละว่าแมนปลาค้อใหญ่ซาวลงไปจั๋งหนับแมนปลาดุกตระบัดข้างใส่นิวมือข้อย!... อีพ่ออีแม่เอ่ย...ปวดเข้าฮอดใต้แขนขี้กระแล เฮอ เฮอ...เทิงอยากไห้เทิงเคียดหลายเด้…เสียเหลียมปลาดุกตอดมือ โพขึ้นโคกได๋จ่ำหาขี้ควยประขบนิวมือไว้พ่อได๋บรรเทาแก่ปวด มึงท่อน มักปลาดุก กูเอามึงขึ้นมาได๋ กูสิลาบแสบๆ นัวๆ...ต้วยกับข้าวเหนียวฮ้อนๆ คำใหญ่ๆ  ออนซอนหลายพี่น้อง เฮอ เฮอ...

     จากวิถีชีวิตของคนธรรมดาที่เคยพายแหพายข้องหากินพ่อโมมมือโมมวันพ่อได๋เลี้ยงเมียแลลูก เผลอไผลฮอดถึงน้องเมียนำพู้นแล้ว ฮิฮิ...ชาวชนบทมีการอยู่รวมกันแบบตุ้มลูกตุ้มหลาน บ้านหลังเดียวอยู่นำกันเมิดซุม บ่พอต่อเล้าข้าวอยู่อีกก็ได๋ บ่หวังสร้างวิมานในอากาศดอก พ่ออยู่พ่อกินไปนำภูมิสร้างสมมาโดน บ่เลิศลอย บ่เผยอ อวดดีดอก มีพริกมีเกลือเอาตี๋ แลกก็แลกแถมก็แถม บ่ต้องซื้อ ปลาแดกก็พ่อได๋จ่ำอยู่ ไปมาหาสู่เมิ่งตี๋พี่น้อง

     คลำทาง เพื่อให้มันรู้ว่าอะไรเป็นอะไร ค้นหาให้เจอจาก อดีต ปัจจุบัน อนาคต อันไหนมันสำคัญ อันไหนมันเหมาะสมกับชุมชนท้องถิ่น เลี้ยงควายมีมือถือ ทำไมจะมีโน้ตบุกขี่หลังควยเขียนบันทึกเล่นไม่ได้ แล้วอันไหนมันมีความสำคัญกว่ากันระหว่าง คน ควาย เทคโนโลยีฯ มันดูกลมเกลียวพร้อมเพรียงกัน เข้ากันได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน จนบางครั้งแยกไม่ออกว่าสิ่งที่มันพร้อมคือ ความสะดวกความสบาย ไปทุกอย่างนี้ มาจาก เทคโนโลยี หรือ คน หรือ ควาย กันแน่ ของจริงมันมาจากไหน...ต้องให้ความสำคัญต่อสิ่งนั้น ถึงจะดูเหมาะดูเป็น

     เกษตรกรล้มลุกคลุกคลาน ไปอย่างไม่มันคง ตั้งตัวไม่ติด เพราะการล้มเลิก ล้มเหลว ไม่ทำต่อไปไม่ได้เรื่อง พัฒนาให้มันดูโก้ดูเก๋ ผลสุดท้ายต้องกลับมา คลำทาง หาจุดยืนว่าทำไมในอดีตที่ผ่านมา ไม่รวยไม่ใช้เงิน เกษตรกรถึงอยู่ได้...ท่านกำลังย้อนพลิกแผ่นดินไปเอารากเหง้ากลับมาใช้ใหม่ การค้นหาภูมิสร้างสมมาโดน หรือ ภูมิปัญญาท้องถิ่น ซึ่งเป็นเค้าเดิมอันเป็นต้นกำเนิดเมืองแห่งรอยยิ้ม เมืองสยาม มาจนถึงทุกวันนี้

     ชุมชนท้องถิ่นพร้อมที่จะก้าวนำทำการเกษตร ตามแนวทางเกษตรทฤษฎีใหม่เป็นแนวคิดที่เรียบง่ายและมีรูปแบบไม่ซับซ้อน แต่ทำยาก เพราะสังคมวันวันนี้มีกระแสหลักที่กำหนดวิถีชีวิตที่เน้นการบริโภค ก่อให้เกิดความโลภ รวมทั้งนโยบายการพัฒนาและการส่งเสริมที่ไม่เอื้อให้มีการนำพระราชดำรินี้ไปปฏิบัติอย่างจริงจัง

[รักชาติ ท. บ. พล ทหาร]

• คือ  ต้องยอมรับวิถีชีวิต  กับความเป็นอยู่ของคนในอดีตจนถึงปัจจุบัน
• คือต้องรู้จักตนเองกับภูมิหลังที่ผ่านมา  พอใจในสิ่งที่ตนมีอยู่  คืออยู่ได้แบบพอเพียง

[คนเดินดิน]

• คอมพิวเตอร์ที่ท่านแนะนำมาใช้ดีมากครับ
• เหงื่อตกยางออกเหมือนกันกว่าจะได้มา
• ผมคิดว่าจะให้ความสำคัญกับเจ้าคอมพิวเตอร์ไว้แค่นี้แหละครับ
• ถ้ามันพอใช้ได้ก็ใช้ไปไม่แสวงหาอีกแล้วครับ
• สงสารตัวเองและคุณแม่ที่ดิ้นรนหาเงิน เอาพอไปวัดไปวาได้ก็ดีแล้วครับ
• ขอบคุณครับ