ระรวยระรินประทินประเทือง
นานับนองเนืองเมลืองมลอง
ผ ไท ผ เทศ เฉลิมฉลอง
ปกปักปัดป้องคุ้มครองผองเผ่า
ระร้าวระรานหมู่มารเมินมิตร
จัญไรจริตขบคิดขู่เข้า
ดึงดันดั้นด้นคืบค้นคนเขลา
ขืนข่มสูงเสารุกเร้าราญรอน
ถือโอกาสมาเยี่ยมมาเยือนครับ คุณหมอ เจ้าบทเจ้ากลอน
สุดยอดค่ะ กลอนคุณหมอ อิๆๆ พี่ชอบอ่านๆๆๆ
คุณพิมพา คะ
ขอโทษด้วย เข้ามาตอบช้า
บทกวีคุณพิมพา..สนุกค่ะเข้าเหตุการณ์พอดิบพอดี
สวัสดีค่ะคุณประจักษ์
วันก่อนเข้าไม่ได้จึงยังไม่ได้ขอบคุณ ขอบคุณนะคะที่มาแวะ..อ่าน
คุณ คนโรงงาน ขอบคุณนะคะ
ดิฉันเกิดที่ชลบุรี แว่บ ๆ เห็นว่าคุณคนโรงงานเดินทางจากชลบุรีมา..สะพานแห่งหนึ่งในกทม..แม่น บ่ ???
พี่ศศิ ที่นับถือ อ่านแล้วหัวเราะ อิ อิ เชียวนะคะ (อิ อิ)
กลอนงามความคำ "อัพภาษ" เก่งกาจมากเลยครับ ขอคารวะยิ่ง
ฝาก สี่ขีด ด้วย ไม่เชิงเป็นตอนเดียวกันค่ะ เพียงแต่ตอนเขียนนึกสนุก ๆ คล้าย ๆ กัน
อัพภาษ คือ คำที่ซ้ำที่กร่อนเสียงหน้าลงให้มีเสียงพยัญชนะต้นคำนั้นผสมด้วยสระ
เช่น รินริน ก็กร่อนเป็น ระริน รวยรวย เป็น ระรวย ครับ เป็นกลวิธีการใช้คำชนิดหนึ่งที่แสดงถึงความสามารถของกวีอีกด้วย
ขอสารภาพว่า ด้วยความบังเอิญ จริงๆ ค่ะ
ชอบอ่านบทกวี วันหนึ่งลุกมาเขียน แล้วก็บังเอิญมี*ครูคอยอ่านให้
แต่ท่านสุภาพ ไม่ค่อยแก้ มีแต่บอกให้เราไปอ่านของคนนี้ คนนู้นเพิ่มเติมน่ะค่ะ
คล้าย ๆ ครูกานท์ค่ะ
รู้สึกเล่าให้ท่านฟัง ท่านรู้จักกันด้วย
ครูของพี่...*ครูสุธีร์ พุ่มกุมาร
และครูเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ท่านหลังนี่ เพียรอ่านของท่านค่ะ
เคยได้พบและฝากตัวเป็นศิษย์..ยังดีใจทุกวันนี้..ค่ะ
แต่ไม่ได้ส่งงานให้อ่านค่ะ ยังไม่หาญกล้าขนาดนั้น
ความเห็นก็เหมือนคุณพิมล มองจันทร์ นั่นแหละครับอาจารย์