ใช่เลย...นี่แหละตัวตนของฉัน
ใช่เลย.....นี่แหละตัวตนของฉัน
ตอนที่ 1 โลกใบใหม่....กับการแลกเปลี่ยนเรียนรู้
สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนนะคะ ดิฉันชื่อ ทิวาวรรณ จันทะรัด แต่ใครๆต่างเรียกดิฉันว่า “ตุ๊ก หรือ ตุ๊กตา” ปัจจุบันนี้ทำงานที่โรงเรียนเศรษฐบุตรบำเพ็ญ มีนบุรี กทม. โดยทำหน้าที่ทางด้านการสอนในรายวิชาวิทยาศาสตร์พื้นฐาน ช่วงชั้นที่ 3
เมื่อมองย้อนกลับไปในอดีตประมาณ 28 ปีที่แล้ว ดิฉันมีโอกาสอันแสนดีที่ได้กำเนิดมาเป็นเด็กน้อยตัวแดง ๆ ที่มีหน้าตาจ้ำม่ำตั้งแต่แรกเกิดเลยทีเดียว เรียกได้ว่าดิฉันเกิดมาท่ามกลางสายลมและแสงแดดที่โชยมาในช่วงฤดูหนาว คือเกิดในจังหวัดกาฬสินธุ์ ซึ่งถือว่าเป็นจังหวัดที่น่าอยู่ทีเดียว(ในมุมมองของดิฉันนะคะ) ผู้คนมีน้ำใจ ชีวิตความเป็นอยู่เรียบง่าย การดำเนินชีวิตยึดหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง
ในตอนเด็กๆ คุณพ่อคุณแม่ได้ส่งให้เข้าเรียนในโรงเรียนประจำหมู่บ้าน ซึ่งเป็นโรงเรียนขนาดเล็กมีนามว่า “โรงเรียนหนองกาวคุรุราษฎร์บำรุง” ครั้งแรกที่เข้าเรียนคุณแม่บอกว่าดิฉันไม่ยอมไปโรงเรียน ร้องให้ตลอดเวลาจนคุณแม่ต้องไปนั่งเฝ้าอยู่หลายวันเลยทีเดียว ในโรงเรียนแห่งนี้ดิฉันได้เจอสังคมอีกแบบหนึ่ง อยู่กับสังคมที่แวดล้อมไปด้วยเพื่อน ๆ ทั้งในหมู่บ้านเดียวกันและต่างหมู่บ้านก็มี ดิฉันได้เข้าร่วมกิจกรรมในโรงเรียนหลายอย่างมาก ตั้งแต่อนุบาลเลยทีเดียว(ไม่ได้โม้นะคะ) เวลามีการประกวดหรือแข่งขันดิฉันมักจะได้รับคัดเลือกให้เป็นตัวแทนของโรงเรียนประจำ เสมือนกับว่าเป็นโลโก้ของโรงเรียนเลยก็ว่าได้ (จริงๆ) สิ่งที่ดิฉันชอบมากที่สุดคือการแข่งขันคัดลายมือ อ่านทำนองเสนาะ ประกวดร้องเพลง เป็นต้น นอกจากนี้ยังมีกิจกรรมอื่นๆ อีกมากมายเช่น ดรัมเมเยอร์ของโรงเรียน นักกีฬาวอลเล่ห์บอล (เป็นกัปตันทีมด้วยนะ ขอบอก) การประกวดแต่ละครั้งจะต้องมีรางวัลมาฝากคุณแม่เป็นประจำ ส่วนมากจะได้ที่สอง มีได้ที่หนึ่งบ้าง แต่ก็น้อย ทุกครั้งที่แข่งขันคุณแม่ไม่เคยห้ามเลยกับการเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ ซ้ำยังสนับสนุนด้วยซ้ำไป ถึงแม้ว่าการเดินทางและการทำกิจกรรมต่าง ๆ ต้องใช้เงินเป็นจำนวนมากสำหรับครอบครัวที่ไม่ได้ร่ำรวยอย่างดิฉัน จากกิจกรรมเหล่านี้เหมือนเป็นแรงบันดาลใจที่ทำให้ดิฉันคิดว่าตัวเองชอบการแสดง และการทำกิจกรรมต่าง ๆ จนทำให้ดิฉันคิดว่าความฝันของดิฉันน่าจะเกี่ยวกับงานทางด้านบันเทิงแน่นอน แต่มันก็ช่างห่างไกลความจริงเหลือเกินกับชีวิตของเด็กบ้านนอกธรรมดาคนหนึ่ง แล้วความฝันของดิฉันจะเป็นจริงได้อย่างไร ชีวิตของดิฉันจะหยุดอยู่แค่นี้จริงหรือ.....
ติดตามความฝันของดิฉันได้ใน ตอนที่ 2 โลกใบใหม่....กับหัวใจที่เข้มแข็ง ในบ้านหลังนี้นะคะ
ความเห็น (6)
สนุกดีค่ะอ่านแล้วคิดถึงบ้านนะคะคน ตจว. เด้อค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่ ทิวาวรรณ ยินดีต้อนรับสู่ gotoknow นะคะ
ได้อ่านเรื่องเล่าของพี่แล้ว คิดถึงตัวเองตอนอดีต ครั้งที่ยังเป็นเด็กๆ อยู่....
[(คิดแบบไม่โต)....บางครั้งก็อย่างจะหยุดเวลาไว้ ณ ตรงนั้น เวลานั้น....ไม่อยากที่จะโตเลยค่ะ....แต่ก็ได้แค่คิดเล่นๆค่ะ....คนเรามันต้องโตขึ้น....จะให้อยู่กับที่มันคงเป็นไม่ได้.....]
อยากอ่านชีวิตของคุณทิวาวรรณอีกจังเลยอ่านแล้วสนุกดีค่ะ เขียนหนังสือได้เลยนะเนี่ย
(พูดเล่น) เพิ่งรู้นะว่าเป็นคน ตจว. สำนึกรักบ้านเกิด อิอิอิ
สวัสดีครับครู
ครูเล่าเรื่องได้สนุกจังเลยครับอ่านแล้วเพลินดี น่ารักแล้วก็น่าติดตามมากเลยครับ ^^
แล้วจะมาติดตามตอนต่อไปนะครับ
สู้ ๆ นะครับครู
ขอบคุณครับ
พึ่งไปเที่ยวกาฟสินธุ์มา
สงบ น่าอยู่ดีครับ
อ่าๆๆ บรรยายซะ
อย่างกะ ออกหนังสือ
อ่านแล้วมันเพลินๆ
มันไม่เหมือนของ เดกๆ ที่ จะไม่ใช้ สำนวนแบบนี้
เอาไว้ แนนจะติดตามตอนต่อไปน๊ะค่ะ *3*