แย่งกันป่วย...


พี่ติ๋ว ผ่านการตัดลำไส้ทิ้งมานานกว่า 3 ปี สาเหตุจากมะเร็งลำไส้ หมอบอกว่าอาจอยู่ได้ไม่เกิน 2 ปี แต่พี่ติ๋วก็อยู่ได้จนถึงทุกวันนี้ โชคดีลุงแฟนพี่ติ๋วดูแลพี่ติ๋วอย่างดี จนใครก็อิจฉา ลุงแบกพี่ติ๋วขึ้นลงบันได ใส่ใจดูแล ทุกอย่างและด้วยแรงรัก แรงใจ...

 

   วันนี้ดิฉันพึ่งไปทำงานวันแรก หลังจากหายหน้าไปจากที่ทำงานเกือบ 3 เดือน เนื่องจาก ธัยรอยด์เป็นพิษ + ตับอักเสบ ตรวจพบไขมันแทรกในตับ + เยื่อบุตาอักเสบ + คออักเสบ + กระดูกเข่าอักเสบ + ปวดหลังมาก ...

   หลังจากรายงานตัวกับ Boss แล้ว ก็ทักทายเพื่อนๆ และเพื่อนๆ ทักทาย ตามประสาคนพึ่งเจอกัน กลุ่มสาวๆ ที่รู้ข่าวว่า ดิฉันกลับมาทำงานแล้ว รีบตรงมาทักทาย พี่เป็นไงบ้าง หายแล้วเหรอ... แย่งกันทักแย่งกันถาม จนคนตอบมึน สรุปๆ ก็คำถามเดียวกันทั้งนั้น ก็ดี ยังมีคนสนใจ 555...

   A: "เป็นธัยรอยด์" พี่ A ทำเสียงสูงปรี๊ด ก่อนจะเล่าเรื่องของเธอให้ฟัง

   A:  " น้อง พี่ก็เป็น ไอ้ธัยรอยด์หน่ะ ตัดแล้วด้วย เป็นหนักกว่าเธออีก ไม่มีใครรู้หรอกว่าพี่เป็น ต้องสู้น้อง อย่าท้อ"

   B: " โอ๊ย ธัยรอยด์ฉันก็เป็น เขาเป็นกันเยอะแยะ เขาก็หายกันแล้วทั้งนั้นแหละ ทำไมเธอถึงไม่หายอยู่คนเดียว ฉันเป็นหนักกว่าเธออีก แทบคลาน"

   กลับมาทำงานครั้งนี้ ได้ยินได้แต่เรื่องป่วยๆ

        พี่ติ๋ว ผ่านการตัดลำไส้ทิ้งมานานกว่า 3 ปี สาเหตุจากมะเร็งลำไส้ หมอบอกว่าอาจอยู่ได้ไม่เกิน 2 ปี แต่พี่ติ๋วก็อยู่ได้จนถึงทุกวันนี้ โชคดีลุงแฟนพี่ติ๋วดูแลพี่ติ๋วอย่างดี จนใครก็อิจฉา ลุงแบกพี่ติ๋วขึ้นลงบันได ใส่ใจดูแล ทุกอย่างและด้วยแรงรัก แรงใจจากญาติพี่น้อง ซื้ออาหารบำรุงให้ บริการทุกอย่างให้เสร็จ พี่ติ๋วบอกว่า"พี่อยู่ได้เพราะกำลังใจ"

        ลุงเกิด เป็นมะเร็งโพรงจมูก นี่ก็กำลังใจจากศรีภรรยา พ่อตา-แม่ยาย รวมถึงการพยายามรักษา หมดเงินไปอักโข ตอนนี้ก็หายดีแล้ว

        พี่แจ๋ว โรคเดียวกับพุ่มพวง สามีกับลูกคือกำลังใจของเธอ เรื่องเงินค่ารักษาไม่ต้องห่วง สามีมีตัง ตอนนี้ ก็พยายามดูแลห่างๆ สิ่งที่ขัดกับโรคไว้

        น้องนุช เกล็ดเลือดต่ำ รักษาที่โรงพยาบาลเดียวกับดิฉัน (ขอไม่บอกชื่อนะคะ) นาน 7 ปีไม่มีวี่แววจะดีขึ้น เกล็ดเลือดวิ่งขึ้นวิ่งลงตลอด ยาที่กินตลอด 7 ปี เริ่มออกฤทธิ์ต่อกระดูก ต้องเสริมแคลเซียม ตอนนี้แต่งงานกับชาวอเมริกัน สามีพาย้ายโรงพยาบาลไปรักษาที่ศิริราช ไม่ถึงปีอาการดีขึ้น ตอนนี้หมอให้หยุดยาได้ เธอดีใจสุดๆ 7 ปีกับยา สเตรียรอยด์จบกันซะที

       พี่นิด พี่สาวที่แสนดี สามีฟอกไตทุกอาทิตย์ เธอยอมสละไตให้สามี ซึ่งฝ่ายชายปฏิเสธก็ด้วยรักภรรยา ต่างคนต่างรักไม่ต้องการให้อีกฝ่ายต้องเจ็บ ต้องเสี่ยง แต่ทั้งลูก 4 คน ทั้งตัวพี่นิด ต่างช่วยกันอ้อนวอน พี่ชาย (ดิฉันนับถือเหมือนพี่ค่ะ) จนต้องยอม ก็ต้องสวดมนต์ขอพรพระเจ้า ให้ไตเข้ากันได้ กลัวการปฏิเสธของไต เพราะมีพี่น้องคู่หนึ่ง น้องชายยกไตให้พี่ชาย หลังผ่าตัดได้เพียง 2 สัปดาห์ ร่างกายพี่ชายกลับปฏิเสธไตที่น้องให้ หมอต้องตัดทิ้ง กลายเป็นสูญเปล่า น้องก็เหลือไตข้างเดียว ในขณะที่พี่ก็ต้องกลับมาฟอกไตเหมือนเดิม ความเป็นพี่น้อง ยังมีปัญหา แต่กรณีพี่สาวกับพี่ชายของดิฉันคู่นี้เป็นเพียงสามี ภรรยา ไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด ปาฏิหาริย์แห่งรัก...พระเจ้าอวยพร...

      พี่ไก่ ต้อลมพึ่งจัดการกับตามาไม่กี่วันนี้เอง แนะนำให้ดิฉันไปหาหมอที่รัตนิล ยินดีรับเจ้าค่ะ อิ อิ

      พี่นก นี่ก็โรคเลือด พี่จิ๋ม ก็โรคเลือด อาการน้องๆ พุ่มพวง ต้องกินยาตลอดเช่นกัน

      น้องต่าย น้องมด น้องทราย เนื้องอกที่มดลูก ผ่าตัดกันเรียบร้อย พึ่งมาทำงานเหมือนกัน

        ดิฉันนั่งฟัง รู้สึกบอกไม่ถูก โรคอะไรก็มาเยือนกันได้เสมอ ทุกเพศ ทุกวัย ส่วนใหญ่มาจากการโหมงาน พักผ่อนน้อย ขาดคุณภาพในการนอนหลับ อาหารมีอะไรกินอย่างนั้นไม่เรื่องมาก ขอแค่สะอาด อร่อยก็พอ คุณค่าทางโภชนาการมาทีหลัง การออกกำลังกาย สำหรับวันปกติแล้วแทบจะไม่มีเวลา มีแต่ความเหนื่อยล้า/ อ่อนล้า/ กล้ามเนื้อล้า จากงานที่ทำมาทั้งวัน ประมาณ 10 ชั่วโมง ต่อวันเป็นอย่างน้อย จนไม่สามารถออกกำลังกายจริงจังได้ จะได้ออกกำลังกายจริงจังก็ตอนที่ ที่ทำงานบอกมีกีฬาสัมพันธ์นะหล่ะ ถึงออกกันจนบาดเจ็บ เอ็นขาด กล้ามเนื้อฉีก กันเป็นแถว

       ทำอะไรแต่พอดี เดินสายกลาง พ่อหลวงทรงพระราชทาน ปรัชญาพอเพียง สามารถนำไปใช้ได้ทุกด้านกับชีวิต มิใช่แค่ด้านเศรษฐกิจเพียงด้านเดียว...คนเราก็แค่นี้ ชีวิตคือการเดินทาง เตรียมเสบียงเผื่อชาติหน้าเถอะ เริ่มจากคิดดี แล้วพูดดี ทำดี แบ่งปันกำลังใจ ด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม คงมีความสุขดีเนอะ

                                                                                        u-morisawa

                         

คำสำคัญ (Tags): #go to know
หมายเลขบันทึก: 175215เขียนเมื่อ 4 เมษายน 2008 18:09 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 23:27 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)
  • อ่านแล้ว มึนเลยค่ะ
  • ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ   แต่เมื่อเลี่ยงไม่ได้ ก็ต้องให้กำลังใจซึ่งกันและกัน
  • ขอเป็นกำลังใจให้ทุกๆคนเลยค่ะ เข้มแข็ง อดทน สู้สู้

ขอบคุณ น้องณัฐยา

ขนาดมึนยังให้กำลังใจผู้อื่นได้ ขอบคุณแทนทุกคนด้วยค่ะ รักษาสุขภาพนะคะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท