.........วันละฮา..( 3 )..... ( 18 + ผู้ปกครองควรพิจารณา. )
คงยังจำกันได้ถึง...บันทึก....วันละฮา (2 ) โสมพลังช้าง.............................................................
หลังจากที่ลุงขี้เมาทั้งหลายแหล่ โดนแม่ค้ายาดองแก้เผ็ดแล้ว
พากันไปอ๊วกที่ข้างเล้าไก่.....อานิสงส์ก็เลยตกไปอยู่ที่.........
เจ้าโต้งไก่หนุ่มรุ่นซึ่งเป็นไก่ขี้โรค...ที่ไม่เคยมีใครสนใจ...
ซึ่งก็ได้อาศัยกินโสมพลังช้างที่ขี้เมาทั้งหลายมาอ๊วกข้างเล้าทุกวันๆ..
เป็นที่กังขาของเจ้าของ ซึ่งงงว่าอยู่ดีๆทำไม...
แม่ไก่ถึงได้ทยอยออกไข่...และเจ้าโต้งขี้โรคถึงได้แข็งแรง..และลูกไก่ที่มีเจ้าโต้งเป็นพ่อ
ก็แข็งแรงไปแข็งชนที่ไหนก็ชนะ จึงทำให้เป็นที่เลื่องลือไปทั่วหมู่บ้าน..ใครบ้านไหนมีไก่ตัวเมีย..
กี่ตัวกี่ตัว ก็มาขอให้เจ้าโต้งเป็นพ่อพันธุ์...เป็นไก่ที่มีชื่อเสียงโด่งดัง........
เจ้าโต้งพอได้เป็นบุคคลสำคัญก็มีนิสัยเปลี่ยนไป...หลงตัวเองว่าไร้เทียมทาน
เริ่มเบื่อๆไก่ตัวเมียในหมู่บ้าน..มีความหลงระเริงลำพอง...มักใหญ่ใฝ่สูง..
ตอนสายวันหนึ่งเจ้าของก็แปลกใจ ที่เห็นเจ้าโต้ง นอนแอ้งแม้งอยู่กลางทุ่งนา ก็รีบวิ่งไปเตือนว่า
เจ้าของ : คุณโต้งทำไมมานอนตรงนี้ล่ะระวัง เหยี่ยวจะโฉบเอานะ
เจ้าโต้ง : ยุ่งน่า เราเบื่อไก่ตัวเมียในหมู่บ้านละ นี่มานอนรอ จะหลอกเอาเหยี่ยวมาเป็นเมีย..
...................................................................................................
เจ้าของก็เตือนต่างๆนาๆ แต่คุณโต้งผู้ผยองหลงตัวเองก็ไม่เชื่อฟัง
เจ้าของจึงเดินจากไปด้วยความอเนจอนาถ ปนระอาใจ..........
อนิจจา...ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาไม่มีใครได้เห็นเจ้าโต้งไก่ผู้หลงตัวเองตัวนั้นอีกเลย..
ไม่มีใครรู้ว่าเจ้าโต้งไปไหน.....
แต่ในสังคมของเหยี่ยวกับมี่เรื่องฮือฮาขึ้นมา..เหมือนเมื่อตอนเกิดเรื่องเจ้าโต้ง..
เป็นการปิดตำนานเจ้าโต้งไก่ซูเปอร์แมน....อย่างน่าอดสูใจ
ไม่ทราบว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้กับเรื่ื่องนี้ดี..
ลาก่อนเจ้าโต้ง..ผู้หลงลำพอง
(...เศร้า-ขำ-สงสาร-สมน้ำหน้า.....ผู้เขียนไม่รู้อารมณ์ของตัวเอง ก็เลยไม่รู้จะเขียนกลอนแบบไหน.....)
ขอบคุณครับ
รพี กวีข้างถนน
ความเห็น (22)
แวะมาทักทายคะ....ไม่น่าเล้ย...โต้งเอ้ย..โต้ง...555
สวัสดีครับคุณกัสจัง
ต้องอ่านตอน โสมพลังช้างด้วยครับ จะมันส์..กว่านี้
ยินดีที่มาเยือนครับ
รพี
สวัสดีครับ
- ตามมาฮา รอบ 2 ครับ
- ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
- ขอบคุณครับ
สวัสดีครับครูโย่ง
ยินดีที่มาเยือนครับ....แหะๆ วันนั้นแอบไปลอกแบบ ป้ายห้องน้ำของครูโย่งมา...ก็ถือโอกาส ขอตอนนี้เลยนะครับ..
ขอบคุณครับ
รพี
ได้เลยครับ
ลอกมาได้เลยครับ
ยินดีครับ
ฮาๆๆๆๆๆ
ขอบคุณครับครูโย่งที่อนุญาต
รพี กวีหลงป้าย(ฮาๆๆ)
จัดไป อย่าให้เสีย อิอิ
ระวังนะ นิสัยเช่นเจ้าโต้งจะติดมาถึงคน ....บั้นปลายก็จะจบ...มิต่างกัน .ลาภ ยศ สรรเสริญ ทำให้แม้แต่สัตว์ยังลำพอง..คุณครูขอสั่งสอน
สวัสดีครับครูนงเยาว์
ผมสื่อเป็นแต่สอนไม่เป็น..ต้องได้มืออาชีพมาชี้แนะแบบนี้ละครับ
ขอบพระคุณคุณครูนงเยาว์ครับ
รพี
ปล.
ท่านผู้ใดพอจะทราบเรื่องสังคมเหยี่ยว ว่าตอนนี้เป็อย่างไรบ้างก็เล่าสู่กันฟังนะครับ
ขอบคุณครับ
รพี
..
อ๋อ อย่างนี้นี่เอง จะสงสาร หรือ ...
มุขเยอะนะคะ คุณกวี ..
ไกล้แป๊กแล้วเหมือนกันครับครู poo แหะๆ
ยินดีที่มาเยือนครับ
รพี
สวัสดีค่ะ น้องระพี
ยังไม่ได้อ่านโสมพลังช้าง ไม่ได้อยู่บ้านหลายวัน นี่ก็จะไปต่อ ไม่ได้หอบหิ้วอุปกรณ์ไป คงไม่ได้เข้ามาติดตาม
เตือนตนไว้เป็นสิ่งที่ดี
+ เอ้อ..ไม่น่าเกิดกับเจ้าโต้งโสมพลังช้างเล้ย...
+ น่าจะเกิดกับใครดีหน่า..ไอ้หน้าเหลี่ยม หรือไอคุณถอก
สวัสดีครับป้าแดง
ดีใจที่มาเยือนครับ ขอให้เดินทางปลอดภัยครับ
ขอบคุณที่มาเยือนครับ
รพี
สวัสดีครับคุณแม่น้องแอมแปร์
แหะๆ สยึมกึ๋ยย์ ...... ก็เอาเป็นว่า กรรมใดใครก่อกรรมนั้นย่อมตอบสนอง ก็แล้วกันครับ...
....ผมแอบไปเห็นใครไม่รู้ เขียนเนื้อเพลงของคาราวานท่อนนึง......
ผมร้องท่อนแรกให้ฟังนะครับจะได้เย็นๆๆๆใจ
...ส่งดวงใจนี้ให้เพื่อน ภาพความหลังมิเคยเลือน หลุดสลาย...
รพี
+ ขอบคุณค่ะ...
+ เอาสิ่งนี้มาฝาก
+ พอดีไปเห็นภาพประจำตัวคุณpooแล้วนึกขำ...
+ พิมพ์ไปอมยิ้มไป..อะไรช่างแตกต่าง..
สายล่อฟ้าธรรมชาติสร้าง กับสายล่อฟ้าที่คนสร้างนี่ต่างกันเยอะนะครับ
แหะๆ ม่ายเอาม่ายยยพูดดดด
รพี
แม่น้องแอมแปร์ครับ
จะเล่าเรื่องนึงให้ฟังครับ เป็นเรื่องอุปมาอุปไมยนะครับ สมัยก่อนเมื่อมีไฟฟ้าใช้ตอนแรกๆๆยังไม่มีระบบป้องกันที่ดี พวกที่เป็นคนช่างคิดก็เลยต้องหาทางป้องกันตัวให้คนโดยใช้วิธี เอาลวดทองแดงมัดข้อมือตัวเองข้างนึงแล้วผูกหางหมาข้างนึงถ้าหมาร้อง เอ๋ง ก็แสดงว่าไฟรั่ว... กว่าจะ้ค้นหาเซฟตี้เจอก็เสียหมาไปหลายตัว
นี่แหละครับมนุษย์
แหะ ๆอย่าคิดมากครับเล่าสู่กันฟังเฉยๆๆๆๆ
รพี
+ ส.บ.ม.ย.ห
+ มันลึกซึ้งเกินไปเลยไม่คิดมาก...ฮา ๆ
ดีใจที่อารมณ์ของแม่น้องแอมแปร์ ดีขึ้นครับ
ขอบคุณครับ
รพี