ส่งน้องอ้ายจังที่พะเยา
จากสวนป่ามาคืนก่อนพร้อม อ. แป๋วคนสวย หมอเบิร์ดคนสวย และน้องอ้ายจัง แวะส่ง อ.แป๋วที่ขอนแก่น ถึงพิษณุโลก ประมาณตีสามเศษ ไม่มีใครยอมนอน หมอเบิร์ดคนสวยก็จอง Notebook อ่านอนุทิน อ่านบล็อก แซวชาวบ้านเล่น
คนชอบวิ่ง ก็ปั่นจักรยานออกไปซื้อน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋หน้าบ้านมากินกัน น้องอ้ายจัดกระเป๋ารอก่อนไปสวนป่าแล้ว แค่อาบน้ำก็เดินทางต่อได้ มีแม่นุซึ่งเพิ่งกลับจากแม่ฮ่องสอนตามไปส่งด้วย ไม่ไปได้ไง ลูกแหง่เชียวนะ อิอิ
ไปถึงพะเยาประมาณ 9 โมงเศษ หมอเบิร์ดคนสวยนัดผู้ปกครองมารับที่มหาวิทยาลัยนเรศวร พะเยา ( แหมๆๆๆ ว่าจะไปส่งเองซะหน่อย เน๊าะน้าอึ่งอ๊อบเน๊าะ ) เลยอยู่รอสวัสดี ฝากเนื้อฝากตัวคุณพ่อกับคุณแม่หน่อย 555555
รายงานตัวเข้าหอพักเสร็จก็เข้าตัวเมืองพะเยาไปทานข้าวกลางวันและหาซื้อของเพิ่มเติมอีกเล็กน้อย แต่หอบกันแทบไม่ไหว ขณะบันทึกก็กำลังเดินทางกลับพิษณุโลก เขียนต่อไม่ไหวครับ น้ำตามันร่วง พ่อ แม่ ลุก คนชอบวิ่งอาการจะหนักที่สุด แต่คงดูไม่ออกหรอก เพราะฟอร์มดี เลยบอกโก๊ะจิจังช่วยเขียนต่อให้
ต้องขออภัยมิตรรักแฟนๆทั้งหลายที่เขียนบันทึกนี้ไม่สนุกสนานเหมือนเดิม ซ่าไม่ออกครับ อิอิ
ก่อนจะขึ้นบันทึกนี้ เหมือนสวรรค์บันดาล เจอทีมครูอึ่ง อุ๊ยจั๋นตา ครูอาลัม และน้าอึ่งอ๊อบที่ปั๊มน้ำมันที่เด่นชัย เจอที่ไหนไม่เจอ เจอกันหน้าส้วม ก๊ากส์ๆๆๆๆๆๆๆ
ตั้งแต่ได้รางวัลชนะเลิศถ่ายรูปที่สวนป่ามา น้าอึ่งอ๊อบคงไม่ขยันถ่ายแล้วนะครับ 55555
ความเห็น (32)
คุณหมอคะ...
- คุณหมอเป็นโรคพ่อติดลูกแน่ๆ เลยค่ะ
- โรคต่อมาคือ โรคชีพจรลงเท้าขึ้นเหนือ ค่ะ
สวัสดีครับ
- ตามมาอ่าน มาเป็นคนแรกของคุณหมอครับ อิ อิ อิ
- ถึงสระบุรีแล้วครับ
- ท่านมีหมอเบิร์ด ผมก็มี หมอเจ๊ นั่งอยู่ข้างๆครับ
สวัสดีเจ้าค่ะ ลุงหมอ
กำลังจะเขียน ไฉนเขียนตักหน้าน้องจิไปได้ อิอิ ไม่ต้องเสียใจค่ะ เป็นกำลังใจให้ ทั้งเพื่อนรัก ทั้งลุงหมอเลย เดี๋ยวน้องจิเขียนเพิ่มให้อีกนะค่ะ รักษาสุขภาพด้วยเจ้าค่ะ
เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ ---->น้องจิ ^_^
สวัสดีค่ะคุณหมอชอบวิ่ง
ขอบพระคุณมากๆ ถึงมากที่สุดค่ะที่ หมอใจดีกรุณาให้ติดรถทั้งไปทั้งกลับค่ะ ระหว่างนั่งรถได้เรียนรู้เรื่องกระบวนกรจากคุณหมอเยอะเลยค่ะ แต่ตัวเองจะนำมาใช้ได้มากน้อยแค่ไหน ก็เป็นสิ่งที่ต้องพยายามและเรียนรู้กันต่อไปค่ะ
ดีใจที่คุณหมอเดินทางเรียบร้อย และส่งน้องอ้ายเข้าหอพักได้ตามกำหนดการณ์ ... ต่อไปคงมีเรื่องราวการเดินทางไปเยี่ยมลูกสาวคนสวยบ่อยๆ แน่ๆ ... อิอิ
ขออนุญาตแซวน้องเบิร์ดคนสวยนะค่ะว่า...เมื่อถึงพิษณุโลกแล้วไม่ยอมนอน...เพราะนอนหลับในรถตลอดทางแล้ว...อิอิ
ขอบคุณมากค่ะ
- บันทึกนี้น้ำตาซึมครับ
- เพิ่งรู้ว่าน้องอ้าย เข้าเรียนระดับ มหาวิทยาลัยแล้ว
- อึ๋ยย..แสดงว่าผมก็แก่ขึ้นแล้วเหรอครับเนี่ย
- 55555555555
ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพกันทุกคนนะครับ
- สวัสดีค่ะ คุณหมอ พี่นิดดีใจกับนิสิตใหม่ มน.ด้วยนะคะ
- อ้ายจิจัง ต้องการข้อมูลประกอบการเรียนการสอน บอกพี่นิดและแก่นจังได้เลยนะคะ ไม่ต้องเกรงใจแก่นจังหรอก เนาะแก่นจังเนาะ อิอิ
- อ้ายจิจัง จะเป็นผู้ใหญ่แล้ว ฉายแววตา เด็ดเดี่ยวให้พี่นิดเห็น อ้ายจิจังสามารถสานฝันของตัวเองได้อย่างดีแน่นอน
เข้าใจความรู้สึกของคนชอบวิ่งและครอบครัวได้ดีเพราะมันเกิดกับผมมาแล้วตอนไปส่งลูกสาวเข้า ม.วลัยลักษณ์ เข้าไปตามเส้นทางเข้ามหาวิทยาลัยเห็นฝูงวัวเดินอยู่ข้างทาง ลูกตูจะไปรอดไหมเนี่ย...รอบมหาวิทยาลัยก็ไม่เห็นมีอะไรมีแต่ป่าและเขา เสียดายว่าตอนนั้นไม่ได้ถ่ายภาพต้นไม่สองข้างทางเอาไว้ พอลูกสาวจบต้นไม้เริ่มโตครึ้มแล้ว
ทำตลก ก๊ากส์ๆๆ อิอิ 555 ไปงั้นแต่ใจแป้ว แหงๆๆ อิอิ
แต่ยังอ่านสนุกอยู่นะคะ ไม่เหมือนกับที่ออกตัวค่ะ
ตามมาให้กำลังใจค่ะคุณหมอ..หว้าถึงบ้านโดยปลอดภัยค่ะ
ถึงบ้านแล้วค่ะ
ขำๆๆ
อยู่ในห้องน้ำก็ได้ยินเสียงดังฟังชัดเรียกหน้าห้องน้ำว่า
"น้าอึ่ง น้าอึ่งอ๊อบๆๆๆๆๆ"
สักครู่ก็ได้ยินเสียงตอบโต้ของน้าอึ่งอ๊อบกับเสียงหนุ่มหล่อ(ข้ามผนังห้องน้ำ)
และแล้ว...555 โลกกลมจั้ง
เจอกันหน้าส้วม
คุณหมอที่รัก
น้องอ้ายเป็นเด็กดี เข็มแข็งกว่าที่หมอคิด (อิอิ)
ให้น้องเติบโตและเผชิญโลกกว้าง
เพราะหนทางข้างหน้ายังยาวไกลสำหรับน้อง
อย่างไรน้าอึ่งอ๊อบก็อยู่ข้าง ๆ ไว้ให้หมอแนะแหน แก้หง่อมได้ ถ้าแม้ว่าจะคิดถึงเป็นคนสุดท้าย ก็ไม่ว่ากัน (ก๊าก)
เราไปเปิดเฮฮาศาสตร์สาขาพะเยา เชียงราย เชียงใหม่ดีกว่า สร้างทีม(ฮา)แบบเข็มแข็ง
แต่อย่าให้น้าอึ่งไปใกล้วงน้ำชา พัฒนาเรื่องจิตมากนะคะ เดี๋ยวจะเป็น น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย (น้อยกว่าหมอเบิร์ดหน่อย)แซ่เฮ(ที่ไม่ค่อยเฮ) เพราะจะมีแต่ท่าเรียบเฉย แล้วรังสีอำมหิตอาจจะแวะมาเยือนอีก
1. ต้องขออภัยจริงๆที่ตอบช้า เพราะไม่กล้าเข้ามาอ่านบันทึกหลังจากพยายามเขียนจนจบ กลัวบันทึกจะเปียก
ครับ เดินทางค่อนข้างมากครับ
แต่อยากไปเชียงใหม่แวะหาน้าอึ่งอ๊อบกับดาวลูกไก่ อิอิ
ฝากบอกคนขี้น้อยใจด้วยน้า 55555
2. Handy
ต้องขอโทษด้วยครับ ที่สวนป่าไม่ค่อยได้คุยกับอาจารย์
ว่าจะขอโปรแกรมอาจารย์ก็ลืมจนได้ เที่ยวหน้าครับจะขอใหม่
คิดถึงๆๆๆๆๆๆ
3. ขอบใจโก๊ะจิจังมากที่ช่วยเขียนบันทึกให้กำลังใจอ้ายจัง ลุงหมอเขียนไม่ไหวแล้ว กลัวบันทึกจะเปียก อิอิ
น้องอ้ายบอกว่า โก๊ะจิจังโทรไปให้กำลังใจ อ้ายจังดีใจน้ำตาร่วงอีกเหมือนกัน 55555
4. paew
คุยกับ อ. แป๋ว สนุกมาก จะบอกให้ อิอิ
คิดดูซิเธอ คนชอบวิ่งโชคดีขนาดไหน ได้นั่งคุยกับ อ. แป๋วทั้งไปและกลับ อิอิ
5. 
6. 
7. พี่นิด
ขอบคุณแทนน้องอ้ายจังครับ ที่พี่นิดช่วยให้กำลังใจ อิอิ
8. แหมๆๆๆๆๆ รู้ทันๆๆๆๆๆ ว่า อิอิ 555555 ก๊ากส์ๆๆๆๆๆ ไปงั้นเอง
เขียนไม่จบดี เขียนต่อไม่ไหว จะเข้ามาตอบก็ไม่ไหว กลัวบันทึกเปียก เลยมาตอบช้าหน่อย อิอิ 55555 ก๊ากส์ๆๆๆ
9. Sasinanda
ขอบคุณมากครับที่มาให้กำลังใจ อิอิ
10. 
11. 
- ท่านพี่ใจหาย....เพราะติดลูกสาวแน่ๆเลย
- .......
- ลูกจะโตขึ้น...ถ้าพ่อแม่คอยเฝ้าระวังอยู่ห่างๆ.....และพร้อมจะวิ่งเข้าหาเพื่อปกป้องเมื่อต้องการนะค่ะพี่ขา......
- .......
- โทรศัพท์มีไว้ทำไมมี....โทรคุยให้บ่อยเข้าไว้....ใจหายก็จะดีขึ้นเองค่ะ.....G2K....มีไว้ทำไม.....ก็เข้าไปเจาะแจ๊ะหน่อยซิท่านพี่.....
- พ่อลูกเข้ามาคุยกันในบล็อก.....สุขสันต์นะพี่.....ไม่เคยลองก็ใช่ว่าจะลองไม่ได้.....ลองคุยกันสนุกๆอย่างที่คุยกับพวกเราชาวเฮซิค่ะ....น้องอ้ายก็จะหายเหงา....ท่านพี่ก็จะหายเหงาค่ะ
- .......
- คุยในเรื่องที่ใจอยากคุยนะค่ะพี่ขา.....ทั้งพ่อทั้งลูกจะเข้มแข็งขึ้น.....พร้อมเผชิญโลกกว้างไปด้วยกันต่อไปค่ะ
- .......
- แวะมาเตือนว่า......อย่าลืมใจคุณณุ...คนที่อยู่ข้างกายด้วยนะค่ะ....ท่านพี่ใจหาย......คุณณุไม่ใจหายกว่าหรือค่ะ.....ก็ทั้งลูกทั้งพ่อ....ไม่อยู่ข้างกายนี่ค่ะ
12. อย่างไรน้าอึ่งอ๊อบก็อยู่ข้าง ๆ ไว้ให้หมอแนะแหน แก้หง่อมได้ ถ้าแม้ว่าจะคิดถึงเป็นคนสุดท้าย ก็ไม่ว่ากัน (ก๊าก)
หง่อม = แก่
ง่อม = เหงา
ไม่แน่ใจ น้าอึ่งอ๊อบว่าคนชอบวิ่งแก่รึเปล่า ?
ขอบคุณมากๆที่ให้กำลังใจน้องอ้ายจัง อิอิ
อ้อ ขอบคุณที่ให้กำลังใจพ่อน้องอ้ายจังด้วย 555555
- น่าสงสารคนไกลลูก
- แต่ขำๆๆที่ไปพบกันที่ส้วม
- มั่นใจว่าน้องอ้ายเข้มแข็ง
- เท่าที่สัมภาษณ์และรับรู้ได้
- ทีมคนฮา อิอิ
24. คนชอบวิ่งก็ยังอยู่ข้างกายแม่นุจ้า กอดทุกคืนเลย อิอิ
ขอบคุณมากที่ให้กำลังใจและให้สติ
หมอเจ๊เข้มแข็งและเก่งกว่าที่คิดเยอะเลย ช่วยให้การอบรมครั้งนี้สมบูรณ์ขึ้นมาก อิอิ
สบายใจแล้ว ถึงมานั่ง อิอิ ตอบความเห็นได้ 55555
26. - เอารูปนี้มาให้ดู
- จะได้ไม่ร้องไห้ ฮ่าๆๆ
คุณหมอ ครับ ตอนลูกสาวคนเดียวของผมไปเรียน high school ที่ NZ เธอไปคนเดียวด้วย โอยแม่มันร้องให้ไปสามวันสามคืน ลูกงี้เฉยเลย กล้าจริงๆ ตอนนี้กลับมาอยู่ ABAC ใกล้จบแล้วครับ น้องอ้ายอยู่พะเยา หมอก็วิ่งไปได้นี่ อิอิ (ไม่รู้ถึงเมื่อไหร่เน๊าะ) น้องอ้ายเก่งครับ
31.