โลกใบใหม่...กับหัวใจที่เข้มแข็ง ตอนที่ 5

หากคุณครูรัตฏิญากรแวะมาอ่านก็ขอให้ปิดเรื่องนี้เป็นความลับหน่อยนะคะ....อายเค้า... อิอิ)

ใช่เลย.....นี่แหละตัวตนของฉัน

ตอนที่ 5 โลกใบใหม่....กับหัวใจที่เข้มแข็ง

ชีวิตของดิฉันในโรงเรียนแห่งนี้มีการเรียนรู้อยู่ตลอดเวลา (เชื่ออย่างนั้น) ถึงแม้ว่าโรงเรียนจะขาดสื่อ/อุปกรณ์และเทคโนโลยีทางการศึกษาต่างๆ แต่เราก็เรียนรู้จากสภาพจริง ธรรมชาติสอนให้เราได้ศึกษาถึงการเปลี่ยนแปลงต่างๆในโลกของความเป็นจริงที่เด็กๆ ในเมืองหรือสังคมใหญ่ๆไม่เคยได้สัมผัส การทดลองทางวิทยาศาสตร์ไม่เคยเกิดขึ้นเลย เราเรียนรู้จากทฤษฎีและหนังสือเรียนเล่มเล็กๆที่ครูหามาให้ หลอดทดลอง สารเคมี หรือกล้องจุลทรรศน์หน้าตาเป็นอย่างไรไม่เคยได้เห็น เพราะฉะนั้นจึงไม่ผิดที่ดิฉันจะขาดทักษะในด้านการใช้อุปกรณ์ แต่ด้วยความเป็นคนช่างสังเกต และขี้สงสัย ทำให้ดิฉันอยากที่จะเรียนรู้ และทำความเข้าใจเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์มากขึ้น

การเรียนการสอนยังคงดำเนินไปตามปกติ ตอนนี้ดิฉันได้เป็นรองประธานและทำกิจกรรมภายในโรงเรียนเล็กๆแห่งนี้ ต้องขอบคุณเพื่อนๆและน้องๆทุกคน ที่ไว้วางใจและเลือกให้เราเป็นตัวแทนนักเรียนอีกคน ตอนนี้ดิฉันขึ้นม.3 แล้วนะคะ ความสุขยังคงมีทุกวัน รอยยิ้มและกำลังใจที่ทุกคนต่างมอบให้กันไม่เคยเปลี่ยนแปลง เหลือเวลาอีกไม่นานแล้วซินะดิฉันก็จะจบ ม.3 แล้ว เพื่อนๆต่างปรึกษาหารือกันว่าจะไปเรียนต่อที่ไหน เพื่อนของดิฉันบางคนเลือกที่จะเรียนใกล้บ้าน บางคนไม่ได้เรียนเพราะพ่อแม่ไม่มีเงินส่งเสีย จึงต้องไปหางานทำที่กรุงเทพ แล้วดิฉันล่ะวางแผนไว้ว่าอย่างไร แล้วโรงเรียนแห่งนี้ล่ะใครจะสานฝันต่อ (ยังเป็นสาขาอยู่เลย) ก็หวังแต่เพียงว่าน้องๆทุกคนและคุณครูทุกท่านจะช่วยกันประคับประคองให้โรงเรียนแห่งนี้เป็นโรงเรียนที่สมบูรณ์แบบซะทีแต่ถึงยังไงก็ไม่น่าห่วงเท่ากับอนาคตของตัวเองหรอก

ดิฉันกลับมาที่บ้านและปรึกษากับคุณพ่อคุณแม่ว่าจะไปเรียนต่อที่ไหนดี(ในใจมีที่เรียนอยู่แล้ว หลอกถามไปงั้นแหละ) คุณแม่บอกว่าอยากให้เรียนต่อ ม.ปลาย ซึ่งดิฉันพอใจมากกับคำตอบที่ได้รับ ท่านถามว่าอยากเรียนโรงเรียนอะไร ดิฉันตอบคุณแม่ไปว่าโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนในจังหวัดนะคะและเป็นโรงเรียนที่ทุกคนใฝ่ฝันมากๆที่จะเข้าเรียน คุณแม่บอกว่าอย่าอ้อมค้อมเลย สงสัยท่านจะรำคาญหรืออาจจะรู้แล้วก็ได้ ดิฉันจึงตอบคุณแม่ไปว่า โรงเรียนกาฬสินธุ์พิทยาสรรพ์ (ใช่เลย...นี่แหละบ้านหลังใหม่ของดิฉัน) แต่ก่อนโรงเรียนแห่งนี้เป็นโรงเรียนชายล้วน ตอนนี้เปลี่ยนเป็นโรงเรียนสหแล้วคือมีทั้งผู้หญิงและผู้ชาย ปิดเทอมคราวนี้คงสนุกกับการเตรียมตัวสอบเข้าเรียน ม.ปลาย คุณแม่พาไปซื้อหนังสือเพื่อเตรียมตัวสอบ คงต้องอ่านเยอะมากๆ เพราะการแข่งขันสูงเหลือเกิน แต่ก็โชคดีอีกนั่นแหละที่มีเพื่อนและพี่ๆซึ่งเป็นลูกสาวของคุณครูที่คอยให้คำปรึกษาและติวให้ จึงสบายหน่อย พอถึงวันสอบก็ไปสอบตามปกติ ข้อสอบก็ยากเหมือนกัน แต่ก็พยายามจนสุดความสามารถ ผลจะออกมาเป็นอย่างไรก็คงต้องรับให้ได้

เมื่อถึงวันประกาศผลสอบ ถึงตรงนี้เพื่อนนักอ่านคงทายถูกซินะคะว่าดิฉันสอบติดหรือไม่ ใช่ค่ะ... ดิฉันสอบไม่ติด ( ดีใจที่ทุกท่านทายผิด...แต่เสียใจที่ตัวเองสอบไม่ติด อิอิ...) คุณแม่ถามว่าแล้วยังอยากเรียนโรงเรียนนี้หรือเปล่า ดิฉันยังคงยืนยันคำตอบเดิมว่ายังไงก็ต้องเรียนที่นี่ให้ได้ คุณพ่อคุณแม่จึงพาดิฉันไปหาอาจารย์ท่านหนึ่งที่สนิทกัน ให้ฝากให้เข้าเรียนที่โรงเรียนแห่งนี้ ซึ่งก็สำเร็จ (ไม่นึกว่าคุณพ่อคุณแม่จะมีเส้นสายกับเค้าด้วย) ดิฉันได้เรียนในโรงเรียนกาฬสินธุ์พิทยาสรรพ์ ขอเรียกอย่างภาคภูมิใจ ถึงแม้จะสอบเข้าไม่ได้ก็เถอะ (หากคุณครูรัตฏิญากรแวะมาอ่านก็ขอให้ปิดเรื่องนี้เป็นความลับหน่อยนะคะ....อายเค้า... อิอิ) แต่ก็ทำให้โลกแห่งการเรียนรู้ของดิฉันมีสีสรรขึ้นในทุกๆวัน ประสบการณ์ใหม่ โลกใบใหม่ที่น่าจะทันสมัยกว่าเดิมกำลังรอให้ดิฉันเข้าไปเรียนรู้ แต่สิ่งที่น่าเสียดายคือเพื่อนเก่าของดิฉันต่างแยกย้ายกันไปตามหาความฝัน และก็หวังว่าถนนคนฝันจะต้องมีวันที่จะมาบรรจบกันอีกครั้ง ดิฉันเชื่ออย่างนั้น