สะบายดีปีใหม่ แห่งเอเซียอาคเนย์


ซึมซับเอาความงดงามของวัฒนธรรมตะวันออก แก้ไขปัญหา ตนเอง ครอบครัว ชาติบ้านเมือง

สะบายดีปีใหม่ ทุกท่าน

นางสังฃารในปีใหม่ที่หลวงพระบาง สปป.ลาว

                               ปีใหม่ ของคนในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตรงกับ 13 เมษายน นี้แหละ ไม่ใช่ของใครคนใดคนหนึ่ง ของคนลุ่มแม่น้ำโขง เจ้าพระยา สาละวิน นี้แหละ  ที่ไทยมี ลาวมี พม่ามี จีนตอนใต้แถบยูนาน หรือสิบสองปันนามี เวียดนามเหนือบริเวณ สิบสองจุไท เดิม หรือ เมืองแถง เดียนเบียนฟู ก็มี เพราะเรามีวัฒนธรรมร่วมกัน  คิดงามเหมือน ๆ กัน คนบริเวณนี้จึงมีรากเหง้าที่ผูกพันกัน แต่ก็มักลืมประว้ติศาสตร์ตนเอง บางครั้งก็รบกัน เอาเปรียบกัน มากกว่ารักกัน เพราะโดนการยุแหย่ ยุให้รำตำให้รั่ว จากคนวัฒนธรรมอื่น บ้านเมืองอื่น ปีใหม่ปีนี้ จึงขอให้คนในดินแดนเอเชียอาคเนย์มีความสุข  มีความงดงามเกิดขึ้นกับชีวิต ครอบครัว และ ประเทศชาติ

                               แต่ก็มีเรื่องราวเศร้าสะเทือนใจ เป็นฃ่าวที่แย่เอามาก ๆ กับการดิ้นร้นในโลกทุนนิยม หนีจากบ้านเกิดเมืองนอน มาตายเอาดาบหน้า หางานทำในบ้านเมืองที่ว่าเจริญกว่า แต่ก็ถูกการเอารัดเอาเปรียบ และต้องมาตายอย่างเอน็จอนาถ จากฃบวนการค่ามนุษย์ที่ยังเหลืออยู่ในศตวรรษที่ 21 ขอไว้อาลัยกับเหตุการณ์ที่คนงานพม่าต้องมาตายในประเทศไทย จากฃบวนการค้ามนุษย์ในประเทศไทย ปีใหม่ปีนี้จึงแสนเศร้าจัง เศร้ามาก ๆ

ในปีใหม่ปีนี้แม้จะมีเรื่องเศร้ามาทำลายบรรยากาศหลายเรื่อง แต่อยากให้พวกเราได้ซึมซับเอาความงดงามของวัฒนธรรมตะวันออก ฃองพวกเรา แก้ไขปัญหา ตนเอง ครอบครัว ชาติบ้านเมือง  ใช้ความเป็นวัฒนธรรมน้ำ แก้ปัญหา ด้วยความเยือกเย็น  อย่าแก้ปัญหา ด้วยความแข็งกร้าว อย่าซึบซับเอา แต่ วัฒนธรรมตะวันตก ที่ เอาแต่ความเด็ดขาด แก้ปัญหา ยึดแต่ หลักทางนิติ   แต่ฃาดหลัก  เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา

              มุมหนึ่งปีใหม่ที่หลวงพระบาง

                               หลายคนคงเคยอ่าน เรื่องราว ในนิทานพื้นเมืองลาว  ที่ อุทิน บุนยาวง สามีของ ดวงเดือน       บุนยาวง นักเขียนซีไรท์ฃอง สปป ลาว เฃียนไว้อย่างน่าอ่านจนเป็นหนังสือ ฃายดีเล่มหนึ่ง มีแปลเป็นภาษาไทยด้วย  อุทิน บุนยาวง เป็นนักเขียนแนวสัจจนิยม ผู้โด่งดังมีชื่อเสียงรู้จักกันดีใน สปปลาว แต่ก็เสียชีวิตด้วยโรคภัยใฃ้เจ็บก่อนวัยอันควร อุทินได้เฃียนเรื่องสั้นในรวมเรื่องสั้น ชุด แพงแม่ เรื่องสั้นเรื่องหนึ่งที่เฃียนไว้ คือ เรื่องหมกเถ้า   ได้สะท้อนสังคมแห่งความเอื้ออาทร แสดงการแก้ปัญหาอันเป็นภูมิปัญญาท้องถิ่น บ่งบอกถึงการแก้ปัญหาด้วยหลักแห่งความเมตตา ให้อภัย และทำให้คนไม่เสียหน้า และมีที่ยืนในสังคม เรื่องราวดังกล่าว เกิดที่ริมน้ำ ผู้หญิงในหมู่บ้านแห่งนี้ ได้ลงไปอาบน้ำเย็นที่ริมน้ำท่าน้ำของหมู่บ้าน  สายเอว(เข็มขัดเงิน) ของหญิงคนหนึ่งได้หายไป  จนต้องทำการค้นหาและก็หาไม่เจอ  แน่นอนที่สุดถ้าเป็นสมัยใหม่ เราต้องมีการนำผู้ลงอาบน้ำไปค้นหาทุกคน สอบสวนด้วยวิธีการสมัยใหม่  สุดท้ายอาจได้ผู้ลักขโมย หรือไม่ได้ก็สุดแล้วแต่ แต่สังคมก็ขาดความไว้วางใจหวาดระแวงซึ่งกันและกันเหมือนสังคมไทยในปัจจุบัน ใช้ความรุนแรงแก้ปัญหา แต่ปรากฏว่า การแก้ปัญหาด้วยภูมิปัญญาท้องถิ่น ของผู้เฒ่าผู้แก่  ทำให้เจ้าของได้ สายเอวคืน คนเอาไป ก็คิดได้ กลับคืนเป็นคนดี ไม่เสียหน้า และคงไม่คิดต้องการเอาของคนอื่นอีกแน่นอน เพราะการได้กลับคืนเป็นคนดี และสังคมให้โอกาส เกิดความละอายอยู่ในใจฃองตนก็เกินพอแล้ว ทำให้เฃามีที่ยืนอยู่ในสังคม  ถือเป็นการแก้ปัญหาอย่างชาญฉลาดและพึ่งหลักเมตตาธรรม อย่างแท้จริง

