ความรู้สึกสีเทาๆที่เกิดขึ้น

ที่ฉันบอกว่าในช่วงเวลาที่ผ่านมารู้สึกเหมือนมีสีเทาๆอยู่ในใจนั้น  รู้สึกเหมือนว่าสีเทาๆที่รู้สึกนั้นเหมือนสีขาวที่เปรอะเปื้อนกระดำกระด่างจนความขาวกระด้างไม่แจ่มเป็นเงาอย่างที่มันควรจะเป็น 

 

 

ในเวลานั้น รู้สึกเหมือนใจปิดสวิตช์ไม่เปิดรับสิ่งใหม่ๆใดๆที่ได้สัมผัส  มันเฉย  เฉื่อยชา  ไร้ซึ่งความสนใจ  ไม่อิ่มใจ  ไม่ปลอดโปร่ง  ไม่สดชื่น  อ่านหนังสือใดๆที่ต้องใช้ความคิด วิเคราะห์ สังเคราะห์ ก็ไม่รู้เรื่อง ใส่ใจแต่ไม่อยากรับรู้  ไม่กระตือรือร้น ไม่มีความอยากรู้   ข้อตัดสินใจทำอะไรไปเกี่ยวกับงานก็เป็นไปโดยอัตโนมัติตามความคุ้นชินกับบรรยากาศเดิมๆพาไปเสียมากกว่าอื่นใด 

 

 

ความรู้สึกแบบนี้ส่งผลต่ออารมณ์ของฉันอยู่มาก จนบางครั้งเผลอปากทำร้ายน้ำใจคนร่วมงานโดยยั้งไม่ทันอีกด้วย  มารู้ทันก็ต่อเมื่อได้พลั้งปากสร้างทุกข์ ให้เขาไปแล้ว 

 

 

ฉันว่าฉันต้องการโอกาสให้ตัวเองได้มองย้อนกลับเข้าไปเรียนรู้ตัวตนว่าเกิดอะไรขึ้นหนอกับตนเอง   ด้วยเหตุนี้  เมื่อเปิด website ของส.ค.ส. พบข้อความประชาสัมพันธ์ หลักสูตร KM for change agent and facilitator workshop ฉันจึงไม่รีรอ ที่จะสมัครเข้าร่วม เพื่อดึงตัวเองออกไป ให้มีเวลาค้นหาตัวเองได้อิสระขึ้น และก็เป็นอะไรที่ได้ตามคาดหวังเมื่อเข้าร่วม    

 

 

หลักสูตรนี้จัดขึ้นระหว่าง 24-26 มีนาคม 2551 ณ โรงแรมศาลายาพาวิลเลี่ยน มหาวิทยาลัยมหิดล  เวลาที่ใช้ในกิจกรรมตามหลักสูตร เริ่มขึ้นในแต่ละวัน ที่เวลา 8.30 น. บ้าง 9.00 น. บ้าง  เมื่อกิจกรรมดำเนินไประหว่างวัน  ก็มีช่วงพักบ้างเหมือนการอบรมทั่วไป ที่ต่างไปก็เห็นจะเป็น มีการใช้เวลาของช่วงค่ำ ในการดำเนินกิจกรรมด้วย โดยทุกๆวันกิจกรรมจะสิ้นสุดที่เวลา 21.00 น.

[หยั่งราก ฝากใบ]

สวัสดีค่ะ

รออ่านต่อด้วยใจจดจ่อค่ะ