สวัสดีค่ะ
-เห็นบอกกลับบ้านรีบมาดูแต่เช้าบ้านก็ปิดอยู่
- กลับมาจากบ้านจริง ๆด้วย
- ยายได้แต่นั่ง แฮะอึมอือ ๆๆ แล้วก็ล้วงห่อผ้าเช็ดหน้าเก่าแก่ที่สุดในโลกออกมาคลี่แล้วก็เรียก....อีพรรณเอ้ยมาเอาตังค์ไปกินหนมไหมเหว่...เหว่ต้องลากเสียงยาว ๆ.....
มาเยี่ยม...
อ่านแล้วได้เห็นสัจจะธรรมของชีวิตนะครับ...
หลายหลากรส และความรู้แปลกใหม่เยอะดีค่ะ
ชอบคุณยาย ชวนดอกไม้ไปวัด
มิน่าเล่า อ่านบล็อก แล้ว ทึ่งทีเดียว
ยีนส์ คุณยายในตัวคุณ ชัดเจน
สวัสดีค่ะ
ได้รู้จากคำว่า"ตุ๊" ไป "อสงไขย" เพิ่งทราบว่ามีเชื้อจีนแคะด้วย
ชอบคุณยายจังเลยค่ะ เจ้าบทเจ้ากลอน...หลานคงได้ไปเยอะนะคะ..
สวัสดีค่ะ ต้องอ่านเรื่องนี้ เพราะเป็นคนรักคุณยายมากค่ะ คุณยายพี่เป็นผู้ทำให้ได้คุ้นเคยกับการไปวัด ฟังเทศน์ ฟังธรรม ตอนเด็กๆไปกับท่านไม่ค่อยได้รู้เรื่องนักหรอกค่ะ แต่สนุกที่ได้ไปวัด วัดที่ท่านพาไปคือวัดเขาน้อย(พี่คนเมืองกาญจน์เหมือนอาจารย์ขจิตค่ะ) วัดอยู่บนเขา แต่ไม่สูงนัก ต้องเดินขึ้นบันไดไป จำได้ว่าวัดร่มรื่น ต้นไม้เยอะและสามารถเดินได้รอบวัด
การเตรียมของไปวัดคนสมัยก่อนจะประณีตมากนะคะ พี่คิดว่าได้นิสัยความประณีตมาจากการอบรมบ่มนิสัญโดยคุณยายค่ะ
คุณกวินทรากรนี่ช่างเป็นผู้มีความรอบรู้หลากหลาย ได้มาอ่านทีไรทึ่งในสิ่งที่คุณเขียนทุกครั้งเลยค่ะ
แวะมาอ่านค่ะ ทึ่งกับความเรียงที่ครบอรรถรส
คุณยายคงใจดีมากเลยนะคะ
แหมชอบอีกอย่างที่ทุกวันนี้ได้ทำเหมือนคุณยายของคุณกวินทรากรคือ เวลาจะเด็ดดอกไม้ไปวัด มักจะบอกขออนุญาตว่าจะพาไปวัดไปทำบุญ..อิอิ...เหมือนโดยบังเอิญจริงๆเลยนะคะ
สวัสดีครับ คุณนายด๊อกเตอร์ มารตอบช้านิดนึงนะครับพอดีไม่ได้ดูเมล ปกติใช้ hotmail แต่แจ้งเตือนการตอบกระทู้ แจ้งไว้ที่ gmail เพราะไม่ค่อยได้เข้า gmail เลยไม่ทราบว่าใครตอบกระทู้บ้าง ความรู้สึกสนุกที่ได้ไปวัด อืมเป็นความ ที่รู้สึกเหมือนกันเลยนะครับ ฟังความรู้สึก ของแต่ละท่านที่เล่าถึงวัยเด็กแล้วดีจังเลยครับ อิ่มเอมใจมากๆ ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะครับ
สวัสดีครับอาจารย์ จันทรรัตน์ ดีจังครับ ...คนโบราณเป็นคนอ่อนโยน..แม้นกระทั่งเด็ดดอกไม้ก็ยังต้องบอกต้องกล่าว..เป็นการอยู่ร่วมกับธรรมชาติ
สวัสดีค่ะคุณกวิน
แวะมาทักทายครับ
มาอ่านและลงชื่อไว้
คิดถึงจึงมาหา
อยากบอกว่า เติมเอาเอง อิอิ
คุณกวินคะ
สวัสดีค่ะ คุณกวิน
ขอบคุณนะครับ สำหรับความเรียง
ผมต้องการจะศึกษาอยู่พอดี
ว่างๆผมแอดเมลไปถามงานพี่ได้มั้ยครับ ??
ไอตุ๊ ไอเล็ก