(ข้าวปลูกเอง กินเอง ข้าวกล้องมะลิแดง กินน้อย อิ่มนาน ให้พลังงานเยอะ)
ช่วงนี้เดินชมนกชมไม้บ่อย ไม่เช้าก็บ่ายแล้วแต่บรรยากาศและเงื่อนไขในชีวิตประจำวัน ถ้าอยู่เป็นปกติ ออกกำหนดการส่วนตัวได้ด้วยหัวใจอิสระ แต่ถ้ามีงานมาปะทะพัวพันมันยุ่งจนลืมอาบน้ำก็บ่อย
กลับจากภูเก็ต เจอตู้ปลาทันสมัยตั้งไว้ในบ้าน มีระบบเติมอ็อกซิเยนและเครื่องกรองน้ำ ปลาบู่ตัวใหญ่ตัวน้อยลอยทำตาปะหลับปะเหลือก มีปลาหางนกยูงฝูงหนึ่งโบกสะบัดหางสีสวย ด้านล่างตู้ปลามีเอกสารส่งเสริมอาชีพเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ทั้งหมดนี้เป็นบรรณาการจากอาจารย์ปลาบู่จัดให้
เท่าที่คุยกันอาจารย์บอกว่าถ้าเลี้ยงในบ่อดิน เราเพาะเลี้ยงปลานิลหรือกุ้ง แล้วเอาปลาบู่ไปปล่อย ก็จะลดค่าอาหารจากวิธีการดังกล่าว แต่นี่เป็นการเลี้ยงในตู้กระจก สูตรคงเปลี่ยนไป ผมเอากุ้งฝอยให้วันเว้นวัน กุ้งพวกนี้ไม่รู้ชะตากรรม ไปลอยวนเวียนอี๋อ๋อใกล้เจ้าปากกว้าง จะเหลือเรอะ ก็โดนงาบสิขอรับ
ผมตัดสินใจไม่ได้ ทำไมถึงทำบาป ชีวิตปลาบู่ ชีวิตกุ้งฝอย ชีวิตเรา ต้องเบียดเบียนกันเพื่ออะไร สำคัญนักหรือ
(ผมขาดความรู้ในธรรมะ-ชาติ)
ผมเดินไปเจอหนอนเจาะต้นยางนา มียางสีขาวไหลออกมาอาบลำตัน ถ้าเป็นต้นเล็กอาจจะตายได้ แต่ต้นใหญ่อย่างนี้อาจจะรับมือกันไหว
ผมตัดสินใจไม่ได้ ผมจะเอายาฆ่าหนอนไปยัดใส่รูให้หนอนตายดีไหม หนอนมีความผิดอะไร ไม้ต้นไหนในโลก หนอนก็มีสิทธิที่จะอาศัย ชอนไช และหากินได้ มันไม่รับรู้หรอกว่า ไม้ต้นไหนใครเป็นเจ้าของ คนเป็นเจ้าของต้องสามารถแสดงสิทธิครอบคลุมทุกระบบในธรรมชาติรับรู้สิ แต่นี่..ไม่มีมนุษย์คนไหนไปบอกหนอน เจอหน้าก็จ้องจะฆ่าๆๆ ฉีดสารพิษสารเคมีไม่บันยะบันยัง ปีหนึ่งๆหมดเงินไปหลายหมื่นล้าน เพราะไม่วิจัยให้รู้ว่าจะคุยกับเพลี้ยกับหนอนอย่างไร?
