ครูมิม..ชวนท่านมาพิจารณาร่างกายกันเถอะ...
หลังจากที่ได้อ่านบันทึกที่ผ่อนคลายกันมาบ้างแล้ว วันนี้ครูมิมตั้งใจให้บันทึกนี้มีสาระขึ้นมาอีกหน่อย โดยที่จะชวนท่านผู้อ่าน มาลองพิจารณาร่างกายของเราดูบ้าง การพิจารณาในคราวนี้ เราจะมาพิจารณากันในทางพระพุทธศาสนา อ่านแล้วเครียดแต่ได้สาระ ครูมิมขอรับรองค่ะ
เริ่มพิจารณาร่างกายก่อนเลยนะคะ....กระเพาะ น้ำเลือด น้ำเหลือง น้ำหนอง น้ำดี อุจจาระ ปัสสาวะ เหงื่อไคล ที่มันหลั่งไหลออกมาภายนอกนั้น ความจริงขังอยู่ภายในร่างกาย ที่มีหนังกำพร้าห่อหุ้มอยู่ ถ้าเราลองลอกหนังออก จะเห็นว่าร่างกายมีเลือดไหลโทรมทั่วร่างกาย เนื้อที่ปราศจากผิวหนังห่อหุ้ม จะมองไม่เห็นความสวยสดงดงามใดๆ เลย ยิ่งถ้ามีเลือดไหลท่วมร่างกายแล้ว ยิ่งไม่น่าปรารถนาเลยใช่ไหมค่ะ แทนที่จะน่ารัก น่าประคอบประคอง กลับกลายเป็นของน่าเกลียด ไม่มีใครปรารถนาจะอยู่ใกล้
และถ้าลอกเนื้อออก ก็จะแลเห็นลำไส้ใหญ่ ลำไส้เล็ก ปอด กระเพาะ อุจจาระ กระเพราะปัสสาวะ และม้าม ไต น้ำเลือด น้ำเหลือง น้ำหนอง เสลด หลั่งไหลอยู่ทั่วร่างกาย มองแล้วอยากจะอาเจียนมากกว่าน่ารัก จริงไหมค่ะ
ถ้าฉีกกระเพาะออก ภายในกระเพาะ ก็จะมีอุจจาระ ปัสสาวะอยู่ ซึ่งเป็นภาพที่อยากหนีมากกว่าเป็นภาพที่น่ารัก ถ้าเอาอวัยวะต่างๆ ออกหมด จะเห็นแต่ร่างโครงกระดูกที่มีสภาพเหมือนโครงบ้าน มีกระดูกชิ้นน้อยชิ้นใหญ่กว่าสองร้อยท่อนปะปนกัน มีเนื้อและเลือดติดเกรอะกรัง
ท่านผู้อ่านคิดตามไปด้วยเห็นหรือยังค่ะว่า ส่วนที่พอเห็นว่าจะเป็นของสวยงามนั้นมีสักกี่เปอร์เซ็นต็ มีนิดเดียวก็คือหนังกำพร้าเท่านั้น หนังนี้ก็ใช่ว่าจะเกลี้ยงเกลาเสมอไป ต้องคอยชำระล้างกันทุกวัน เพราะสิ่งโสโครกภายในพากันหลั่งไหลมาลบเลือนความผุดผ่องของผิวตลอดวัน ถ้าไม่คอยชำระล้าง สิ่งปฏิกูลนั้นก็จะพอกพูนจนเลอะเทอะ ส่งกลิ่นเหม็น คนที่อยู่ข้างๆ ก็คงจะหลีกหนี้หายไป บริเวณช่องทวาร อุจจาระ ปัสสาวะก็พากันหลั่งไหลออกมา ตามเวลาที่มันกำหนดต้องออก
สิ่งที่น่าคิดก็คือ ผู้ที่นิยมว่าตัวเองสวยหรือเทิดทูลใครก็ตามที่ว่าสวย ต่อเมื่อสิ่งโสโครกนั้นหลั่งไหลออกมา เขาก็ไม่มีทางมาสนใจแน่นอน ไม่พยายามมองหาของจริงจากของจริง กลับรอให้ชำระสิ่งโสโครกนั้นเสียก่อน จึงใคร่ครวญและสนใจ ต่างคนต่างพยายามหลบหลีกไม่รับรู้ความเป็นจริงของสังขารและร่างกายในส่วนที่สกปรกโสโครก ทั้งนี้ เพราะกิเลสและตัณหาปกปิดความจริงไว้
