จากเพื่อนถึงเพื่อน ผูกพันเกินบรรยาย
จากเพื่อนถึงเพื่อน
" ถ้าเธอเหนื่อยนัก หยุดพักเสียก่อน ล้มตัวลงนอนแนบตักฉันนี่
จะหนาว จะร้อน จะคอยพัดวี หลับฝันถึงสิ่งดี หลีกหนีสิ่งเลว "
บทเพลงบางตอนข้างต้นถ้าจำไม่ผิดเป็นของศิลปินเพื่อชีวิต พงษ์สิทธิ์ คำภีร์ ซึ่งมีความหมายซาบซึ้งกินใจ ขอมอบให้แด่ อ.ทวิช พี่ป.บัณฑิตของน้องๆรุ่น 2/50 ทุกคน เพื่อเป็นขวัญและกำลังใจที่เพิ่งประสบอุบัติเหตุจนต้องผ่าตัดกระดูกบริเวณข้อมือข้างซ้าย หลังจากเรื่องราวเศร้าโศกแห่งการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิตยังไม่ทันจางหาย เรื่องร้ายก็เข้ามาแบบไม่ให้ตั้งตัว เหมือนคำโบราณว่า "ความวัวไม่ทันหาย ความควายเข้ามาแทรก "
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อวันอังคารที่ 4 มีนาคม ที่ผ่านมา ราว 10 โมงเช้าช่างภาพประจำโรงเรียนขุนยวมวิทยา ต้องไปบันทึกภาพกิจกรรมครูและนักเรียนเดินรณรงค์ให้ไปเลือกตั้งสมาชิกสภาเทศบาลขุนยวมในวันอาทิตย์ที่ 9 มีนาคม 2551 ขณะที่รถจักรยานยนต์ของ อ.ทวิชแล่นไปตามถนนก็มีรถยนต์พุ่งเข้ามาชนโครมอย่างจัง (ทราบทีหลังว่าเป็นมือใหม่หัดขับ อายุยังเยาว์ไม่มีใบขับขี่ น่าจะไปลองขับในที่ที่มันไกลผู้ไกลคนสักหน่อย) ภาพที่เห็นเกินบรรยาย ยิ่งกว่าในหนัง ไม่มีสแตนอิน เจ็บมาก ครูเกือบหมดโรงเรียนไปรวมกันอยู่ที่โรงพยาบาลขุนยวม (ถ้ามาหมดนักเรียนจะตามมาด้วย เดี๋ยวโรงพยาบาลจะกลายเป็นโรงเรียน) คุณหมอตรวจซักพักใหญ่ขั้นตอนคล้ายๆในหนังไทย แล้วเห็นท่าไม่ดีก็เลยส่งต่อไปจังหวัด พยาบาลสาวสวยว่าโชคดีที่เป็นมือซ้าย ถ้ามือขวาแย่เลย แต่หารู้ไม่ว่าโชคร้ายสิเพราะคนไข้ถนัดซ้ายซะนี่ หมอบอกว่ากระดูกแตกละเอียด ใส่เฝือกแข็ง 2 วัน แล้วผ่าตัดเลย แกก็ยังมีอารมณ์ขันนะ เล่าให้ใครๆฟังว่าหมอหล่อมากถึงมากที่สุด สมาร์ทซะไม่มี อัธยาศัยดีเยี่ยม และนี่คือเหตุผลสำคัญที่พวกเราพร้อมใจกันไปเยี่ยมเพราะอยากเห็นหน้าหมอหล่อแถมใจดีมีคุณธรรมแต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้เห็นซะทีเพราะหมอตรวจเช้าแต่เราไปค่ำ...เฮ้อ...เสียดายจังนะพวกเราเนาะ..
พอพี่ๆน้องๆป.บัณฑิตที่แม่ฮ่องสอนรู้ข่าวก็พากันไปเยี่ยมให้กำลังใจที่โรงพยาบาลศรีสังวาลย์กันอย่างเนืองแน่นทุกวัน ( จริงๆ เพราะพยาบาลแอบมามาดูหน้าห้องหลายรอบนึกว่าเปิดคอนเสิร์ตในห้องคนไข้ เพราะนานๆได้มาเจอกันบรรยากาศอบอุ่นเลยคุยซะ..)คนไข้ผ่าตัดใหม่ก็ไม่นอนคงปลาบปลื้มใจที่เห็นเพื่อนเยอะ ลืมเจ็บ ของเยี่ยมก็อร่อย คนเยี่ยมเลยอยู่นาน ต้องขอขอบคุณน้ำใจไมตรีพี่ๆน้องๆ ทุกคนที่มาปลอบขวัญและให้กำลังใจเพื่อนในยามป่วยไข้ แม้ผู้ที่อยู่ไกลรู้ข่าวมาไม่ได้ก็ยังโทรศัพท์มาถามข่าวคราวให้กำลังใจ
ขอบพระคุณอ.กิตตินันท์ อ.ศันทนีย์ ที่ส่งเสียงให้กำลังใจมาจากเชียงใหม่ อ.หฤษฏ์พระเอกเสื้อสีม่วงกับดอกกุหลาบสีชมพูช่อใหญ่มาด้วยตัวเองหลังสอนป.โทที่วิทยาลัยแม่ฮ่องสอนเสร็จ
ดูท่านมีความสุขสันต์หรรษาดีที่ได้เจอลูกศิษย์โข่งจอมกวนทั้งหลายที่มารวมตัวกันอยู่ที่นี่ เพราะหัวเราะเริงร่ากับอ.ทวิชและพวกเราดี (สงสัยมีคนแอบจักจี้เอว หรือไม่ก็เอาอาวุธมีคมคอยจี้) แต่ถามถึงคะแนนท่านไม่เผลอบอกเลย ทั้งพวงทอง จิตติมา จันทร์กวี เอกรัฐ เพิ่มพูน จี้แล้ว จี้เล่าก็ทำใจแข็ง ถ้าทิวากับคุณเฉินไม่กลับไปซะก่อน อาจจะใจอ่อนกับคารมท่านหัวหน้าของเราก็เป็นได้
วันนั้นกว่าจะกลับกันก็ดึกโข แต่คนไข้ดูมีกำลังใจ หายเจ็บขึ้นเยอะที่ได้ยินเสียงเจื้อยแจ้วและช่วยกันรับประทานของเยี่ยมกันอย่างเอร็ดอร่อย ท่าจะลืมเจ็บแผลที่เพิ่งผ่าตัดไปเลย นี่แหละหนาอานุภาพของความเป็นเพื่อน ถึงแม้จะเพิ่งรู้จักกันตอนเรียนไม่นาน แต่บรรยากาศอันอบอุ่นของเสาร์อาทิตย์ที่ได้เจอกับครูกับเพื่อนๆก็เป็นความทรงจำที่น่าประทับใจจนกลายเป็นความผูกพันอย่างไม่น่าเชื่อ วันหยุดสุดสัปดาห์หลังสอบปลายภาคเสร็จก็เลยเหงาๆ คิดถึงอาจารย์และเพื่อนๆพี่ๆ น้องๆ ทุกคน
แต่เราตกลงกันแล้วใช่ไหมว่า 16 กุมภาพันธ์ วันวาเลนไทน์ (ของป.บัณฑิตรุ่น2/50)
จะเป็นวันนัดพบกันอย่างน้อยปีละครั้ง เพื่อระลึกถึงความทรงจำดีๆที่ไม่ใช่เพียงแค่ผ่านมาแล้วก็ผ่านเลยไป จบแล้วหาย ที่นี่ยังมีความผูกพันเกินบรรยาย
วันนี้อ.ทวิชท่านประธานในการจัดสัมมนากลับมาอยู่บ้านแล้ว หมอให้พักการใช้มือที่ผ่าตัด 3 เดือน ใส่เหล็กดามไว้ 1 ปี อนิจจา ! พี่เรากลายเป็นคนเหล็ก แต่ไม่ต้องกลัวนะ...พี่ยังมีเพื่อน..ห่วงใย... ไม่มีใครทิ้งพี่หรอก...สัญญา...ไว้พี่หายดีเมื่อไรค่อยต่อล้อต่อเถียงกันอย่างเคยนะ...ช่วงนี้ถือซะว่าอยู่ในช่วงพักรบ ..และบางทีพี่อาจจะพบ..รัก..ก็ได้
" ถ้าเธอปวดร้าว ก็ขอทนสู้ ฉันยังยืนอยู่คู่เธอมิแหนงหน่าย
หากเธออยากถามว่าฉันคือใคร ฉันคือหัวใจศรัทธาของผองชน"
พักผ่อนมากๆ นะพี่ทวิช ทุกคนเป็นกำลังใจให้พี่หายวันหายคืน ...หัวใจพี่ยังแข็งแกร่ง
มีมืดก็ย่อมมีสว่าง เมื่อฝนซาฟ้าก็ใส ชีวิตคนก็เหมือนฤดูที่แตกต่างเพลงของ บอย โกสิยพงษ์ ละนะ
อยากบอกผู้ใช้รถใช้ถนนทุกคนให้กรุณาระมัดระวังด้วย พลาดพลั้งขึ้นมาเสียเวลาและเป็นอันตรายทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนเพราะความประมาทของตน
ไว้ถ้ามีข่าวอะไรคืบหน้าจะมาเล่าให้ฟังเป็นอุทาหรณ์อีกนะคะ....
ความเห็น (8)
สวัสดี อ.Jeeb
อ่านแล้วนึกสนุกยังไม่หาย เสียดายจัง ทั้งเสียงดัง ทั้งกินจุ ทั้งสร้างความวุ่นวายให้กับอ.ดร. ป่วนกันใหญ่ (ฟ้องพยาบาลด้วย) ฝากอ.ทวิช ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ ฝากความคิดถึงให้ชาวขุนยวมทุกคนด้วยค่ะ
toonty
สวัสดีค่ะ toonty
- ดีใจจังค่ะ ที่แวะมาเยี่ยม ใช่ค่ะเป็นการเยี่ยมคนไข้ที่แสนสนุกและอร่อย ได้เจอกันเหมือนรวมรุ่นย่อยๆแถมได้ป่วนอ.พี่อั้มขี้ฟ้องด้วย
- ขอบคุณแทนอ.ทวิชและชาวขุนยวมทุกคนค่ะ
เห็นด้วยค่ะว่าสนุกมาก
ฝากดูแล อ.ทวิชด้วยนะคะ มีโอกาสก็มาเที่ยวที่ อ.เมือง
Librarian
ขอบคุณค่ะ Librarian
- ก็อยากดูแลให้มากกว่านี้เหลือเกิน แต่กลัวจะเพลินเผลอทำเกินหน้าที่....อิอิ.. แกคงปลื้มใจที่ทุกคนเป็นห่วงค่ะ
- ถ้าไปอ.เมืองจะแวะหาแน่นอนค่ะ จะโทรบอกล่วงหน้า เตรียมของอร่อยไว้รอเล้ย
สวัสดีค่ะ
หนูรู้สึกผิดมากเลยค่ะ ที่ไม่ได้ไปเยี่ยมอาการของ อ.ธวิช ที่โรงพยาบาล
ไม่คิดว่าจะอาการหนักขนาดนี้เลยค่ะ
แล้วตอนนี้ อ.ธวิช กลับไปขุนยวมหรือยังคะ
ยังดีนะคะ ช่วงนี้ปิดเทอม อาจารย์จะได้พักผ่อนด้วย
ขอฝากกำลังใจไปเยี่ยม อ.ธวิช ด้วยนะคะ
ขอบพระคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะ ดอกไม้ที่ปลายดอย
* ครูรู้สึกผิดมากกว่า..... ที่ไม่ได้กระจายข่าว ให้ทั่วถึง มัวแต่คิดว่า จะต้องสอบวิชา ของ อ.หฤษฏ์ ใหม่ ก็เลยลืมบอก ไม่ต้องกังวลนะคะ ตอนนี้ครูทวิชสบายดี กำลังเป็นนายกวัก..(หมอให้ห้อยมือไว้ หรือไม่ก็เหมือนปอบหยิบ.. พอนึกออกไม๊ อิๆ) หมอหล่อที่จว. นัดตรวจ 19 มี.ค. นี้
* ขอขอบคุณแทนอ.ทวิช ด้วยค่ะ.......ถ้าไปจว.ไว้นัดเจอกันนะคะ ขอบคุณค่ะ....
สวัสดีค่ะ อาจารย์แก้วตา
อาจารย์ธวิช ท่านอาการดีขึ้นแล้ว ก็ค่อยโล่งใจนะคะ
แล้วจะมาตรวจวันที่ 19 นี้หรือคะ ถ้ามีโอกาส คงได้พบกันนะคะ
อาจารย์แก้วตาก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ได้ข่าวว่างานเยอะมาก และอากาศเปลี่ยนเข้าฤดูร้อน(มากๆๆ) ระวังไม่สบายนะคะ เป็นห่วงจากใจค่ะ
ปล.อาจารย์ไม่ต้องรู้สึกผิดนะคะ จริงๆแล้ว พี่นุ้ยบอกหนูแล้วค่ะ ว่าอ.ธวิช ถูกส่งมา รพ.ศรีสังวาลย์ เพียงแต่ หนูหาเวลาไปเยี่ยมอ.ทวิช ท่านไม่ได้เลยจริงๆ ต้องขออภัยจริงๆค่ะ
สวัสดีค่ะ ดอกไม้ที่ปลายดอย
ขอโทษนะคะที่ตอบช้า วันนี้ 19 มี.ค.เป็นวันที่หมอนัดตรวจอีกครั้งค่ะ คู่คดีนั่นล่ะค่ะที่พาแกไปส่ง บ่ายๆ ยังกลับมาทันประชุมทำงานกลุ่มด้วยค่ะ ช่วงนี้งานยุ่งตรงที่เราต้องรีบทำคะแนนส่งเกรด สรุปผลสัมฤทธิ์ของกลุ่มสาระ รับสมัครนักเรียนใหม่ และมีประชุมทำแผน จัดอบรมครูไปเรื่อยๆ จนถึงสิ้นเดือน..ใช่ค่ะตอนนี้ค่อนข้างร้อนยังไงก็ร้อนสู้ที่แม่ฮ่องสอนไม่ได้...อากาศเปลี่ยนแปลงขุนยวมตอนดีกกับเช้ามืดจะเย็นๆต้องห่มผ้าค่ะ ครูเป็นภูมิแพ้ด้วย..เมื่อวานมีฝนฟ้าคะนองที่ขุนยวมช่วยให้อากาศเย็นลงมาหน่อย...และก็ทำให้ครูเป็นหวัดมาจนถึงตอนนี้ค่ะ...ขอบคุณค่ะที่ป็นห่วงเสมอมา..หนูก็ต้องดูแลรักษาสุขภาพด้วยเช่นกันนะคะ..คิดถึงจังค่ะ..