บันดาลลงบันได บันทึกให้จงจำดี
ครั้งแรกที่ผมเขียนบันทึกนั้นมีความกังวลว่าจะไม่มีใครอ่านและจะไม่มีใครคอมเม้นท์ หรือคอมเม้นท์ไม่เยอะ แต่ช่วงหลังผมไม่กังวลสักเท่าไร ผมเขียนไปเรื่อยไม่สนว่าจะมีใครมาอ่านหรือมาคอมเม้นท์หรือไม่ ผมนึกอะไรได้ก็เขียนตามแบบฉบับของครูข้างถนนที่ไม่ใช่นักวิชาการจะนำวิชาการมาให้ศึกษา บันทึกผมอาจจะมีสาระบ้างหรือไม่มีสาระบ้าง ตามแต่นึกและคิดได้ บางวันเขียนไม่ได้สักบันทึก บางวันได้ 1 บันทึก หรือ 2-3 บันทึกเป็นก็มี แล้วแต่โอกาสและมีเรื่องที่อยากจะเขียน ขอบคุณท่านบล็อกเกอร์ทุกท่านที่เข้ามาอ่าน และมาคอมเม้นท์บันทึกของผม แม้บางครั้งชื่ออาจจะสวยหรู แต่ไม่มีแก่นสารเอาเสียเลยก็ตาม
บันทึกนี้จะเขียนต่อจากบันทึก ความหลังเมื่อครั้งยังวัยเยาว์ ที่ผ่านมา โดยนำเรื่องความเชื่อของพี่น้องปากาญอ ทั้งนี้และทั้งนั้นปากาญอ เหมือนกัน อาจจะมีความเชื่อต่างๆกัน แต่ถ้าเรารู้ไว้ก็ดี บันทึกนี้จะเขียนถึงความเชื่อเรื่องบันไดบ้าน สักษณะบ้านของปากาญอปัจจุบันนี้ถึงแม้เทคโนโลยี ความทันสมัยเข้ามาแทนที่ เกิดกาเปลี่ยนแปลงบ้างแล้ว แต่ ลักษณะ บ้านเตี้ยๆ มุงด้วยหญ้าคา หรือใบตองตึง กั้นฝาบ้านด้วยไม้ไผ่ ปูพื้นด้วยไม้ไผ่(ฟาก) บันได ทำจากไม้ไผ่ทั้งลำ ส่วนซี่บันใดทำด้วยไม่ไผ่ที่ผ่าทำเป็นขั้นๆ ก็ยังมี ถ้าท่านใดเคยไป หรือคิดจะไป ก็ควรรู้ไว้ว่า เมื่อคิดจะขึ้นไปเยี่ยมบนบ้าน และเมื่อก้าวขาขึ้นบันไดบ้านควรระวังอย่าให้บันไดเขาหัก(โดยเฉพาะคนที่มีหุ่นจ้ำม่ำ) เพราะเขามีความเชื่อว่า ถ้าผู้ใดขึ้นบ้านของเขาแล้วเกิดไปเหยีบบันไดขั้นไหนก็ตามหัก เขาถือว่าคนนั้นนำเสนียดจัญไรขึ้นมาบนบ้านเขา บางรายที่มีความเชื่อมากๆ ถึงกับต้องเสียผีให้กับเจ้าของบ้าน คือ เสียหมู 1 ตัว เพื่อทำการแก้เกล็ด ขจัดเสนียดจัญไรที่ท่านนำเข้ามานั้น แต่ตรงกันข้ามถ้าท่านใด ขึ้นบ้านเขาแล้ว ลงจากบ้าน เหยียบบันไดขั้นใดขั้นหนึ่งหัก เขาจะถือว่า เขาโชคดี ที่ท่านนำเสนียดจัญไร ออกจากบ้านเขาไป (แต่เขาจะไม่เสียผีให้กับท่านนะ บอกไว้ก่อน อย่าพึ่งดีใจ) จะให้ดีก็อย่าทำให้หักทั้งขาขึ้นและขาลงจะเป็นการดีมาก
ความเชื่อที่ผมกล่าวถึงนี้ขอย้ำอีกครั้งว่าปากาญอเหมือนกันแต่ความเชื่ออาจจะต่างกัน ไม่เชื่อแต่อย่าลบหลู่ ดังนั้นรู้ไว้ก็ดีถ้าหากท่านไดคิดจะไปหรือไปหมู่บ้านของพี่น้องปากาญอ
ความเห็น (12)
กลัวเสียผีอย่างอื่นครับ อิอิอิ ประมาณว่า ไก่ตัว เหล้าหนึ่งขวด อิอิๆ ตะบลึ
สวัสดีครับอาจารย์ขจิต ฝอยทอง
- เหล้าไห ไก่1คู่ ผมก็กลัว อิอิอิ
- ได้ยินว่าตอนนี้อาจารย์ยุ่งๆอยู่การการทำงาน
- ผมจึงนำภาพนี้มาฝากครับ
- "ฟ้าหลังฝน" ถ่ายสดๆร้อน ถ่ายตอนเย็นนี้เอง
- ผมไปประชุมกรรมการและผู้ปกครองเด็กบ้านวังผา ครับ
- ตอนที่ไปฝนหยุดตกพอดีแล้วเห็นถาพนี้จึงถ่ายรูปมาแบ่งปันให้คนอื่นดูบ้างครับ
- ขอบคุณครับอาจารย์
สวัสดีครับ
บันไดอย่างนี้ พี่ว่าคนขึ้นจะตกกะไดขาหัก เสียก่อนเหยียบจนบันไดหัก อิๆๆ
เคยขึ้นบันไดแบบนี้ ต้องคอยระวังตกบันไดแล้วขายหน้าเขาแย่
ปรากฏว่าคนแก่ๆ ขึ้นลงคล่องกว่าเราอีก
บางแห่งใต้ถุนสูง บันไดสูงชันตามไปด้วย
ครูข้างถนนครับ
หุ่นอวบระยะสุดท้ายอย่างผมนี่คงเสียหมูหลายตัวละครับแหะๆ
แวะมาเยือนครับ
รพี
ครูนงเยาว์จะไม่ยอมขึ้นบันไดหมู่บ้านนี้เด็ดขาด พี่กลัวบันได ตกมาหลายหน ปลูกบ้านยังไม่ทำบันไดเลยนะ จะบอกให้
สวัสดีครับพี่ ธ.วั ช ชั ย
- ดีแล้วครับที่ไม่เสียผี (หมู 1ตัว อิอิ)
- มีความสุขกับการทำงานครับพี่
- ขอบคุณครับ
สวัสดีครับคุณรพี กวีข้างถนน
- จะหุ่นหนา หรือหุ่นบางมีสิทธิทั้งนั้น
- แต่คนหุ่นหนามีสิทธิเสียเยอะกว่าครับ
- ขอบคุณที่มาเยี่ยมครับ
สวัสดีครับคุณครูNONGYAO - CHAMCHOY
- แสดงว่า ยอมรับว่าหุ่นจ้ำม่ำหละซิ(มีแซว)
- มีความสุขกับการสอนเกๆครับ
- ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะ คุณครูข้างถนน
แวะมาทักทายค่ะ ครูลิ้มศรีคงไม่เสียผีแน่ เพราะว่าหุ่นไม่เสียบผีอยู่
แล้ว คิคิคิ... มีความสุขในการทำงานนะคะ
สวัสดีครับ ครูข้างถนน
- ครูสุเคยไปที่หมู่บ้านกะเหรี่ยง แต่เจริญแล้ว
- บางเรื่องก็เป็นเรื่องเล่า ตามที่ครูเล่ามาจริง ๆ
- ที่โรงเรียนครูสุก็ได้สอนเด็กกะเหรี่ยงด้วย (เพราะมีหลายเผ่า)
- เด็กกะเหรี่ยงขอชมเชย ว่า มีความขยันกว่าเด็กเผ่าอื่น และมีความรับผิดชอบสูง ใช้ทำงานง่าย ครับ
สวัสดีคุณครูครูสุ
- คุณครูคงสบายดีและมีความสุขกับการสอนหนังสือเด็กๆนะครับ
- เป็นกำลังใจในการทำงานให้คุณครูครับ
- ขอบคุณที่มาแวะเยี่ยมเยือน