06. “ให้เพื่อนของลูกมาบ้านเรา” หรือ “ให้ลูกเรา ไปบ้านเพื่อน”
ในขณะที่ผมเรียนชั้นประถมศึกษา-มัธยมศึกษาตอนตอนปลาย หากมีกิจกรรมใด ๆ ที่ต้องทำงานร่วมกันเป็นทีมกับเพื่อน ๆ คุณแม่มักจะเสนอให้มาทำงานกันที่บ้านของเรา โดยคุณแม่จะดูแลในเรื่องอาหาร-การกินของทุกคน ผมจะต้องเตรียมที่พัก ที่หลับนอน(หากมีการค้างคืน) ต้องประสานและต้องคอยดูแลเพื่อน ๆ อีกทั้งจะต้องจัดบ้าน-จัดห้องให้อยู่ในสภาพที่เรียบร้อย(ผักชีน่ะนี่)ไม่ให้อายเพื่อน เหตุการณ์เช่นนี้ นอกจากจะฝึกการทำงานเป็นทีม แล้ว ยังฝึกให้ผมปฏิบัติตนเสมือนเป็นหัวหน้าทีมไปในตัว จะอย่างไรก็ตาม เมื่อผมโตขึ้น ผมลองถามเหตุผลของคุณแม่ เพราะเห็นว่าคุณแม่ยังปฏิบัติเช่นนี้กับหลาน ๆ(ให้เพื่อน ๆ ของหลาน มาร่วมกันทำงานที่บ้านของเรา เป็นทีม) และเพื่อนของหลาน ๆ จำนวนมากก็ชอบหรือติดใจบ้านของเรา คุณแม่ให้เหตุผลว่า “การให้เพื่อน ๆ ของลูก-หลานมาทำงานที่บ้านของเรา นอกจากจะฝึกความรับผิดชอบของลูก-หลานในการดูแล ประสานงาน หรือทักษะการจัดการแล้ว ยังสะดวกต่อการดูแลพฤติกรรม สามารถดูแลได้อย่างใกล้ชิดด้วย หากให้ลูก-หลานไปทำงานที่บ้านของเพื่อน ๆ จะห่างไกลสายตา ยากแก่การดูแลและควบคุมพฤติกรรม และถ้าหากที่บ้านเพื่อน ไม่มีผู้ใหญ่อยู่ด้วย หรือดูแลไม่ใกล้ชิด อาจก่อให้เกิดปัญหาได้” อีกทั้ง “การให้เพื่อน ๆ ของลูกมาที่บ้าน จะมีข้อดี ทำให้เรารู้จักเพื่อน ๆ หรือกลุ่มเพื่อนสนิทของลูก(ทุกคน) จะมีโอกาสได้สอน/สอดแทรกข้อคิดเพื่อให้ทุกคน ดูแล ช่วยเหลือกัน และชักนำกันไปในทางที่ดี(มีโอกาสสอนเพื่อนของลูกด้วย จะย้อนกลับ กลายเป็นเกราะป้องกันลูกตัวเองได้)
ความเห็น (1)
สวัสดีค่ะอาจารย์ เหตุต่างๆ ของการเลือกให้เพื่อนๆ มาที่บ้าน มีส่วนดีมากมาย ซึ่งก่อนหน้านี้ แม่ของหนูก็คิดเช่นเดียวกัน คือ เลือกที่จะให้เพื่อนๆ ของลูกมาที่บ้าน และจะไม่อนุญาตให้ลูกค้างที่บ้านใครๆ เลย แม่ให้เหตุว่า หากลูกพาเพื่อนมาที่บ้าน แม่จะได้ดูแลพฤติกรรมให้อยู่ในสายตาได้ตลอดเวลา ถ้าหากลูกไปบ้านเพื่อน แมจะไม่มีโอกาสทราบได้เลยว่าขณะนี้เด็กๆ กำลังทำอะไรกันอยู่ มีผู้ใหญ่คอยดูแลหรือไม่ ซึ่งก่อนหน้านี้ หนูทราบและเข้าใจเหตุผลของแม่มาตลอด พร้อมปฏิบัติตามเป็นอย่างดี แต่เมื่อมีโอกาสได้อ่านบทความของอาจารย์ ก็ยิ่งทำให้หนูเข้าใจแม่มากขึ้นไปกว่าที่เป็นอยู่ ว่าไม่เพียงแค่เหตุดังกล่าวเท่านั้น แต่ยังเพิ่มกุศโลบายให้ได้ฝึกความเป็นผู้นำ หรือฝึกความเป็นเจ้าของบ้านที่ดีเอาไว้ด้วย ขอบคุณมากค่ะอาจารย์
ปัญจาภรณ์ ตันทนิส
ภูเก็ต