บ้านบนดอย
คุณเคยมั้ย...
อ๊ะ อ๊ะ คิดอาไร...
อย่าคิดลึกน่า ดิฉันแค่อยากถามว่าคุณเคยไปเที่ยว บ้านบนดอยมั้ย...
บ้านบนดอยบ่มีแสงสี บ่มีทีวี บ่มีน้ำประปา อ้าวว ร้องเป็นเพลงเลย
เอ้า... เข้าเรื่องกันดีกว่านะ คือที่ถามว่าเคยไปเที่ยวบ้านบนดอยมั้ย
ก็แค่อยากถามความรู้สึกของคุณเท่านั้นเอง
ถ้าคุณเคยไปเที่ยว ...
แล้วคุณประทับใจอะไรบ้างมั้ย ...(แบบว่าอยากรู้ไง )
ว่าคุณจะมีใจตรงกันรึป่าววว..
เริ่มแรกเดิมทีดิฉันก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะมาหรอกนะคะ
แต่ว่า...แบบว่าเลือกไม่ได้ไง ดิฉันต้องมาทำหน้าที่อันยิ่งใหญ่
ต้องจากบ้านเกิด เมืองนอนมา
วันแรกที่มาถึงก็ไม่รู้จักใครเลย ก็ไปทำความรู้จักกับพี่ๆที่เขาอยู่มาก่อน
พี่ๆก็ให้การต้อนรับดีมากๆเลยค่ะ จากนั้นต้องไปทำความรู้จักกับชาวบ้าน
ทีแรกก็ไม่รู้จะพูดอะไรกับเค้านะ ฟังภาษาก็ไม่คุ้นแฮะ อืมมม...แล้วเราจะทำอย่างไรดีล่ะเนี๊ยะ ...
ยังไงก็ต้องสู้ล่ะงานนี้ ถอยไม่ได้ซะด้วย ก็เลยเรียนรู้ภาษากับเด็กๆ ได้วันละคำ สองคำ
พอมีคำพูดดีๆไปพูดคุยกับชาวบ้าน เค้าก็ใจดีนะ ...พอเราไปเยี่ยมบ้านเด็กแต่ละครั้ง
ข้าว ปลา อาหาร เพียบพร้อม โดยเฉพาะอาหารพื้นบ้านที่ถือได้ว่า เป็นเอกลักษณ์ของเขา
นี่เลยค่ะ สะเบื้อก น้ำพริกดำ อื้มม... น้ำลายไหลเลยนะคะเนี้ยะ
เป็นสุดยอดอาหารของชาวละว้าเลยค่ะ รับรองว่าเป็นอาหารที่ไม่เหมือนกับเผ่าอื่นเลย
ถ้าคุณว่างๆ จะมาเที่ยว จะมาลองลิ้ม ชิมรส สะเบื้อก น้ำพริกดำ ดิฉันยินดีนะคะ
เชิญได้เลยค่ะ ที่ หมู่บ้านอมพาย ...
ความประทับใจของดิฉันที่มีต่อที่นี่ยังไม่หมดเท่านี้นะคะ
ยังมีเรื่องราวที่เกิดขึ้นที่บ้านบนดอยแห่งนี้อีกมากมาย ที่น่าจะเรียกเสียงหัวเราะของคุณได้
คลายเครียดค่ะ เล็กๆน้อย เป็นสีสันให้กับชีวิต
เรื่องที่ดิฉันนำมาเล่าให้ฟังนี้นะคะอาจจะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆทั่วไป
ที่หลายๆคนอาจจะมองข้ามไป ....
แต่มีสิ่งนึงนะคะที่อยากบอกกับทุกคนคือ ถ้าเราอยากได้ความจริงใจจากใคร
เราต้องมีความจริงใจให้กับเค้าก่อน ...เราไปบ้านบนดอยเราก็ต้องมีความจริงใจให้กับเค้า
ไม่เสแสร้ง แกล้งทำ
รับรอง คุณจะเป็นที่รักของใครๆอีกหลายคนก็เป็นได้ค่ะ...
ความเห็น (4)
- มาให้กำลังใจครูบนดอยค่ะ
- สิ่งดีๆ ที่จะได้รับคงจะเป็น น้ำใจ ไมตรี ความเอื้ออาทร จากชาวบ้าน ความรัก เคารพ จากเด็ก สิ่งเหล่านี้จะอยู่ในความประทับใจเลยค่ะ
- มีความสุขกับงาน ที่ท้าทายอุดมการณ์นะคะคุณครูคนใหม่
สวัสดีครับ คุณครูปภาพรรณ์ :)
- บันทึกนี้เขียนได้ดี และน่าติดตามอ่านต่อไปมาก ๆ ครับ
- เมื่อเริ่มต้นแล้ว ต้องเขียนให้จบ นะครับ ห้ามหนีหายไปก่อน ... ถือเป็น ภารกิจของชีวิตตัวเอง นะ
- ตัวหนังสือ ที่สื่อออกมาเป็นภาพในจินตนาการแบบนี้ หาอ่านยากสำหรับครูดอย ...
- ครูอยากขอให้กำลังใจมาก ๆ ครับ
- ไอค๊อก ไอแค๊ก ... ไม่มีความสำคัญเลย ถ้าหากเราสามารถใช้เทคโนโลยีได้ประโยชน์สูงสุดแบบนี้
ขอบใจมาก ๆ ครับ :)
สวัสดีค่ะ คุณณัฐยา
ขอบคุณมากๆเลยค่ะสำหรับกำลังใจดีๆ
ถ้าคุณอยากเที่ยวบ้านบนดอย
ดิฉัน และชาวบ้านอมพายทุกคนยินดีต้อนรับนะคะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์
หนูดีใจนะคะที่อาจารย์เข้ามาcommentให้หนู
และให้กำลังใจดีๆ
หนูจะสู้ต่อไปค่ะ
จะได้ไม่ต้อง...ไอค๊อก... ไอแค๊ก
ไอกะด๊อก ...ไอกะแด๊ก... อิอิ