ดินทอง
นพวัชร เคี้ยง จิรวัฒน์วณิชย์

@ไม่เป็นผู้ประมาท


"หากว่าผู้ใดหรือใครก็ตามจะล่วงทุกข์หนักที่เจอะเจอได้นั้น จะต้องเพียรให้ถูกจุด ถูกแก่นแท้เพื่อล่วงพ้นให้ได้เร็วที่สุด ถ้าทำได้ เปรียบดังพบขุมทรัพย์ที่ยิ่งใหญ่ พบแล้วอริทรัพย์ พบสุขที่แสนประเสริฐอันเลิศล้ำ และมักปรารถนาให้อยู่นานๆ แสนนาน แต่แล้วความจริงก็คือจริงแท้ ที่สุดก็ทลายฝัน สลายสูญสิ้นในพริบตา เพราะที่สุดแล้วสิ่งนั้นย่อมดับสิ้นเป็นธรรมดา ฉะนั้นความเพียรดอกหนา ความเพียรเท่านั้นที่จะนำพาชีวิตให้พ้นกรรมที่ไม่พึงประสงค์ คั้นและกลั่นกระแส ให้แปรเปลี่ยนและสนับสนุนให้ชีวิตได้พบอันซึ่งพระธรรม สัมมา ค่าที่เพียรสุดชีวิต...ดังนั้นบุคคลจะล่วงทุกข์ได้ ต้องเพราะความเพียรวิริยะ เพียรและเพียรต่อไป"

     

 

"ชาวโลก...ปรารถนาความสงบสุข

ถูกผิด ล้วนเป็นสมมุติ โต้แย้งกันทำไม

ปัญหาเกิดขึ้น ปัญญาลึกคมชัด แก้กันได้

ชีวิตจบสิ้น ทุกสิ่งจบตาม วุ่นวายทำไม

มีเหตุมีผล ย่อมมีดีมีชั่ว

เมื่อมีดี - ชั่ว ย่อมมีวิตก - วิจารณ์

เมื่อดับวิตก - วิจารณ์ได้ ดี - ชั่วย่อมดับตาม

เหลือเพียงจิตเป็นหนึ่ง จิตไม่มีชื่อ ไม่มีเสียง

เมื่อถึงฝั่ง ต้องทิ้งเพื่อขึ้นฝั่งในที่สุด"

            หากรู้คุณค่าของความจริงที่อยู่ในจิตใจได้แล้ว นี่แหละทางออกของวิกฤติการณ์ หลักคิดและหลักธรรม ชีวิตหยั่งรู้อย่างมีสติ รู้รอบ และรอบรู้ ที่สุดแห่งความเข้าใจอย่างสงบของชีวิต ทั้งความประพฤติ วาจา ใจ ซึ่งไม่ใช่เรื่องของใครคนหนึ่ง ชาวโลกทุกคนต้องการความสงบ ต่างต้องบำเพ็ญฝึกตนเอง ให้ดำเนินชีวิตอย่างปลอดภัย มีบทบาท มีสไตล์ อยู่บนเส้นทางแห่งความจริงที่จริงแท้ ธรรมะชาติ ธรรมะชีวิต เกี่ยวข้องอยู่กับพวกเราทุกคน ชีวิตทุกลมหายใจเข้าออก ความละเอียดอ่อนที่เราเชื่อมสัมพันธ์ไม่จบไม่สิ้น เรื่องราวมีไม่หยุดหย่อน มักนำผ่านชีวิตไปตามกระแส ทุกวันทุกเวลา ปิ้งเดี๋ยว เผลออีกแล้ว เดี๋ยวดีใจ เดี๋ยวเสียใจ เดี๋ยวโกรธคนนั้น เดี๋ยวรักคนนี้ ทุกกรณี ทุกเหตุการณ์เป็นความจริงทั้งนั้น

             จับความเป็นสาระให้ทัน จับความรู้สึกที่เกิดขึ้น ให้จิตเห็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เรื่องใดๆ วิ่งผ่านเข้ามา เราใช้ความรู้สึกที่เกิดขึ้น เป็นตัววัดระดับของคลื่น ความแรงหรือเบา ให้เป็นข้อปฏิบัติ วางตัวเป็นกลาง สบายๆ ชอบหรือไม่ชอบก็ดูไป แยกอารมณ์ แยกความคิดได้ทัน ที่สุดจะพบว่า ความรู้สึกทุกชนิดที่เกิดขึ้นล้วนมีลักษณะอย่างเดียวกัน เกิดขึ้นแล้วดับไปอย่างรวดเร็ว อย่างเช่นที่ทุกคนรู้สึกภายในไว้ตลอด ไม่อ่อนซ้อม นี่แหละกลับมาจบที่ภายในกัน ไม่มีอะไรที่ต้องไปยึดติด ไม่มีอะไรเป็นตัวตน ทำไปเรื่อยๆ อย่างต่อเนื่องจนกว่ามันจะเห็นชัดขึ้น เห็นความจริงของมันจริงๆ เป็นความจริงที่จริงแท้และแน่นอน ปิ้งแรกสำคัญ จิตที่ฝึกดีแล้ว เห็นชัดจะวางได้ด้วยความรู้สึกภายใน แรกๆ เราต้องฝึกความรู้สึกภายในไว้ เมื่อไปบ่อยๆ สม่ำเสมอ ทำไปทุกวันเวลา ลืมก็ให้กลับมาอยู่กับปัจจุบัน ขณะจิตนี้ ทำเดี๋ยวนี้ ได้เดี๋ยว ได้ขณะที่ทำ

           เมื่อปฏิบัติถึงขั้นนี้แล้ว สามารถเป็นอริยบุคคลได้ มีปัญญาหยั่งรู้   เห็นความจริงของอริยสัจจ์  รอบรู้ถึงกิจที่ควรทำ  ประยุกต์ใช้ชีวิตประจำวันอย่างบริบูรณ์  ไม่น่าเบื่ออีกต่อไป  เพราะรู้เส้นทางของชีวิต  มีเข็มทิศ  มีปัญญานำไปสู่เป้าหมายอันสูงสุด เพื่อความหลุดพ้น ไม่ต้องมาเกิดอีก.

Be Happy...DinTong!

หมายเลขบันทึก: 181964เขียนเมื่อ 12 พฤษภาคม 2008 18:44 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 00:00 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (1)
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท