ทีมนักศึกษาแพทย์ ปี4 จากรามาธิบดี ศึกษาธรรมชาติที่เขาใหญ่
นักศึกษาแพทย์ ปี4 จากรามาธิบดี ฝึกงานที่โรงพยาบาลมวกเหล็ก
จ.สระบุรี กับ หมอเบิร์ด(พญ.ศิรดา ภูริวัฒนพงศ์ )
โดยช่วง ต้นเดือนที่ผ่านมา หมอเบิร์ด มีโครงการพานักศึกษา เรียนรู้
ธรรมชาติที่เขาใหญ่ ทำให้เด็กรักป่ามีโอกาสพาน้องๆเดินป่าหน้าฝนกัน
ผาชมวิวทางไปเขาเขียว บนเขาใหญ่
ที่นี่ เราจะอยู่สูง
เคยเห็น นกเงือกบินผ่านก็อยู่ระดับเดียวกับเราเลย
สำรวจธรรมชาติ ท่ามกลางสายหมอก
ที่นี่ เราสามารถเล่นเกม กอดต้นไม้
เวลากอด จะเหมือนเรากอดพี่ กอดน้อง
ต้นไม้ใหญ่ก็เป็นพี่ เล็กๆก็เป็นน้อง
เวลาเดินป่า
ถ้าเรารู้สึกแบบนี้ เราก็จะมีญาติเต็มป่า ไม่กลัว
ธรรมชาติก็พึ่งพากัน
เราก็คือธรรมชาติเช่นกัน
บรรยากาศที่แตกต่าง ถนนที่บ้าน ที่เมือง เรียบ เดินง่าย
แต่ที่นี่ชื้น และขุขระ
ชีวิตจริง ก็มีสองด้านแบบนี้
สบายๆ กับไม่สบาย
แต่ใจที่สงบก็อยู่ได้ทุกที่
โฉมหน้า สมาชิกเดินป่า ทีมหมอเบิร์ดและนักศึกษาแพทย์
โอกาส ที่จะได้นอนเล่นแบบนี้ อาจจะหาได้ยาก
ขอบคุณ โครงการ ดีๆ ของหมอเบิร์ด ที่ให้ โอกาสน้องๆนักศึกษาในครั้งนี้
ความเห็น (6)
ภาพสวยมากๆ ครับ
ที่เขาใหญ่ หน้าฝนก็สดชื่นดีคะ ที่เขาเขียว ไปชมวิวเช้าๆ ไม่ค่อยมี
นักท่องเที่ยวมากนัก นอนกลางถนนได้ ( แต่อย่านาน ) แหะๆ
จะต้องไปให้ได้ ชอบป่าเขาลำเนาไพร ธรรมชาติ
พี่หน่อย..ผ่านไปด้วยความทรงจำที่ดี..นึกถึงภาพที่ช่วยกันหยิบทากให้เพื่อนๆแล้วน่าเอ็นดูดี อันที่จริงครั้งนี้ม่ใช่โครงการอะไรหรอกนะ แต่เป็นสิ่งที่ปิ๊งแว๊บขึ้นมามากกว่า คงเกิดขึ้นไม่ได้หากไม่มีกัลยาณมิตรที่ดีและใจถึงเช่นเด็กรักป่ามาช่วย มีเวลาเตรียมแค่ 2 วัน
เกิดจากเมื่อน้อง นศพ.มาถึงมวกเหล็กคืนแรก เรานั่งคุยกันกลางคืนให้น้องเขาสะท้อนสิ่งที่อยากทำเมื่อมาใช้ชีวิต 3 อาทิตย์ที่นี่ เขียนลงบนกระดาษหัวใจ แทบทุกคนสะท้อนว่าอยากเรียนรู้ชีวิต ที่ไม่เคยได้เห็นที่รามา.. อยู่รามาหนูรู้สึกว่าตัวเล็กนิดเดียว..
ก็เลยคิดว่าเดินป่าเขาใหญ่น่าจะเป็นบทเรียนชีวิต ที่ดีและสนุกจะได้นึกถึงมากกว่าการมาเที่ยวที่มากกว่ากางเต๊นท์ เปลี่ยนที่นอน+กินแล้วกลับ
เอะเอะ..หาวิธีใส่รูปไม่ได้ ทำไงดี ใส่ในเวปเด็กรักป่าก่อนแล้วกันนะคะ
ดีใจจังเลย เบิร์ดมาเยี่ยมที่นี่ ว่าจะให้มาดูรูปอยู่เชียว
..........................
นึกถึงภาพที่ช่วยกันหยิบทากให้เพื่อนๆแล้วน่าเอ็นดูดี
........................
เสียดาย ไม่มีรูป หยิบทากนะ
แล้วน้องแคมป์ น้องค่าย ก็ไม่กลัวทากนะ
คราวหน้าไปใหม่