บ้านบนดอย ตอนที่ 2
มาอีกแล้วค่ะ ...องศาที่ต่างกันมาอีกแล้ว อย่าเพิ่งเบื่อหน้ากันนะคะ
คือมีเรื่องจะนำมาเล่าให้ได้ฟังกัน...
ล่าสุด สด.. สด.. ร้อน.. ร้อน..
เรื่องราวมันเริ่มต้นขึ้นเมื่อตอนบ่ายวันนี้ เป็นบ่ายที่มีแสงแดดรำไร
(มีหมอกควันเยอะไปหน่อยค่ะ แสงแดดก็เลยรำไร)
มีรถยนต์คันนึง !!! ได้แล่นเข้ามาที่โรงเรียน...
เสียงเบรคดังเอี๊ยด!!
เสียงเด็กๆร้องกันดังลั่น!!
มันเกิดอะไรขึ้น ....
ครูทุกคนรีบวิ่งไปดู....
อ้าววววว..............
ป่าวค่ะ...รถไม่ได้ชนใครเค้าหรอกค่ะ
คือจริงๆ แล้วมีรถมาส่งเครื่องเล่นสนามที่มีผู้ใจดีเค้าบริจาคมาให้นะค่ะ
และที่เด็กๆร้องกันดังลั่น ก็เพราะดีใจไงคะ เพราะเค้านั่งรอ มาตั้งแต่เช้า...
(ดูสังข์ทองจนจบ ต่อด้วยหนังรอบเช้า คอนเสิร์ต รอ ร้อ รอ... )
เดี๋ยวก็วิ่งมาถาม ถาม และก็ถาม "ครูคะ ครูคะ เมื่อไหร่เขาจะมาส่งของเล่นคะ"
ครูก็บอกว่า"เดี๋ยวก็มาค่ะ หนูรอแป้บนึงนะคะ"
และเมื่อรถมาส่งเครื่องเล่น เด็กที่โตๆหน่อยก็ช่วยกันขนของลงจากรถ
เด็กเล็กๆก็บริการน้ำดื่มให้กับพี่ๆ เป็นอะไรที่น่ารักมาก และเมื่อติดตั้งเสร็จแล้ว...
เย้ เย้ เย้ ....จะได้เล่นแล้วเรา.....
เดี๋ยว...หยุดก่อน!!!
อ้าว... มีอะไรอีกล่ะคราวนี้
ก็เพราะว่ามีเสียงของครูบอกสิคะ นักเรียนที่โตๆแล้วเขาไม่ให้เล่นนะ
เพราะว่าเป็นของอนุบาล อ้าวววววววววว....
แล้วที่หนูรอมาทั้งวันนี่ก็รอดูเครื่องเล่น เท่านั้นหรอคะ เศร้าจัง...
เด็กตัวโตๆก็ได้แต่นั่งทำตาละห้อย ดูน้องๆเล่น
ตั้งแต่เกิดมาชิงช้า หนูยังไม่เคยนั่ง กระดานลื่น ก็เพิ่งเคยเห็น แล้วเจ้ารถไฟนั่นอีก ก็เพิ่งเคยเห็น
(เคยเรียนแต่ในหนังสือ ป1 เรื่องรถไฟ ครูคะรถไฟเป็นแบบนี้หรอคะ )
ใจจริงแล้วดิฉันก็อยากให้เด็กๆได้เล่นกันทุกคนนะแหละ เพราะตั้งแต่ดิฉันมาอยู่ที่นี่
ดิฉันยังไม่เคยได้เห็นว่าเด็กจะมีอะไรแบบนี้ให้เล่นเลย อย่างมากก็กระโดดหนังยาง
เอาน่า... สักวันคงได้มีโอกาสเล่นบ้างแหละเด็กๆ ...
...เรื่องราวที่นำมาเล่าให้ฟังนี้ อาจจะไม่น่าสนใจ ไม่ค่อยมีสาระ แต่มันก็สะกิดใจไม่น้อยทีเดียว
ยิ่งอยู่ที่นี่นานเท่าไร ความรัก ความสงสารเด็กๆมันก็ยิ่งมากขึ้นทุกวัน... มันทำให้ดิฉันมองย้อนกลับ
ไปในอดีต อย่างน้อยๆดิฉันก็ยังมีโอกาสได้เล่นเครื่องเล่นดีๆ มีเสื้อผ้าดีๆสวมใส่ มีขนมอร่อยๆให้ได้
กิน ...แล้วเด็กน้อยของดิฉันล่ะ...
ความเห็น (13)
ดิฉันขอชื่นชมมากนะคะ แสดงว่ามีความเป็นผู้มีจิตวิญญาณของความเป็นครูอย่างแท้จริงค่ะ ท่านใดอยากบริจาคสิ่งใดอีกกรุณาแจ้งดดยเร็วนะคะ.