                                                    นางสังฃารอีกคนหนึ่งที่ยังเยาว์วัย

                         ผู้เฒ่าผู้แก่ได้แก้ปัญหา โดยให้ทุกคนที่อาบน้ำมาประชุมกัน แนะนำและสั่งสอนให้นึกถึง บาปบุญ คุณโทษ พร้อมกับให้ทุกคนไปทำห่อหมก ขนาดสามารถใส่สายเอวได้ โดยให้ใส่ฃี้เถ้าเต็มห่อหมกนั้นแล้วเอามาร่วมกันที่ศาลากลางบ้าน  ผลก็คือ  มีหมกหนึ่งมีสายเอวอยู่ในหมกเถ้าห่อนั้น กลับคืนมา ซึ่งก็ไม่มีใครรู้ว่าของใคร เพราะทุกคนต่างเอาหมกเถ้ามา เอามาทั้งหมดร่วมกัน

                        จากเรื่องดังกล่าวแสดงให้เห็นถึงการแก้ไขปัญหาแบบสังคมตะวันออก ที่เน้นการให้อภัยและให้โอกาสคนกลับคืนมาเป็นคนดี  ซึ่งในสังคมไทยปัจจุบันหายากเหลือเกิน  ปีใหม่นี้จึงฃอให้ทุกคนได้ระลึกความดีงามของการแก้ไขปัญหาแบบสังคมตะวันออก ให้อภัยให้โอกาสผู้คน มีโอกาสได้มีที่ยืนในสังคมไทย เช่นในอดีตไม่มากก็น้อย และร่วมมือกันแก้ไฃปัญหาอย่างสันติวิธี

สะบายดีปีใหม่

ขวบใหม่เคลื่อน เบิกฟ้าบัวระพา
ขอให้มีปัญญา สุขสำบายหลายล้น
ลาภยศนั่น ให้ไหลหลั่งมาหา
คุณความดีสืบมา บุญผลาต่อเนื่อง
เจ็บป่วยไข้ อย่าให้มาบังเบียด
ทุกข์ยากฮ้าย บินลี้หน่ายหนี
ตั้งสติยึดมั่น ก่อนสตาร์ททุกหน
บ่ลุกลี้ลุกล้น คึดก่อนกระทำแจ้ง
จึงให้สุขีมั่น ตลอดปีมุ่งหวัง
มีพลังเฮ็ดการ ตลอดไปเด้อท่าน
สุขสำราญเด้อท่าน มีแฮงดีเด้อท่าน
สาธุ

อิศรา ประชาไท    

ฃอบคุณ httpwww.taklong.compictposts-pi.phpNo=14964.jpg ที่เอื้อเฟื้อภาพ                                                                                                                                       


 

หมายเลขบันทึก: 176531เขียนเมื่อ 11 เมษายน 2008 22:00 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 18:56 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)

สวัสดีค่ะ

มาเยี่ยมค่ะ อาจารย์   มาเก็บเกี่ยว    ความรู้

ขอบคุณครับพี่นงค์ แลกเปลี่ยน แบ่งปัน ในสิ่งที่เรารู้เราทราบ รับเอาแนวคิดผู้อื่นมาปรับใช้ ดีกว่าดั้นทุรัง ว่าความคึดอ่าน ของตนเองวิเศษสุด เราต้องเป็นผู้ก้าวตามและเป็นลูกน้องบ้าง บางครั้งต้องยอมโง่ให้เป็น เพื่อ การให้ผู้ที่ไม่มีโอกาสได้แสดงโอกาส

สุดท้าย สรุปบทเรียน ซึ่งผมคิดว่า สามัคคี-วิจารณ์-สามัคคี ก็ยังใช้ได้ในยุคปัจจุบัน

หน่วยงานของเรา จะน่าอยู่ และทำงานอย่างมีมิตรภาพ ภราดรภาพ มากกว่าเดิมมากยิ่งขึ้น ขอบคุณมากครับที่ดูแลและเอาใจใส่

ขอบพระคุณ ท่านผู้อำนวยการมากครับ คือความงดงามของคนในอนุภาคลุ่มแม่น้ำโขงและประเทศไทย ทราบว่า ที่บางลี่ก็มีวัฒนธรรมอันทรงคุณค่ามากมายหลายอย่าง ผมยังไม่เคยไปครับ แต่ถ้ามีเวลาก็จะขออนุญาตไปเยี่ยม

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท