หน้าที่ของนักพูดนักอบรม

การเป็นนักพูดที่ดี

หน้าที่ของนักพูดนักอบรม

       การเป็นนักพูดหรือนักอบรมสิ่งหนึ่งที่ผมว่าเป็นความสำคัญก็คือการเป็นตัวของตนเอง ทำใจให้มั่นลดอาการแกรง ทำตัวให้เป็นฉบับของตนเอง  ให้พูดหรือแสดงออกอย่างผู้ที่มีความมั่นใจ

       จงจำไว้ว่าในบรรดนักฟังหรือผู้เข้าร่วมกิจกรรมนั้น คนที่เห็นชอบกับเราก็เยอะ มีอารมณ์คล้อยตามก็แยะ แล้วแต่ท่านจะมีเทคนิคอย่างไรในการสร้างแรงจูงใจ ชักนำผู้ฟังให้เกิดอารมณ์ที่ขบขำ เมามัน ในอารมณ์  เทฃคนิคต่าง ๆ  นั้น มีเยอะอยู่ที่ตัวเราเองแหละอยู่ที่ว่า เราจะกล้านำมันมาช้ไหมเท่านั้นเอง

       ส่วนเทคนิคของผมมีอยู่ว่า...นำสิ่งที่ไร้สาระ    ให้เป็นสิ่งที่มีสาระ

                                            นำสิ่งที่เป็นสาระให้เป็นสิ่งที่น่าขบขำ..ให้เกิดอารมณ์ที่ชักนำ

      ครั้งแรกท่านต้องสร้างความประทับใจให้เกิดขึ้นกับผู้ฟังหรือผู้เข้ารับการอบรม เมื่อความประทับใจเกิดขึ้น ท่านก็อยู่ในหัวใจของเขาทันที  เมื่อท่านจะคิดจะพูดหรือปฏิบัติก็เป็นที่น่าสนใจของผู้อื่น กระทันใด  จงอย่าอายในสิ่งที่ท่านคิดพูดและทำ ควรทำให้พองาม ท่านก็จะเป็นที่น่าจดจำ ในใจของท่านตลอดกาล   ดังนั้นจากประสบการณ์ที่เป็นนักจัดกิจกรรมคนหนึ่งและเป็นนักคิด นักอบรมศีลธรรมมาก่อน ผมว่าอยู่ที่ความกล้าแสดงออกมากกว่า พร้อมกับความเป็นตัวของตัวเอง ต้องพูดได้ทุกสถ่นการณ์ที่ถูกเชิญ โดยความประทับใจต้องมาก่อนเสมอ

       ในที่นี้ผมจะเสนอหน้าที่ของนักพูดนักอบรมนักกิจกรรม พอเป็นแนวทางให้ท่าน ได้ประยุกตืใช้ต่อไป

1. วางท่าทางให้เลื่อมใส

2. มีกิริยาวาจาเรียบร้อยอ่อนหวาน

3. มีความรู้ดีมาก

4. มีปัญญาปฏิภาณไหวพริบที่ดี

5. เป็นผู้ที่สังเกตุและคิดหาเหตุผลเก่ง

6. สุ้มเสียงต้องดี

7. ไม่เสียดสีผู้อน

8. ไม่ตัดทอนเรื่อง

9. ไม่พูดดูถูกผู้ฟัง

10. ไม่ดูถูกเรืองที่พูด

11. ความจำต้องดี

12. ทำให้ผู้ฟังเข้าใจแจ่มแจ้มได้

13. ไม่เกียจคร้านในการค้นหาตำรา

14. รู้จักใช้เวลาในการพูด

15. รู้จักสถานที่บุคคลที่ฟัง

16. รู้จักใธรรมะให้เหมาะกับบุคคล

     16 ประการนี้ ประยุกต์ใช้แล้วได้ผล นำมาปรับเป็นตัวของตัวเอง ท่านจงมีฉบับของตัวเองให้มากที่สุด  แล้วท่านจะบรรลุการเป็นนักพูดนักอบรมที่ดีได้ ท่านจะเป็นผู้ที่มีลีลาวาจา ในการพูดยิ่ง

มีคนถามผมว่าเวลาผมพูดคนมักหัวเราะสนุกสนาน ผมไม่อายบ้างหรือ ผมบอกว่าเมื่อเขามีความสุขผมก็มีความสสุข  บางครั้งคนที่ชอบทำให้ผู้อื่นมีรอยยิ้ม ท่านรู้ไหมเขาก็ทุกข์เช่นกัน นี่เป็นปรัชญาที่เที่ยงแท้

[สุนันท์]

ยอดเยี่ยมครับ ถ้าหากการพูดทุกครั้งทำให้ผู้ฟัง มีรอยยิ้ม มีความรู้และไม่เบื่อที่จะฟัง อยากทำได้บ้างจังครับ