ถึงคุณครูจะมีอายุมากแค่ไหน...แต่ก็ยังมีไฟอยู่...


การพัฒนาบุคลากร ครูอาจารย์ในระดับการศึกษาขั้นพื้นฐานเป็นสิ่งที่สำคัญมากต่อการศึกษาของไทย ครูอาจารย์เหล่านี้จะเป็นต้นแบบให้เยาวชนของชาติได้ศึกษาหาความรู้ตามศักยภาพของผู้เรียน...ครูที่เข้าอบรมมีความกระตือรือร้น...ถึงแม้ว่าจะมีอายุมาก...อายุไม่ใช่ตัวขัดขวางการเรียนรู้เลย...

  

           ทางภาควิชาภาษาอังกฤษสำนักเทคโนโลยีสังคม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารีโดยรองศาตราจารย์ ดร.พวงเพ็ญ อินทรประวัติจัดโครงการบริการชุมชน โดยจัดอบรมครูเรื่องโครงงานวิชาภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยอยู่จังหวัดนครราชสีมา ผมเป็นผู้ช่วยมีเวลาเตรียมงาน2อาทิตย์ปรากฏว่ามีครูจากกรุงเทพฯ จากจังหวัดสุรินทร์เข้าร่วมอบรมด้วย  ถึงแม้ว่าจะอยู่ไกลจากมหาวิทยาลัยมากๆ  ครูส่วนใหญ่เป็นครูประถมศึกษา หลายท่านไม่ได้จบมาทางวิชาเอกภาษาอังกฤษ เมื่อมาสอนภาษาอังกฤษ จะขาดความมั่นใจมาก จนหลายคนล้อว่า มีครูประถมฯสอนนักเรียนประถมศึกษาปีที่ 6 อ่านคำว่า The boy  แต่ครูอ่านว่า"ทาฮีบอย" (T-he boy)จนมีนักเรียนคนหนึ่งแม่สอนอยู่โรงเรียนมัธยมศึกษา ยกมือค้านคุณครูว่า ครูครับแม่ผมสอนมัธยมแม่สอนอ่านว่า เดอะบอยนี่ครับ ครูเหงื่อแตกแต่เพื่อไม่ให้เสียหน้า จึงตอบกลับไปว่า ตอนนี้เราอยู่ ป. 6 อ่าน"ทาฮีบอยไปก่อน"  ไว้อยู่ม.1 ค่อยอ่านเดอะบอย ...นะ   จากแบบสอบถามคุณครูที่เข้าอบรมพบว่า ครูตอบเหมือนกันว่า ขาดแหล่งข้อมูลในการค้นคว้าให้แก่นักเรียน ขาดความมั่นใจในการสอนภาษาอังกฤษมาก หลายคนต้องการสอนโครงงานวิชาภาษาอังกฤษแต่ไม่รู้ว่าโครงงานภาษาอังกฤษ สอนอย่างไร จริงๆการสอนโครงงานไม่ใช่ว่าครูไม่ได้ช่วยเหลือเด็กเลย สั่งเด็กแล้วให้เด็กเอางานมาส่งเป็นเรื่องที่ผิดมาก ถ้าครูทราบว่าเด็กไม่มีพื้นฐานในการเขียน หรือการอ่านข้อมูลภาษาอังกฤษ ครูจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องสอนพื้นฐานทางภาษาให้นักเรียนก่อน โครงงานภาษาอังกฤษ นักเรียนต้องได้ฝึกทั้งทักษะการฟัง การพูด การอ่านและการเขียน สิ่งที่ได้ตามมาคือ การทำงานเป็นทีม ความรับผิดชอบต่องาน จากการอบรมครู 2 วัน หลังการอบรม ครูมั่นใจขึ้นมาก หลายคนกล้านำเสนอโครงงานเป็นภาษาอังกฤษ...เหลือตามไปดูที่โรงเรียนว่าได้นำสิ่งที่อบรมมาใช้สอนนักเรียนไหม สิ่งที่วิทยากรเหนื่อยมา 2 วัน หายไปหมดสิ้นเมื่อ คุณครูที่เข้ารับการอบรมตั้งใจจริง อายุของหลายคนมากประมาณ 50 กว่า แต่สิ่งที่มีคือ ความวิริยะ อุตสาหะในการเรียนรู้..คนอายุมากๆมาค้นงานใน Internet ไม่ยอมไปทานข้าวกลางวัน อย่างนี้ไม่เรียกว่า ถึงคุณครูจะมีอายุมากแค่ไหน...แต่ก็ยังมีไฟอยู่...ได้ไง

คำสำคัญ (Tags): #อบรมครู
หมายเลขบันทึก: 18478เขียนเมื่อ 11 มีนาคม 2006 01:08 น. ()แก้ไขเมื่อ 24 พฤศจิกายน 2013 21:00 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (11)
ส่ง mail ไปแล้วไม่ถึง (สงสัย mail box เต็ม)   เลยขอเขียนในนี้แทน
เรียนคุณ ขจิต
           รู้สึกเป็นเกียรติค่ะ สำหรับคำเชิญ  เข้าร่วมเป็นสมาชิก  ในชุมชน ของคุณ   ดูจากวัตถุประสงค์ของชุมชนแล้ว   (เพื่อเผยแพร่บทความ วิธีการจัดการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ)  อาจจะไม่ค่อยเกี่ยวกับ  blog  ของดิฉันเท่าไหร่    แต่ก็อนุมติไปแล้ว 2 blog  คือ  คอกาแฟ  กับ nidnoi variety     เพราะเห็นว่าจะนักศึกษาปริญญาเอก  หรือใครๆ  ก็คงอ่านเรื่องพวกนี้ได้   เพราะเป็นเรื่องทั่วๆ  ไป ถือซะว่าเป็นการพักสมอง    
    แต่สำหรับ blog "เรื่องเล่าชาว Igs"  นั้น   ตั้งใจจะเล่าเรื่องเกี่ยวกับห้องแล็บโดยเฉพาะ  ค่ะ   อาจจะไม่หมาะสำหรับคนทั่วไป    บอกตรงๆ  ว่าเกรงใจเจ้าของชุมชน     แต่ถ้ายินดีให้เข้าร่วม   ก็ไม่มีปัญหาค่ะ   ยินดีเช่นกัน
nidnoi
ขอบคุณมากครับ ส่ง mail ไปหาแล้วนะครับ หวังว่าคงได้อ่านเรื่องสนุกๆอีกนะครับ

มีข้อเสนอแนะค่ะ

ที่โพสต์ไว้ค่อนข้างอ่านยาก

ถ้ามีย่อหน้า เว้นวรรณจะอ่านง่ายขึ้นค่ะ

 

ขอบคุณครับ หวังว่าคงอ่านง่ายกว่าเดิมนะครับ ขอบคุณมากที่เข้ามาเยี่ยยมชม

อยากได้ตัวอย่างโครงงานภาษาอังกฤษ นะค่ะ

คือ ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไรดี

อยากได้คำแนะนำค่ะ

ขอบคุณนะค่ะ

มีขำๆ กว่า บางคนอ่าน SETUP ว่า ซีตุ๊บ อิอิ

ขอบคุณทุกท่านครับ คุณ Janjira อยู่ที่ไหนครับ

อ.ขจิต คะ

  • พี่ไม่คุ้นกับการเขียนบันทึกแบบนี้เลย...มาแนวแปลกจังค่ะ
  • หรือว่าเอาไฟไปจุดให้คุณครูจนหมดหรือเปล่า....

อิอิ

ผู้สูงวัยขอร่วมวงเฮฮาด้วยคนค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท