"คนดี"..บางคนบอกต้องรวยๆ..ต้องมียศศักดิ์..ต้องพูดจาดี..ไม่อย่างนั้นไม่อยากคุยด้วย..ฯลฯ..อิๆๆ
แต่สำหรับเรามองคน..ที่"จิตใจ"เป็นสิ่งสำคัญ..ถ้าเป็นคนจิตใจดี เช่น ตรงไปตรงมา..ไม่เสแสร้ง...อาจพูดไม่ค่อยเข้ารู้หูชาวบ้านบ้างก็ไม่เป็นไร..ไม่ถือสา..เป็นต้น..ก็ถือว่าดีแล้วสำหรับเรา..เรื่องอื่นไม่จำเป็น..
ผู้ใหญ่หลายคนเรียกเราไปทำงาน ก็จะเป็นที่รู้กัน..อิๆๆว่าเธอ..ตรงไปตรงมา.."เป็นไม้บรรทัด" (คำพูดที่ผู้ใหญ่ว่ามา..) เช่น ผู้ใหญ่บางคนจะมาขอเกรดให้เด็ก..ในวิชาที่เราสอน..ก็ต้องไปบอกผ่านอาจารย์ที่คณะ น้องที่คณะก็บอกว่า อ้าว..แล้วอาจารย์ทำไมไม่ไปบอกพี่หมูเองค่ะ..อจ.ท่านนั้นก็บอก.."ไม่กล้า..พูด..กลัวปากมัน.."(ความจริงก็รู้จักกันดีกับคุณแม่ถือเป็นผู้ใหญ่ที่เรานับถือเลย..ตอนนี้ท่านก็ปลดเกษียณไปแล้ว..แต่แปลกกลายเป็นยิ่งรู้จัก..เลยยิ่งไม่กล้าพูด..หรือเปล่าอิๆๆ..แสดงว่ารู้นิสัยเราดี..) "มันตรงเป็นไม้บรรทัด"เลย... เป็นต้น แล้วทำไมไม่กล้าพูดล่ะค่ะคุณน้า..เพราะอะไร..??..นี่ขนาดไม่กล้านะเนี่ย..ยังมาขอเกรด..อีก..อิๆๆ..ก็ไม่เป็นไร..ใครจะว่าเราๆก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะแบบนี้น่ะ..แต่บางทีทำให้เราก็อยากรู้เหมือนกันว่า..คนดีของสังคม..ที่ผู้คนยกย่องสรรเสริญนั้น..จริงๆแล้วเขาควรเป็นอย่างไรกัน..??
หรือมีครั้งหนึ่ง อัยการท่านหนึ่ง..มีธุระจะคุยกับเรา..แต่อยู่อีกตึกหนึ่ง..ให้เจ้าหน้าที่ตึกโทรมาขอให้เราไปหาหน่อยมีธุระจะคุยด้วยจะฝากเด็ก..เด็กที่ตึกโทรมาก็บอก อัยการ....ต้องการคุยด้วย..เราก็..อ้าว..แล้วจะคุยกันได้อย่างไรก็คุณอยู่อีกตึกหนึ่ง...แล้วคุณก็ให้เด็กโทรมาอีก..แล้วเราจะคุยกันได้ไหมเนี่ย..เราก็เลยถามว่า..แล้วได้"นัดอาจารย์ไว้หรือเปล่าค่ะ" เจ้าหน้าที่ก็เริ่มมึน..เอาไง..อิๆๆ..เจ้าหน้าที่ก็บอกให้เราเดินไปหา..เราก็บอกไปว่า"พอดีอาจารย์ไม่ว่าง"..ท้ายที่สุด..คุณอัยการก็จำเป็นต้องเดินมา..(..คงรู้ตัว..แล้วทำไมไม่เดินมาตั้งแต่แรก..ไม่เข้าใจจริงๆ..)และเขาคงตำหนิเราในใจว่าเป็นเด็กทำไมไม่รู้จักเดินไปหาผู้ใหญ่"..(ไม่ทราบเหมือนกันว่าแบบนี้ควรทำอย่างไรจึงจะถูกต้องเหมาะสม..)..??แต่ตอนนั้นนึกในใจ..อะไรกันจะมาฝากเด็กและนัดก็ไม่ได้นัดกัน..ยังจะให้เราเดินไปหาอีก....เห็นเราว่างงานหรืออย่างไร....แบบนี้ปรับตัว..ไม่ทัน..ขอโทษที..อิๆๆ..เผอิญเราอาจเป็นคนที่ไม่ค่อยเหมือนชาวบ้าน..เจออะไรแปลกๆแบบนี้..งง ..ปรับตัวยาก.. เหมือนกัน..
อ้อ..พอเขามาถึงเราก็สวัสดีเขาเพราะเขาเป็นผู้ใหญ่กว่าเรามาก.. แหม..มาถึงก็บอกว่า..ผมรู้จักคุณพ่ออาจารย์ด้วย....เราก็..ค่ะ.."นึกในใจถ้าคุณรู้จักคุณพ่อเราจริงๆ..คุณไม่เป็นแบบนี้หรอก.ทำอะไรแปลกๆ... วุ่นกันไปหมดโทรกันไป..โทรกันมา..เสียเวลา..เดินมาตั้งแต่แรกก็หมดเรื่องไปแล้ว..อิๆๆ..
สรุปว่า.."คนดีของสังคม."..เขาต้องทำอย่างไรกัน..ท่านอื่นมีมุมมองกันอย่างไร และการประพฤติปฏิบัติตนเพื่อให้เป็นคนดีของสังคม..ควรดำรงตนหรือวางตนอย่างไร เพื่อให้เหมาะสม.. หากท่านใดมีข้อแนะนำที่ดีๆ อันเป็นประโยชน์..ก็ขอได้โปรดกรุณาช่วยแนะนำมาด้วยน่ะค่ะ....ขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ..
ด้วยรักจากใจยายหมูอ้วนเอง...
"อันยศศักดิ์ หาบไปไม่ได้แน่
เหลือเพียงแต่ ต้นทุนบุญกุศล
อันยศศักดิ์ทิ้งไว้ให้ปวงชน
ตนของตนเขายังเอาไปเผาไฟ..." คุณย่าหนูฝากไว้..
สวัสดีค่ะน้องหมูอ้วน น้อยกว่า ครูอ้อย..อิอิ
เราสองคน แข่งกัน เป็นคนดี ของกันและกันนะคะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับ ท่านอาจารย์
คนดีในสายตาของผม
เห็นแก่ตัวให้น้อยหน่อย
เห็นแก่คนอื่นให้มากหน่อย
ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะคุณครูพี่อ้อยที่เคารพรัก
ด้วยความเคารพรักและนับถือ
หนูหมูอ้วนเองค่ะ
สวัสดีค่ะคุณพี่ผอ small manที่เคารพ
ขอบคุณค่ะ..ถ้อยคำสั้นๆแต่มีความหมายดีค่ะ..
ด้วยความเคารพรัก
หมูอ้วนเองค่ะ