ทั้งๆ ที่สิ่งโสโครกเหล่านี้หลั่งไหลออกมาทุกวัน แต่เจ้ากิเลสตัณหามันก็พยายามโกหก ปิดปัง ปัดเอาความจริงออกมาจากความรู้สึก หากเราพยายามทบทวน ความรู้สึกค้นหาความเป็นจริง ยอมรับรู้ตามกฏความจริงว่า สังขารร่างกายนี้ไม่มีอะไรน่ารักเลย มิหนำซ้ำยังเป็นส้วมเคลื่อนที่ เพราะฉะนั้นการที่เรารักร่างกายของเรา ก็เปรียบเสมือนเรารักส้วมเคลื่อนที่ ประคับประคองส้วมไว้ หากเราเทิดทูนร่างกายว่าสวยงาม เราก็กำลังเทิดทูลส้วม
จะว่าไปแล้ว ส้วมปกติไม่น่าพิสมัยแล้ว ก็ยังดีกว่าส้วมเคลื่อนที่อย่างเรามาก เพราะมันอยู่ปกติกับที่ของมัน มันไม่ไปรบกวนใคร หากเราไม่เดินไปหามัน มันก็ไม่มาหาเราเช่นกัน ไม่รบกวน ไม่สร้างทุกข์ ไม่หลอกหลอน ไม่ยั่วเย้ายียวนชวนให้เกิดราคะ
แต่ส้วมเคลื่อนที่นี่ร้ายกาจ เราไม่ไปมันก็มา เราไม่มองดูมันก็พูดให้ได้ยิน เสแสร้งแกล้งตกแต่งปกปิดสิ่งที่น่าเกลียดด้วยผ้าที่หลากสี กลบกลิ่นเหม็นด้วยกลิ่นหอม ประดับไว้ด้วยเครื่องประดับสวยงาม เพียงเพื่อปกปิดสิ่งที่ไม่น่าชมเอาไว้
หากเราไร้การพิจารณา ก็จะมีสภาพเป็นส้วมเคลื่อนที่เช่นเดียวกัน หากไร้ปัญญาส้วมเคลื่อนที่ก็จะคอยหลอกหลอนกันต่อไป แทนที่จะเห็น ประจักษ์แก่ใจของตัวเองว่า ข้านี้คือผู้เลิศในความเหม็น เลิศในความสกปรกเหมือนเธอ แทนที่จะเป็นอย่างนั้นกลับปกปิดไว้ และเราก็จะพยายามชมตัวเองอยู่ตลอดเวลาว่า ฉันนี่แหละผู้ยอดศิวิไลซ์ละ
ถ้าอย่างเราลองมามองตัวเราเองตามความเป็นจริงดีไหม เราจะได้เห็นตัวเองและจะมองเห็นผู้อื่นตามความเป็นจริง อย่างที่ควรจะเป็นโดยไม่มีสิ่งปกปิดซ่อนเร้นกันอีกต่อไป
แล้วเราก็จะมองเห็นผู้อื่น เป็นส้วมเคลื่อนที่เหมือนๆกันกับเรา ..
ความเห็น (22)
- ขาวหนอ อึ๋มหนอ..สวยหนอ ฯลฯ
- สูงหนอ ผิวเข้มหนอ หล่อจังหนอฯลฯ
- คือสิ่งที่คนปัจจุบันพิจารณาน่ะครับ ครูมิม
- ฮา..อย่าหาว่าทะลึ่ง
- ขอบคุณที่มาชวนให้พิจารณาร่างกายนะครับ
- มีประโยชน์มากๆ แต่ต้องพิจารณาแบบมี โยนิโสมนสิการ
- ไม่งั้นเดี๋ยวจะเป็นดาบสองคมคือ
- เห็นว่าร่างกายไม่เที่ยง ก็ควรจะรีบๆ หาความสุขใส่ตัว กิน ดื่ม เที่ยว ฯลฯ
- หรือเกิดเบื่อหน่ายในสังขาร อยากฆ่าตัวตาย (สำหรับคนที่มีโรคประจำตัว) อะไรทำนองนี้ครับ ผม
สวัสดีค่ะคุณครูมิม
เข้ามาพิจารณาร่างกายด้วยคนค่ะ
ขอบคุณค่ะ :)
สวัสดีค่ะคุณกวิน
สวัสดีค่ะ คุณกวิน
- ขอบคุณค่ะที่มาช่วยกันพิจารณา
- อย่างที่คุณกวินว่า ถ้าพิจารณาแบบไม่มีสติจะกลายเป็นดาบสองคม
