เรื่องผี...ผี ที่บ้านบนดอย
เรื่องราว...ผี...ผี
ที่เกิดขึ้น ณ บ้านบนดอยแห่งนี้ไม่ใช่เรื่องงมงาย...
อย่างที่หลายคนเข้าใจนะคะ...
ถ้าคุณอยากรู้...ตามดิฉันมาเลยค่ะ
...คือว่าช่วงนี้ ที่บ้านบนดอยจะมีการเลี้ยงผี (เป็นหมู่บ้านชาวละว้า หรือลั๊วะ)
ชาวบ้านเล่าให้ฟังว่าในรอบ 20ปีจะมี แค่ครั้งเดียว ...
ก่อนที่เราจะได้รู้เกี่ยวกับการเลี้ยงผี เรามาทำความรู้จักกับชาวบ้านก่อนนะคะ
มีผู้เฒ่าผู้แก่เล่าขานกันต่อๆ มาว่า ลัวะเคยมีเวียงหรือวังอยู่ในเมืองเชียงใหม่มาก่อน
มีขุนหลวงวิลังก๊ะ เป็นพระเจ้าอยู่หัว
ซึ่งต่อมาถูกพระนางจามเทวี กษัตริย์มอญแห่งนครหริภุญชัย (ลำพูน)
ตีแตกพ่ายไปอยู่บนป่าเขา
แต่ก็ยังมีลัวะบางส่วนที่อาศัยอยู่พื้นราบ แม้ว่าคนกลุ่มนี้จะรับวัฒนธรรมจากคนไทยจนสูญเสีย
เอกลักษณ์ของตัวเองไปเกือบหมดแล้ว ...
แต่ถ้าสังเกตจะเห็นว่ายังมีพิธีกรรมบางอย่างที่คล้ายกับวัฒนธรรมของชาวลัวะที่อยู่บนภูเขา
ปัจจุบันประชากรลัวะกระจายตัวกันอยู่ตามจังหวัดต่างๆ 6 จังหวัด
คือ เชียงใหม่ แม่ฮ่องสอน อุทัยธานี สุพรรณบุรี เชียงราย ลำปาง
หมู่บ้านลัวะปัจจุบันส่วนมากยังอยู่ในเขตภูเขาที่ห่างไกลจากชุมชนคนไทย
หมู่บ้านหนึ่งๆ จะประกอบด้วยครัวเรือนประมาณ 20-100 หลังคาเรือน
โดยสร้างบ้านเรียงรายอยู่ตามแนวสันเขา
...เชื่อกันว่า การเลี้ยงผีใหญ่นี้จะทำให้ชาวบ้านอยู่ร่มเย็นเป็นสุข
ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ และผีที่พวกเขานับถือจะคุ้มครองให้ปลอดภัยจากอันตรายต่างๆ
โดยจุดทำพิธีจะอยู่ที่ศาลผีซึ่งมีเสาสะกัง เสาซึ่งเป็นเอกลักษณ์ประจำผู้นำหมู่บ้าน
จากนั้นชาวบ้านได้นำไก่ต้มหลังคาเรือนละ 2 ตัว มาวางรวมไว้ที่เสาสะกัง เพื่อเลี้ยงผีและสิ่งศักดิ์สิทธิ์
เป็นอันเสร็จสิ้นในส่วนของพิธีการในช่วงเช้า
ส่วนในภาคบ่ายนั้นเป็นการประกอบพิธีฆ่าควายและแห่รอบๆ เสาสะกังเพื่อบูชาผี
ตามความเชื่อของชาวละว้า
ถือเป็นการสะเดาะเคราะห์ และขอให้ผีบ้านผีตระกูลช่วยปกป้องคุ้มครองคนในหมู่บ้านในคราวเดียวกัน
... แต่การเลี้ยงผีในปัจจุบันนี้ อาจจะแตกต่างจากในอดีตบ้าง
คือ...การเลี้ยงผีที่บ้านบนดอยแห่งนี้
ใครจะคิดว่าจะมี................
....................................
มีคาราโอเกะ...ร้องกันอย่างสนุกสนาน ก็ไม่ว่ากัน
เพราะว่าส่วนหนึ่งก็อาจจะเป็นการผ่อนคลาย
จากการทำงานหนักมาตลอดทั้งปีแล้ว
...แต่ก็ยังดีใจที่ลูก หลาน ณ บ้านบนดอยแห่งนี้
ไม่ละทิ้งประเพณีดั้งเดิมของตนเอง
สืบทอดและปฏิบัติกันมา จนถึงปัจจุบันนี้ค่ะ..................
เรื่องราวของผี....
ในบางครั้งก็ไม่ใช่เรื่องที่น่ากลัวอย่างที่หลายๆคนเข้าใจใช่มั้ยล่ะคะ
ดิฉันรู้นะ... ว่าแว้บแรกที่คุณได้เห็นชื่อบันทึก
คุณอาจจะคิดว่าต้องเป็นเรื่องเล่าเกี่ยวกับการถูกผีที่บ้านบนดอยหลอกแน่ๆเลย
...น่ากลัว ...
จริงๆแล้วการได้มาอยู่ที่บ้านบนดอย มีทั้งความอบอุ่นจากเพื่อนร่วมงาน
เด็กๆ ชาวบ้าน ...
ไม่มีอะไรที่น่ากลัวเลยสักนิด
แค่เพียงเราคิดดี ทำดี ดิฉันเชื่อว่า ...
...สิ่งดีๆจะต้องเข้ามาในชีวิตอย่างแน่นอนเลยค่ะ...
ความเห็น (19)
สวัสดีครับ คุณครูปภาพรรณ์
- อยากให้ครูช่วยรักษาประเพณีที่จะสูญหายนี้ไว้อยู่นาน ๆ ครับ
- สอนลูกสอนหลานให้เขาเข้าใจในความเป็นตัวตนของตัวเอง
- อย่าให้วัฒนธรรมภายนอกมาทำลายเขา
ขอบคุณครับ :) ผีนี่ น่ากลัวนะ
สวัสดีค่ะ ขอขอบคุณนะคะสำหรับข้อมูลประวัติของชาวเขาเผ่า ลัวะ พอดีว่าดิฉันก็ทำงานอยู่บนดอยเหมือนกัน แต่อยู่โรงพยาบาลค่ะ เป็นเผ่าลั๊วะ เหมือนกัน แต่อยู่จังหวัดน่านนะคะ ไม่ใช้ 6 จังหวัดที่กล่าวมา เห็นว่าอพยพมาจาก เชียงใหม่เหมือนกัน
สงสัยจะเป็นพี่น้องกัน (รึป่าว) ยังไงถ้ามีข้อมูลช่วยเขียนบอกหน่อยนะคะ โดยเฉพาะศัพท์เผ่าลั๊วะ อยากรู้มากค่ะ ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์
ดีใจจังเลยที่อาจารย์แวะมาเยี่ยม
หนูจะตั้งใจทำหน้าที่ของหนูให้ดีที่สุดค่ะ
...อากาศเปลี่ยนแปลงแล้ว อาจารย์รักษาสุขภาพด้วยนะคะ...
สวัสดีค่ะ คุณ phuka
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
ไว้คราวหน้าดิฉันจะนำศัพท์ภาษาละว้ามาให้นะคะ
สวัสดีครับน้อง
- คนเราถ้ากลัวผี เหมือนกลัวการทำชั่วผมคิดว่าจะดีมากครับ สังคมนั้นจะมีความสุขอีกมาก
- บ๊าย บาย
มาดูผี เอ้ยไม่ใช่ตามมาอ่าน ตามอาจารย์ wasawat มา อิอิๆๆ รออ่านอีกชอบๆๆ
-ผีไม่กลัวเท่าไหร่
-คนนั่นสิกลัวผี
สวัสดีค่ะ พี่สังเวียร
ขอบคุณนะคะที่ทักทายกัน
น้องคิดว่าสังคมใดก็ตามที่มีคนพูดดี คิดดี ทำดี
...สังคมนั้นคงสงบสุขนะคะ...
สวัสดีค่ะ คุณขจิต ฝอยทอง
ขอบคุณนะคะที่แวะเข้ามาอ่านบันทึกของหนู
อาจารย์ wasawat ท่านเป็นอาจารย์ที่สอน
ป.บัณฑิต และเป็นผู้ที่จุดประกายให้หนูเข้ามาใช้บล็อกนี้ค่ะ
...หนูจะหาเรื่องราวดีๆมาเล่าให้ฟังอีกนะคะ...
สวัสดีค่ะ พี่เฉิน
ไม่เจอกันนานแล้วนะคะ สบายดีป่าวคะ
...พี่เฉินกลัวผีรึป่าววววววว....
ขอบคุณครับที่นำเรื่องราวดีๆมานำเสนอ
ผมมีเพื่อนเป็นชาวลั๊วะเหมือนกันครับ เค้านับถือผี
และมีหมอผีคอยพยากรณ์ว่าใครเกิดมาต้องกำอะไร
และวันไหนเป็นวันกำ
เพื่อนๆของผมอยู่ที่ บ้านปู่ดู่ ต.ขุนน่าน จ.น่าน ครับ
เมื่อมีโอกาสผมจะไปเยี่ยมเพื่อนๆเสมอๆครับ
แต่ต้องเดินเท้าขึ้นดอยหลายชั่วโมงเพราะยังไม่มีถนนครับ
ประเพณีความเชื่อเก่าๆเหล่านี้ ต้องรักษาไว้นะคะ
แค่ปัจจุบัน ยังมีคาราโอเกะเข้าไปแล้ว
ถ้าไม่รักษาไว้ จะถูกกลืนหมดแน่ๆเลยค่ะ
" คนดี ผีคุ้ม " เรื่องจริงค่ะ อิอิ
อาจารย์ ขจิต ฝอยทอง .. อาจารย์จะตามมาดูตัวเองทำไมกันครับ อิ อิ :)
สวัสดีค่ะ คุณรินทร์
ถ้าว่างๆเชิญมาเที่ยวที่บ้านลัวะ อมพายได้นะคะ
ไม่ต้องเดิน เป็นถนนลูกรัง เขย่าตลอดทางเท่านั้นเองค่ะ
สวัสดีค่ะ ดอกไม้ที่ปลายดอย
ขอบคุณมากๆเลยค่ะที่มาให้กำลังใจ
อย่าเพิ่งทิ้งกันไปนะคะ อิอิ
สวัสดีค่ะ อาจารย์
ในบล็อกนี้มีผีด้วย...อิอิ
อาจารย์ค่ะ ทำไมหนูไม่สบายนานจังเลยคะ
กินยาแก้ไอจนครบทุกชนิดแล้ว
ยังไม่หายไอเลยค่ะ
รึว่าหนูทานยาเยอะเกินไปป่าวคะ ...
อิอิ..
สวัสดี คุณครูปภาพรรณ์
- ก็ขยันสิ จะได้หายไอ ไง
- เคยคิดไหม ถ้าแก้ไอเสร็จแล้วจะทำอะไรต่อไป
:)
สวัสดีค่ะ อาจารย์
ถ้าหนูแก้ไอ ..เสร็จแล้ว
...หนูก็จะแก้บนต่อสิคะ อาจารย์ .. อิอิ
พูดเล่นค่ะอาจารย์
หนูก็อาจจะเข้าไปบนดอยที่ไกลกว่านี้อีกสักพักนึงค่ะ(ปิดเทอม)
ไปสัมผัสกับวิถีชีวิตของชาวเขาเผ่าอื่นดูบ้างว่าจะมีความเหมือน
และความต่างจากที่หนูอยู่ ยังไงบ้างน่ะคะ
แล้วหนูก็จะมาเล่าสิ่งที่หนูไปพบเจอให้กับสมาชิกG2K ได้ฟังกันค่ะ
สวัสดีคะคุณครูสบายดีไหมคะ ดิฉันก็เป็นลูกศิย์จากโรงเรียนบ้านอมพายคะ ขอให้ครูสนุกกับกันสอนนะคะ อยากให้อยู่กับเด็กดอยนานๆหากครูมีข้อมูลเกี่ยวกับชนเผ่าละว้าอยากให้ช่วยเสนอด้วยค่ะ จะเอาข้อมูลทำรายงานค่ะ ขอขอบคุณครูล่วงหน้าคะ