(อยู่ไป กินไป เรียนไป ก็ยังยักแย่ยักยันอยู่ตรงผิวๆนี่แหละ ผมเซ่อถาวรจริงๆ)
เดินไปเจอมะละกอ มะม่วง ขนุน เมล็ดไม้ชนิดต่างๆร่วงหล่นลงสู่ดิน เรากินบ้าง ให้เพื่อนร่วมโลกกินบ้าง จะลูกใหญ่ลูกสวยยังไงเมื่อก่อนจะรู้สึกเสียดาย แต่ตอนนี้เฉยๆกลับปลื้มว่า เออ เราไม่ต้องทำบุญที่ไหน ปล่อยให้มะม่วงทำบุญกันบ้าง เข้าใจว่าในธรรมชาติเขาทำบุญเอื้อเฟื้อกันสม่ำเสมอ มีแต่มนุษย์กิเลศหนานี่แหละไม่รู้ว่าบุญคืออะไร บางทีต้องลำบากจัดฉากทำบาปแล้วเรียกว่าทำบุญ และก็ไม่รู้ว่าเงินที่ทำบุญผ่านการแย่งชิงหรือฆาตกรรมเพื่อนร่วมโลกมากี่ร้อยกี่พันชีวิต
(วิชาอยู่กับธรรมชาตินี่แหละที่อยากชวนคุยในค่ายกระบวนกร
ผมอยากชวนConductor ท่านไร้กรอบ มาช่วยวางแผนจริงๆ แต่มิกล้า)
เดินไปเจอพริกมะเขือที่ซ่อนตัวแทรกอยู่กับวัชพืชรุงรัง บ้างต้นงามกว่าเราปลูกดูแล แต่ที่แปลกไม่เห็นมีเพลี้ยหรือหนอนรบกวน รึว่าแมลงต่างๆรู้ว่าต้นไหนเกิดจากบุญ ต้นไหนเกิดจากบาป ที่แทรกแซงเข้ามาผิดธรรมชาติ จึงพยายามรุมกินโต๊ะเฉพาะผักที่เราปลูก ผมไม่เชื่อว่ามนุษย์จะชนะแมลงได้เบ็ดเสร็จ ตอนนี้ก็เจอมลพิษป่วยนอนคางเหลืองทั้งโลก ไม่เชื่อ..ก็สู้กันต่อไปเถิดนะ เดี๋ยวก็รู้หมู่หรือจ่า
(ยอดมะขามหน้าฝนต้นเดียว เก็บมาใส่ต้มไก่ได้200หม้อ)
ผมความรู้ไม่พอใช้ ไม่รู้จะเอาอะไรมาตัดสิน ถูก-ผิด จุดพอดีทุกฝ่ายอยู่ตรงไหน ระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติ ในเมื่อมนุษย์เขียนสัญญาฝ่ายเดียว ลงนามฝ่ายเดียว แล้วบังคับให้สิ่งมีชีวิตทั้งโลกยอมรับ มันโง่หรือฉลาด หนอบักมนุษย์ขี้เหม็นเอ๋ย..
พิจารณาแล้ว ถ้าจะลดการเบียดเบียนเพื่อนร่วมโลกให้บรรเทาเบาบาง ผมต้องปรับวิถีชีวิตให้ปล่อยวางมากกว่านี้ ลำดับแรกต้องเลิกเลี้ยงหมู เลิกเลี้ยงวัว เลี้ยงเฉพาะไก่แจ้ ไก่ป่า ไก่ต๊อก ไก่งวง นกยูง ไว้ขออาศัยแบ่งไข่ส่วนเกินฟักมาต้ม สัตว์ปีกเหล่านี้ไม่เป็นภาระใดๆ ปล่อยให้หากินเองแบบบุบเฟ่ต์ก็ได้ ทำนาปลูกข้าวหอมมะลิแดงไว้กิน ผักหญ้าพื้นเมืองในธรรมชาติเกิดปะเลอะปะเต๋อ ผลไม้มีอยู่แล้ว ขนุน ลำไย ละมุด มะละกอ มะม่วงกล้วย ทับทิม มะเฟือง น้อยหน่า ส้ม มะกรูด มะนาว มะพร้าว ส้มโอ ฟักแฟง แตงโม ไชโย โห่ฮิ้ว
ผมไม่รู้จะดิ้นทำไป ดิ้นไปก็หลุดจากวงจรโง่ตัวเองไม่ได้!!
ทำยังไงหนอถึงจะใส่เกียร์ถอยได้
คนเรา..มาอย่างไร ก็ไปอย่างนั้น
ไม่มีผีตัวไหน มีเรี่ยวแรงลุกมาแบกสมบัติเข้าโลงหรอก
ผมติดอยู่ปัญหาเดียว
ตรงมีญาติแซ่เฮ ที่แสนดีและน่ารัก คอยมาทักและดูแล
ถ้าขืนเว้นวรรค คงลงแดง ก่อนที่จะตายจริงนะสิ
ผมตัดสินใจไม่ได้จริงๆ ให้ดิ้นปัดๆสิขอรับ
มีอาจารย์ท่านหนึ่งพยายามบอกว่าให้ลดการฆ่าสัตว์ ลดการเบียดเบียนสัตว์แล้วร่างกายเราจะไม่ป่วยไข้ ท่าจะจริงครับพ่อ
อย่าไปโทษตัวเองอยู่ใย
ตอนแรกดูหนอนนึกว่าเป็นข้าวแดง
หมู่นี้ข้าวแพง ตาลาย ต้องนับเม็ดกินแล้วครับ
จากหลาน ทาฟ แซ่ฮา
หวัดดีครับพ่อ...
ปลูก- เลี้ยงไปเถอะครับ ลูกหลานยั๊วเยี๊ยะ เต็มเมือง ไม่รู้เท่าที่มีจะพอกินกันหรือเปล่า อิอิ
สบายดีนะครับ...
พ่อขา
ขนุนที่สวนป่าฯ ลูกดกๆ อร่อยๆนั้น พันธุ์อะไรคะ หนิงจะหามาปลูกไว้หลังบ้าน(หนี้)ใหม่อ่ะค่ะ อยากได้แบบสวนป่า ทั้ง มะยม(ดก)และขนุน(ดก)ค่ะพ่อ
กราบสวัสดีครับท่านครูฯ
อิอิ... บ่นใหญ่เลยนะท่าน อิๆ จะให้คนไปคุยภาษาหนอน ภาษาผีเสื้อ ภาษาต้นไม้ใบหญ้า ป่าเขาธรรมชาติเลยหรือครับ ยากไปไหมครับ แค่คนจะคุยกับคน เป็นภาษาคน ยังคุยกันไม่รู้เรื่องเลยครับ แล้วจะไปคุยกับธรรมชาติอย่างอื่นได้อย่างไร ตาบอด หนูหนวด รูขุมขนอุดตันกันอย่างนี้ จะรู้สึกอะไรกันได้ครับ อิอิ
ขอบพระคุณมากครับ
พ่อค่ะ ..
อยากให้พ่อมีแฮง มีแฮงหลายเน๊าะ
กราบสวัสดีครับท่านครูฯ
อิอิ... บ่นใหญ่เลยนะท่าน อิๆ จะให้คนไปคุยภาษาหนอน ภาษาผีเสื้อ ภาษาต้นไม้ใบหญ้า ป่าเขาธรรมชาติเลยหรือครับ ยากไปไหมครับ แค่คนจะคุยกับคน เป็นภาษาคน ยังคุยกันไม่รู้เรื่องเลยครับ แล้วจะไปคุยกับธรรมชาติอย่างอื่นได้อย่างไร
คำตอบก็คือ ความรู้มนุษย์ไม่พอเพียงไงเม้ง
มนุษย์จึงอยู่บนโลกนี้อย่างกระเสือกกระสน
ท่ามกลางความรู้งูๆปลาๆ ได้โน่นเสียนี่
นักวิจัยก็ไปไม่ถึงดวงดาว
ถ้าวิจัยให้รู้ภาษาหนอนไม่ได้อย่าคุย อิ อิ ..
สวัสดีค่ะพ่อครู
สวนพ่อเดินเท่าไรก็ไม่เบื่อ คราวที่แล้ว ยังติดใจมะเฟืองอยู่เลยพ่อ ลูกยั๊ย ใหญ่ค่ะ อิอิ ชอบค่ะ ข้าวก็อร่อย มะละกอหวานสุดๆ พ่อแม่ราณียังติดใจเลยค่ะ ซิบอกให้ แถมด้วยสะเดาที่ต้องนัดกันดวลกินเลยคิดดูท่านผู้ชม ว่าอร่อยเหาะแค่ไหน ผักผลไม้ที่นี่ พันธ์ดีทั้งนั้นค่ะ
ขอบคุณค่ะ (ปล. อยากบอกว่าใครไปสวนป่าแล้วครั้งหนึ่ง ต้องมีครั้งต่อๆๆๆๆๆไปเรื่อย ๆ เพราะติดใจผัก ผลไม้สด ๆ ซิบอกให้ อิอิ)
คนใต้ เขาถือศีลอด ก็มีส่วนดี
ราณี ทานมังสัวิรัติ ก็ดี เบียดเบียนเพื่อนร่วมโลกน้อย
แต่เจ้าตูนลูกสาวผมนี่สิ ชวนกินผักก็ไม่อ๊าว อิ อิ
ไปภูเก็ต อัยการให้กินผักกินปลาเข้าท่ามาก
มื้อเย็นบ่กินข้าว อิ่มกับน้ำพริกผักตั้งแต่บ่าย
ขอไปเจี๊ยะ มะละกอ กับมะม่วงก่อนนะครับ
ลมมาร่วงเยอะ ทิ้งบ้างกินบ้าง พอมีแฮง
อย่างที่หมูอาทร ก่อนนอนอย่าลืมยิ้ม
ดึกแล้วครับ .. เฝ้าแม่อยู่ .. อ่าน Blog ไปด้วย ออกความเห็นอะไรได้ไม่ถนัดนัก รู้แต่ว่า พี่ๆเขาเอายอดมะขามมาแกงใส่กะทิ กับต้นบุก สุดยอดอร่อยเลยครับ .. เปรี้ยว หวาน มัน เค็ม ครบทุกรส .. ตอนเด็กๆ แม่ก็ต้มน้ำใส่ใบมะขามให้อาบเวลาเป็นไข้ .. นานมาแล้วแต่จดจำได้ดี โดยเฉพาะตอนนี้ ตอนที่แม่เรียกชื่อลูกคนโน้นที คนนี้ที และยังไม่หลับเลยครับ
ติดตามข่าวพระอาจารย์เสมอ
อิอิ ดูรูปบรรดาหมู นก วัว ฯลฯ แล้ว เหมือนกับพากันออกไปช๊อบปิ้งเลย...^^
ไม่รู้จะเอาอะไรมาตัดสิน ถูก-ผิด จุดพอดีทุกฝ่ายอยู่ตรงไหน ระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติ ในเมื่อมนุษย์เขียนสัญญาฝ่ายเดียว ลงนามฝ่ายเดียว แล้วบังคับให้สิ่งมีชีวิตทั้งโลกยอมรับ
ชอบๆ ประโยคเด็ดของครูบาค่ะ
ลำดวนเคยเลี้ยงปลา เลี้ยงนก ในตู้ ในกรง
ตอนตัวเองป่วย อยากออกไปหาอะไรกินเอง ไม่สะดวก
ต้องกินตามที่ผู้ดูแลเขาจัดให้
อิ่มเหมือนกัน แต่...
หายป่วยปล่อยทั้งนก ทั้งปลา ให้เขาไปอยู่ในธรรมชาติ...
แลกเปลี่ยนประสบการณ์ค่ะ ครูบา...
ชีวิตดำเนินตามวิถีของมัน เราเป็นดำเนินชีวิตตามวิถีแห่งความสงบสุข ไม่เบียดเบียนกันและกัน ในขณะเดียวกันก็กื้อกูลกันและกันด้วย จริงไหมค่ะ
พยายามอ่านไปคิดไป ทั้งคิดทั้งอ่าน ยังตามครูไม่ทัน ต้องกลับไปอ่านอีกรอบหนึ่ง ทุกสิ่งในธรรมชาติคือถูมิปัญญาของเราหรอครับ
พ่อขา...
หนิงอ่าน สนามบินเกาะไม้ซี้เล็ก : สร้างแล้วคนไทยได้อะไร แล้วเสียดายเกาะของเราอ่ะค่ะ
ตำราใหญ่ในโลกคือธรรมชาติ
แหล่งรวมศาสตร์สรรพสิ่งในโลกหล้า
เป็นแก่นสารของงานภูมิปัญญา
เป็นแก้วตาแก้วใจให้โลกนี้
ที่หนิง อ่านเป็นเรื่องที่หลุดมาให้คนไทยรู้
ที่ไม่รู้มีอีกบานเบอะ เลอะเทอะ
สุดท้ายคนไทยก็จะงง ประเทศข้าหรือประเทศใคร?
ถ้าสัมผัสรู้อย่างอาจารย์ ก็จะตระหนักรู้
ว่ามันส่งผลถึงกันได้อย่างพิศดาร
ค่ะพ่อ
หนิงชักอยากจะไปเที่ยวเกาะต่างๆของไทยไว้แล้วหละค่ะ
ก่อนที่จะไปไม่ได้...เฮ้อ...
เกาะทางทะเลตราด นี่มีน้องเภสัช ไปทำงานที่ตราด ชวนมาหลายหนแล้วไม่ได้ไปสักที คราวนี้หาเรื่องไปดีกว่า ก่อนที่จะไปไม่ได้เนอะ
ครูเอ คิดดี ทำดี จะสบายใจดี ตลอดไป อิ อิ
สวัสดีปีใหม่ค่ะครูบา...มีเรื่องเล่าที่เพิ่งอ่านมาและยังไม่ลืมเลือนเรื่องของลิงในหนังสือของเข็มทิศชีวิตเขาบอกถึงลิงกำถั่วในลูกมะพร้าว...มันไม่ยอมปล่อยถั่ว..ก็เพราะความอยากอันเป็นสันดานของสัตว์โลก..มันยอมโดนจับตามประสาลิง...ก็แล้วเราล่ะยังไม่ได้ดีไปกว่าลิงเท่าไรเลย...จริงแมะๆๆๆๆๆๆๆๆรู้ว่าตัวดีกว่าลิงเมื่อไรบอกด้วยนะคะ