- ขาวหนอ หมวยหนอ อึ๋มหนอ เป็นการพิจารณาตามแบบฉบับของคุณกวิน อิอิ
สวัสดีค่ะ ผอ.ประจักษ์
ขอบคุณค่ะที่เข้ามาให้กำลังใจแทบทุกบันทึกของครูมิม
สวัสดีคะ พี่แจ๋ว
มาให้กำลังใจคนเขียนบันทึกเหรอค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ครูมิมที่รัก
- ต่อไปอย่าเรียกพี่โก๊ะคนสวยอีกนะ...อาย...อ้อ...ที่แท้ร่างกายเรานี้คือที่บรรจุปฏิกูลใบใหญ่นี่เอง แถมเคลื่อนที่และยังแสร้งหลอกลวงทั้งตัวเองและผู้อื่นว่าเรานี้สวยหนอ หอมหนอ หน้าตาดีหนอ ... เลิกชมกันเองดีกว่านะ...ตกลงไม๊คะ
- โหน้องเราคิดได้อย่างไรนะยังเด็กแค่นี้...แต่อย่างที่ว่าแหละอายุไม่ได้บอกว่าใครมีสติ ปัญญา หรือประจักษ์ในธรรมะมากกว่ากัน
- พี่โก๊ะภูมิใจนะจ้ะที่น้องเป็นคนรู้คิด รู้พิจารณาขนาดนี้ คราวนี้ใครมาชอบมาชมเรา เราจะได้บอกว่า นี่...ฉันน่ะ..ส้วมเคลื่อนที่เลยนะ...ชอบจริงหรือจ้ะ...ดีไหม...อิอิอิ...
พี่โก๊ะที่รัก (อย่างนี้ดีไหมค่ะ)
- บอกช้าไปหน่อยแล้วละคะเข้าไปคอมเม้นส์ที่บันทึกของพี่โก๊ะแล้ว..ขออภัยอย่างแรงค่ะ
- ถ้าอย่างนั้นเราก็มีข้อตกลงกันแล้วว่าจะไม่ชมกันเองอีก เพราะเราต่างคนก็ต่างอาย แถมมีคนหมั่นไส้ด้วย อิอิ ชมกันอยู่ได้
- ครูมิมสอนวิทยาศาสตร์ก็จริงอยู่ แต่ธรรมกับวิทยาศาสตร์มันก็เป็นคนละเรื่องเดียวกันอยู่นะคะ ไปด้วยกันได้อยู่ค่ะ
- ขอบคุณพี่โก๊ะค่ะ
- ด้วยความรักที่เรามีให้กัน อิอิ
- ตกลงจ้ะ
- เลิกชมกันเองตั้งแต่บันทึกนี้เลย แม้ว่าความจริงเราหน้าตาดีนะเนี่ย...อ้าว...ดูสิ..ยังไม่เลิก...อิ อิ อิ
พี่โก๊ะขา
- ยังมิวาย ฮา....ค่ะ
- ตกลงค่ะ
ครูมิมคะ
พี่แจ๋วมาก่อนคำชวนไปแล้วรอบนึงค่ะ
ไม่ได้แค่แวะมาให้กำลังใจเฉยๆ แต่อ่านแล้วต้องคิดพิจารณาร่างกายไปด้วย
ร่างกายของพี่แจ๋วหากฉีกในตอนนี้ออกคงพบกองไขมันล้นหลามเชียวค่ะ :)
พี่แจ๋วขา
คิดได้งัยค่ะ ฮา..จริงๆ
ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจ มิมก็ของส่งกำลังใจกลับให้พี่แจ๋วอีกเท่าหนึ่ง รับไหวไหมค่ะ
เป็นกำลังใจให้กันและกันนะคะ
เรื่องร่างกาย ทำให้ครูอ้อยหมองหม่นค่ะ
- คืออย่างนี้ เวลาที่ ขอยืมเขานั้น สวยงามน่ารัก ฟันเต็มปาก ตาดี หูดี ไม่มีพุง
- แต่ตอนนี้ ใกล้จะคืนเขาแล้ว เขาคงไม่รับคืน เพราะทำร่างกายของเขาเสียรูปร่างไปหมด
ฟันห็เหลือน้อยลง พุงก็ยื่น อิอิ..ทำยังไงดีคะ
พิจารณาร่างกายจริงๆ มันเป็นเช่นนั้นจริงๆ ค่ะ ไขมันเยอะๆ
พี่เข้ามารับและส่งกับกำลังใจด้วยค่ะ เราต่างยินดีเป็นผู้รับ และมีความสุขกับการให้นะคะ...ว่ามั้ยคะ :)
แม่อ้อยขา
- พระพุทธเจ้าท่านทรงสอนว่า ให้มองสังขารเป็นอนิจจัง คือความไม่เที่ยง เพราะมีความเปลี่ยนแปลงทรุดดทรมลงไปทุกวันเวลา เป็นทุกขัง เพราะอาศัยที่มันเคลื่อนที่ไปสู่ความทำลายทุกวัน นำความไม่สบายกายสบายใจจากโรคภัยไข้เจ็บ และทำให้อารมณ์เกิดความเดือนร้อนทุกเวลา ท่านจึงว่า สังขาร เป็นรังของความทุกข์
- การที่เรามีชีวิตอยู่ทุกวันนี้ไม่ได้มีชีวิตอยู่เพื่อหนีความตาย แต่เรามีชีวิตอยู่เพื่อเดินไปหาความตายต่างหาก
- ไม่ว่าแม่อ้อยจะเป็นยังงัย ฟันจะเหลือน้อย พุงจะยื่น ลูกมิมคนนี้ก็รักแม่อ้อยเสมอค่ะ คิคิ เค้าว่าพุงใหญ่กอดอุ่นดี อิอิ
พี่แจ๋วขา
หากเราเป็นผู้ให้ เราก็จะได้อานิสงส์จากการเป็นผู้ให้ คือได้รับสิ่งนั้นกลับมาด้วย แต่สิ่งที่เราได้ทันทีจากการให้ นั่นคือ ความสุขใจ แม้มันจะมองไม่เห็น แต่มันก็เป็นสิ่งที่หล่อเลี้ยงจิตใจให้อยู่ได้อย่างมีความสุข
เพราะฉะนั้น เราจะเป็นผู้ให้และผู้รับซึ่งกันและกันต่อไปนะคะ
สวัสดีค่ะครูมิม
- ไม่ค่อยได้พิจารณาหนังกำพร้าค่ะ เพราะไม่ค่อยได้ส่องกระจก อิ..อิ..
- เคยมีคนขอร้องให้ตบแป้ง ทาปากเสียหน่อย เขาจะได้มองแล้วสบายตา แต่ว่าใบไม้ย้อนแสงไม่ค่อยมีเมตตาต่อคนอื่น เลยให้เขาพิจารณาสังขารใบไม้ย้อนแสงต่อไป ขนาดยังมีหนังกำพร้าคลุมอยู่นะเนี่ย เขายังทำใจไม่ค่อยได้เลย เอ..นับเป็นการให้ธรรมะแก่คนอื่นได้ไหมคะ แหะ..แหะ..
สวัสดีค่ะ คุณใบไม้ย้อนแสง
- ดีใจค่ะ ที่มาเยี่ยม สวนกันไปสวนกันมานะคะในบันทึกของ พี่คนไม่มีราก นะค่ะ ที่นี่ได้มาเจอกันเสียที
- ใช้ร่างกายเรา เป็นธรรมะให้คนอื่นพิจารณา ก็นับว่าเป็นอีกวิธีที่ดีค่ะ อิอิ น่าจะลองเอาไปใช้ดูค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
มีคนเคยบอกว่า เวลาเจอผู้หญิงสวยมาก เก่วงมากๆ ดูดีมากๆ
หากอยากตัดเธอออกจากใจ ให้นึกถึงตอนเธอกำลังถ่ายอุจจาระ
ท้องผูกด้วย ออกแรวงเบ่งมากเลย ความสวยมันลวงตา
ของจริงคือตอนถ่ายนี่แหล่ะ ไม่มีจริตเลย อิอิ
คุณคนโรงงานค่ะ
นั่นแหละค่ะ คือความจริงที่เราควรพิจารณา อันที่จริงที่เรามองว่าสวย ว่าหล่อน้นที่แท้มันเป็นสิ่งหลอกลวงค่ะ
มองกันที่จิตใจดีกว่านะคะ
ขอบคุณค่ะ
จิตใจงาม รูปก็งาม อย่างนี้ เรียกว่าทำบุญมามาก
บางครั้งสิ่งหลอกลวง ทำให้หลงได้
แต่ความดีหลงกันหัวปักหัวปำ ครับ ครูมิม