บ้านบนดอย ตอนที่ 3
สวัสดีค่ะชาว G2K ทักทายกันตอนเย็นๆ แดดร่ม ลมตก แบบนี้...
สายลมพัดมาเบาๆ แบบนี้ครูดอยอย่างดิฉันจะมีอะไร้ให้คิด
นอกจากลูกศิษย์ตัวน้อยๆของดิฉัน
...ความน่ารัก ความไร้เดียงสา สายตาที่ออดอ้อนของเด็กๆ
แหม...ช่างน่ารักซะจริง
ถึงแม้เนื้อตัวจะมอมแมมไปบ้าง แต่กิริยา มารยาท ความมีน้ำใจ
ที่เค้าแสดงออกมาให้เห็นนั้น มันบ่งบอกถึงความจริงใจที่มีให้กับครูที่เขารัก
และเคารพ เพราะส่วนใหญ่แล้วครูที่นี่จะใช้เวลาอยู่กับเด็กๆ
เพราะเป็นโรงเรียนพักนอนด้วย ทั้งครูและเด็กๆก็เลยสนิทกัน
อืมมม...บันทึกก่อนหน้านี้ดิฉันได้บอกไปว่า...
มีผู้ใจบุญเอาเครื่องเล่นสนามมาบริจาคให้
แล้วเด็กโตไม่ได้เล่น นั่งทำตาละห้อย ... ใช่มั้ยค่ะ
และแล้ว....โชคก็เข้าข้างเด็กๆ
เอ้า!!! เด็กๆเล่นได้!!!
เท่านั้นแหละรถไฟที่มีอยู่ 4 ที่นั่ง เต็มค่ะ
ชิงช้ามี 2 ที่นั่ง เต็ม ...
กระดานลื่นมีคนรอคิวเพียบ....
โอ้โห!!! มันช่างเป็นของเล่นที่วิเศษที่สุดเลย....
เกิดมาก็เพิ่งเคยเล่นที่แหละ
อ้อ...รถไฟ เป็นแบบนี้หรอคะ หนูจะนั่งทั้งวันเลย มันจะไปถึงเชียงใหม่มั้ยคะ
ชิงช้าหนูก็จะนั่งทั้งวันเลย สนุกค่ะ
ส่วนกระดานลื่นเด็กๆทั้งหลายก็เข้าแถวเล่นกันสนุก สนาน
ไม่รู้ว่ากางเกงพังกันบ้างมั้ยนะ (ดิฉันอยากให้คุณได้เห็นจัง)สนุกมากเลยค่ะครูขา
ครูเล่นกับหนูมั้ยคะ... แค่รู้ว่าเด็กๆมีความสุข ดิฉันก็พลอยมีความสุขไปด้วย
จริงอยู่นะคะที่เครื่องเล่นที่เขาทำมาอาจจะเหมาะกับเด็กอนุบาลมากกว่าเด็กโต
แต่ความรู้สึกล่ะคะ...เด็กที่โตแล้วเขาได้ผ่านช่วงเวลาของการเป็นอนุบาลมา
แต่เขาไม่เคยเห็น...
ไม่เคยได้เล่นเลย...
แต่พอของสิ่งนั้นมาอยู่ข้างหน้าปุ๊บ....แน่นอนค่ะ
เด็กทุกคนก็อยากลองเล่นดูสักครั้ง และเมื่อโชคชะตาเข้าข้าง....
คุณๆคะความรู้สึกที่ดี ...
บรรยากาศที่สนุกสนาน
วินาทีนี้ดิฉันคิดว่า สวนสนุกในกทม.
หรือที่ไหนก็ตาม คงไม่มีที่ใดจะสนุกเท่าที่นี่อีกแล้วค่ะ ...
เย้...เย้...เย้...
ความเห็น (11)
ยินดีกับเด็กโตด้วยนะคะ ที่ได้เล่นของเล่นแล้ว
ขอบคุณที่ผู้ใหญ่ในโรงเรียนเปลี่ยนใจ ให้เด็กโตได้เล่นของเล่น ถ้ามีโอกาส คุณครูเก็บภาพมาฝากด้วยนะคะ อยากเห็นจังเลยค่ะ
สวัสดีค่ะ ดอกไม้ที่ปลายดอย
ดิฉันก็ดีใจกับเด็กๆนะคะที่ได้เล่น
แล้วจะเก็บภาพมาฝากค่ะ
ขอบคุณนะคะ
สวัสดีครับ น้องอิ๋ว
ไม่ได้เจอกันนาน พี่เชื่อว่าน้องอิ๋วเป็นครูดอยเหมาะมาก มีความคิดและอุดมการณ์ ดังนั้นความรู้ความสามารถที่มีในตัวน้อง มีเท่าไหร่มอบให้เด็กผู้ด้อยโอกาสไปเลย เพราะอีกหน่อยถ้ามีอายุขึ้นมาอีกหน่อย เวลาที่มีอาจจะถูกแบ่งไปให้ส่วนอื่น
(คิดเอาเองค่ะ)
เป็นกำลังใจให้ครูดอย
สวัสดีค่ะ พี่สังเวียร
ขอบคุณนะคะที่แวะมาทักทายกัน
สบายดีมั้ยคะ...
น้องจะพยายามเอาความรู้ ความสามารถที่อาจจะมีอยู่เพียงน้อยนิด ทุ่มเทให้กับเด็กๆค่ะ หนูอยากจะให้พวกเค้าได้รับแต่สิ่งดีๆในชีวิต อยากให้เค้ามีโอกาสเทียบเท่าเด็กในเมืองบ้างค่ะ
อ่านแล้วนึกถึงรอยยิ้มของเด็กๆ อยากเห็น อยากสัมผัสจัง
นึกถึงบรรยากาศแบบธรรมชาติ มีทุ่งหญ้า มีแววตาและรอยยิ้มที่บริสุทธิ์ของเด็กๆ
...สู้ๆนะครับคุณครู
สวัสดีค่ะ คุณฮิวโก้
ถ้าคุณอยากเห็นรอยยิ้มของเด็กๆนะคะ
สาย ลม แสงแดด ที่อบอุ่น ว่างๆเชิญนะคะ
ที่ รร บ้านอมพายค่ะ
ขอบคุณที่ให้กำลังใจค่ะ
บรรยากาศแบบนี้คงทำให้ครูมีความสุขมากนะครับ สู่ต่อไปเพื่อเด็กบนดอย
สวัสดีค่ะ พี่ขจร
ขอบคุณนะคะที่แวะมาให้กำลังใจกัน
...สู สู้ ค่ะ...
ชื่อองศาที่ต่างกัน เป็นชื่อที่ชวนใหคิดสร้างสรรค์ได้มากนะคะ อยากให้เป็นความคิดเชิงบวกที่มองโลกใบนี้ของเราด้วยความรู้สึกนึกคิดว่า คนเราไม่แตกต่างกัน ทุกคนมีโอกาสที่จะช่วยเหลือเอื้ออาทรซึ่งกันและกันได้ตามศักยภาพของแต่ละคน เราก็จะได้พบกับความสันติสุขใช่ไหมคะ ?
สวัสดีค่ะ คุณtosu
ชื่อองศาที่ต่างกันคงจะมีความหมายประมาณนี้มั้งคะ
"ต่างกันเพียงองศาที่เราอยู่ อาจจะดูว่าเราห่างกัน
แต่ว่าคนบนฟ้าก็พาให้เรามาเจอกัน และทำให้ฉันได้พบกับวันที่สวยงาม"
ขอบพระคุณมากนะคะที่ท่านเข้ามาจุดประกายความคิดดีๆนะค่ะ
ละอ่อนตีนดอย 11
สู้ๆนะคับ.....