วันวุ่นๆ กับข้อคิดดีดี

บางครั้งวันที่วุ่นวายที่สุด เราอาจได้ข้อคิดดีดีในการทำงาน

การทำงาน การใช้ชีวิตในแต่ละวัน เราจะเห็นได้ว่าบางวันก็เป็นวันที่สบาย สุขกาย สุขใจ ทำงานอะไรก็ราบรื่น เป็นวันที่เรารู้สึกว่าเวลาผ่านไปเร็วเหลือเกิน แต่บางวันอาจเป็นวันที่วุ่นๆ วุ่นวาย เหนื่อยล้า ทำอะไรก็เจออุปสรรค จนคิดว่าวันนี้ช่างผ่านไปช้าเหลือเกิน จะทำอะไรก็ระวังระไวไปซะทุกเรื่อง และแล้วเมื่อเราผ่านวันนั้นไปได้ บางครั้งเราพบว่า เราได้ข้อคิดดีดี ในการทำงานเพื่อที่จะผ่านอุปสรรค ผ่านความวุ่นวายไปได้ แล้วทำให้เราเติบโตขึ้น เข้มแข็งขึ้น และมีสติในการทำงานมากขึ้น ตัดสินใจในเรื่องต่างๆได้ลุ่มลึกมากขึ้น และเราก็บอกตัวเองได้ว่า เราโตขึ้นอีก 1 วัน อย่างคุ้มค่า

หลายครั้งที่เจอกับความสับสน ความไม่ลงตัวในการทำงานที่เรามักเรียกมันว่าปัญหา เราเรียนรู้ที่จะนิ่ง สงบ ประคับประคองสติของตัวเองไม่วิ่งไปกับปัญหานั้น เมื่อใจเรานิ่ง เราพบว่าสิ่งที่เราเจอมันก็ไม่ได้ร้ายแรงอย่างที่เราคิด จินตนาการไปเอง ปัญหานั้นมันได้ให้เรามีสติเข้าไปแก้ไขแล้วแปลงมันให้เป็นโอกาสในการทำงาน ซึ่งก็ต้องยอมรับว่าหลายครั้งเหมือนกัน ที่เราก็ไปไม่ถึงโอกาส เพราะเผลอตัวสติแตกไปก่อน ทำให้ปัญหามันทับถมทวีคูณ....

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ช่างวุ่นวาย มีผลต่อการทำงานของเราเอง การจะทำให้ใจนิ่งได้ก็คือ มานั่งคุยกับบันทึก(ซึ่งห่างหายไปนาน นาน มากๆ) บันทึกเตือนตัวเอง ให้มีสติ ให้ใช้ปัญญาในการแก้ปัญหา แล้วก็พบว่าปัญหาไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด เวลาจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น...ทำให้นึกถึงเพลงโปรด ของ บอย โกสิยพงษ์ ที่ชอบฟังเวลาที่ใจไม่ปล่อยวาง ใจร้อนรนไปกับกระแสต่างๆรอบตัว ฟังแล้วใจมีพลังอย่างบอกไม่ถูก.......

อดทนเวลาที่ฝนพรำ.....อย่างน้อยก็ทำให้เรา....ได้เห็นถึงความแตกต่าง

เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง.....ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ.....ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ

หากเปรียบกับชีวิตของคน.....เมื่อยามสุขล้นจนใจมันยั้งไม่อยู่.....ก็คงเปรียบได้กับฤดู

คงเป็นฤดูที่แสนสดใส

* (และ)แต่ถ้าวันหนึ่งวันไหน....ที่ใจเจ็บจนทุกข์.....ดั่งพายุที่โหมเข้าใส่

บอกกับตัวเองเอาไว้....ความเจ็บต้องมีวันหาย.....ไม่ต่างอะไรที่เราต้องเจอทุกฤดู

** อดทนเวลาที่ฝนพรำ...อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง

เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง...ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ...ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ

เมื่อวันที่ต้องเจ็บช้ำใจ.....จากความผิดหวังจนใจมันรับไม่ทัน

เป็นธรรมดาที่เราต้องไหวหวั่น.....กับวันที่อะไรมันเปลี่ยนไป

( ซ้ำ * , ** )

อย่าไปกลัวเวลาที่ฟ้าไม่เป็นไร....อย่าไปคิดว่ามันเป็นวันสุดท้าย

น้ำตาที่ไหลย่อมมีวันจางหาย....หากไม่รู้จักเจ็บปวด

.....ก็คงไม่ซึ้งถึงความสุขใจ......
( ซ้ำ ** )