ดิฉันขอชื่นชมอย่างมากเลยค่ะ แสดงว่ามีความเป็นผู้มีจิตวิญญาณของความเป็นครูอย่างแท้จริงนะคะ ท่านใดอยากบริจาคสิ่งใดอีกกรุณาแจ้งได้ค่ะ ดิฉันเคยไปร่วมกิจกรรมทำนองนี้กับคณะผู้บริหารและครูจาก 5 โรงเรียนของสหวิทยาเขตเสรีไทย กรุงเทพมหานคร (สพท.กทม. เขต 2) ที่โรงเรียนบ้านแม่จ๊าง อำเภอแม่สะเรียง จังหวัดแม่ฮ่องสอน มีความประทับใจมากที่ผู้บริหารและคณะครูของโรงเรียนบ้านแม่จ๊างสามารถพัฒนาจนเป็นต้นแบบของโรงเรียนผู้นำการเปลี่ยนแปลง ตามโครงการ I see you อยากเชิญผู้สนใจไปให้กำลังใจและเยี่ยมชมค่ะ แต่ไม่ควรไปในหน้าฝนนะคะ เกรงว่าจะมีปัญหาเรื่องเส้นทางค่ะ.
สวัสดีค่ะ คุณ tosu
ขอบคุณนะคะที่แวะมาให้กำลังใจ
ดีใจแทนคณะครูและนักเรียนโรงเรียนบ้านแม่จ๊างนะคะ ที่ได้รับสิ่งดีๆ
และดีใจค่ะที่สังคมให้ความสำคัญกับพวกเราอยู่ค่ะ
ดิฉันมีกำลังใจขึ้นเยอะเลยค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ที่จริงแล้ว เด็กทุกคนควรจะได้เล่นของเล่นเหมือนกันนะคะ
ไม่ว่าจะเด็กเล็ก หรือโตแล้ว ทางโรงเรียนไม่น่าจะมาจำกัดแบบนี้เลยค่ะ
เพราะเด็ก ยังไงก็เป็นเด็ก ยังอยากเล่นสนุกสนานเหมือนๆกันทุกคน
คิดๆไปก็ฉุนจังเลยค่ะ..
สวัสดีครับ คุณครูปภาพรรณ์ :)
- เปิดบันทึกบ้านบนดอย หมายเลขสอง แล้วนะ
- เรื่องนี้เจ็บปวดใจดีจริง ...
- ข่าวดี คือ เครื่องเล่นมาแล้ว
- ข่าวร้าย คือ เล่นไม่ได้
- ของพัง ซ่อมได้ แต่หัวใจเด็กพังล่ะ ... ครูใหญ่จะซ่อมได้ไหม ... ของที่ใช้ไม่คุ้ม คือ ของที่เสียแล้ว เท่านั้น
- ฝากผู้บริหารของโรงเรียนไปคิดหน่อย
ขอบใจมาก ... แล้วถ้ามีสิ่งใดขาดเหลือ ลองเริ่มต้นคุยกับคุณ tosu เชื่อว่า เขาจะมีหนทางช่วยลูกศิษย์ตัวน้อยของเราได้นะครับ :)
สวัสดีค่ะ ดอกไม้ที่ปลายดอย
ขอบคุณนะคะที่เข้าทักทายกัน
ตอนนี้....เด็กๆสามารถเล่นเครื่องเล่นได้ทุกคนแล้วค่ะ
เย้........
ดีใจจังเลยค่ะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์
เปิดบันทึกบ้านบนดอย..หมายเลข สอง ด้วยความปวดใจนิดๆค่ะ
แต่ตอนนี้ หนูมีเรื่องที่น่ายินดีที่สุด คือว่า
เด็กๆได้รับอนุญาตให้เล่นเครื่องเล่นได้แล้วค่ะ
หลังจากที่นั่งทำตาละห้อยมานาน...แสนนาน
ขอบคุณอาจารย์มากเลยนะคะ
ความสุขเกิดขึ้นจากใจของเธอ
เป็นกำลังใจให้เสมอ สู้เถิดอย่าถอย
ขอบคุณค่ะ พี่เฉิน
อาร์ต ทม.ชุมแสง
ก้อจริงๆๆอย่างที่เขียนแหล่ะครับเปรียบเทียบระหว่างโรงเรียนที่อยู่ห่างไกลกับโรงเรียนที่อยู่ใกล้ความเจริญมีทุกอย่างครบมีคนอุปถัมย์แต่ใช่ว่าทุกอย่างจะดีเพราะโรงเรียนะครับไม่ว่าจะโรงเรียนมีชื่อเสียงหรือไม่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือครูที่จะอบรมนักเรียนด้วยความเต็มใจและตัวนักเรียนที่สนจัยในการเรียนมากน้อยแค่ไหนนะคับไม่ใช่ขึ้นอยู่กับสถาบันอย่างที่มีข่าวในทุกวันนี้คับผมเองถ้าไม่มี"ครูกับไม้เรียว"ก้อไม่รู้ว่าจะมีวันนี้ได้ยังงัย
เปนกำลังใจให้ครับคุณครู
สวัสดีคะ คุณอาร์ต
ขอบคุณนะคะที่แวะมาทักทายกัน
วันเพ็ญ ศักดิ์ชัยปัญญา
เป็นอย่างไรบ้างค่ะคุณครูคนเก่ง สบายดีหรือเปล่า
ขอให้สุขภาพแข็งแรงมีกำลังใจในการทำสิ่งดีดีต่อไปนะค่ะ
ศิษย์เก่า
มีสาระครับขอยืนยัน
ให้เด็กได้เล่นทุกคน แต่ให้เป็นคนคุมเด็กเล่นก็ดีเหมือนกันเพราะตัวโต ฮาหน่อยครับ