วันสิ่งแวดล้อมโลก : 5 มิถุนายน ของทุกปี
ช่วงเวลาที่ดิฉันชอบมากในแต่ละวัน นอกจากเวลาที่ได้กินกาแฟเย็นแล้ว ที่ชอบมากที่สุดคือ"ช่วงเวลาในรถ...." ที่เราจะคุยกันสารพัดเรื่องบางครั้งเป็นวิวาทะย่อมๆ ทีเดียว....การคุยกับเด็กทุกครั้งจะเห็นจินตนาการ เห็นช่องทางที่จะปั้นแต่ง...ถ้าเราไม่เป็นแม่ที่ถือดีเอาซะจนเกินไป
แม่......คันนั้นอีกแล้ว...ไม่มีมารยาทเลย
เอ้า! มาปาดหน้าเฉยเลย...แม่ ปี้นเลย...ให้รู้ว่าเราโกรธไง...
หมาตัวนี้ วิ่งไม่ดูเลย...เกือบชน...
คันนี้จะชนเราอยู่แล้วแม่.......
จี้ก้นเราจังแม่....คนนี้ขับไม่ดีเลยใช่มั้ยแม่
ดูซิ....คันนั้นทำให้เราเบรคจนตัวโก่ง....เสียมารยาทมาก
รีบจนไม่ดูใครเลย...คันนั้น...
หวาดเสียวจังแม่...เขาขับไม่ดีเลย...ใช่มั้ย!
เป็นประโยคซ้ำๆ เมื่อเราใช้ชีวิตในรถระหว่างอยู่บนถนนฟังดูดีๆ ก็ปกติดีแต่ฟังดูดีๆ มันกำลังสั่งสมนิสัย..อะไรบางอย่างในตัวลูก ดิฉันจึงตัดสินใจ..ปล่อยไว้คงจะเบี้ยวไปกันใหญ่....
หนูว่าทุกครั้งที่เรามีกรณีกันบนถนน แล้วแม่เห็นหนูบ่นว่ารถคันอื่น นั่นหมายความว่าแม่ถูกทุกครั้งเหรอ....
ลูกก็ไม่รู้ว่าใครผิด...แต่ลูกเข้าข้างแม่ไว้ก่อนเพราะเราเป็นแม่ลูกกัน
นั่นหล่ะคือสิ่งที่แม่อย่างให้ลูกตรวจสอบให้รู้แน่ เรื่องจริง กับ รัก คราวหลังเวลาจะกล่าวว่าอะไร....ดูก่อนว่าใครผิดใครถูกไม่ใช่รักใคร....คนนั้นถูกหมดลูกกำลังทำให้แม่อารมณ์เสียกว่า รถคู่กรณีซะอีก ดิฉันดุเธอ
ก็เราต้องเข้าข้างคนที่เรารักไม่ถูกเหรอแม่.....
ไม่ถูกค่ะ....หนูต้องดูไปตามเรื่องราวใครผิดก็ว่าไปตามนั้น
แล้วลูกจะว่าแม่ได้ไงก็เท่ากับไม่รักแม่...อีกคำอะไรน้า..."เมรคุณ"
เนรคุณ คำนี้ใช่มั้ย! เขาอ่านว่า เน-ระ-คุณ มันคนละเรื่อง.ยกตัวอย่างถ้าแม่กับพ่อ...มีเรื่องราวกันลูกรักทั้งสองคน...ลูกจะอยู่ข้างใคร?
เลือกไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่า...ใครน่าสงสารกว่า....
นั่นซิเท่ากับเราไม่มีหลัก ที่แม่บอกนี้เขาเรียกยึดความถูกต้อง...อย่าเอาความรักเข้ามาปน....คนละเรื่องกัน
แล้วเวลาลูกทะเลาะกับ แปม...แม่ว่าใครผิด...
นั่นซิ....มันจะคิดยากถ้าเราไม่ว่าไปตามเหตการณ์ เพราะแม่รักทั้งลูกและแปม
ลูกเข้าใจแล้ว...แต่ลูกก็ยังอยากอยู่ข้างแม่อยู่ดีก็รักนี่นา
แม่เข้าใจมันเป็นเรื่องยาก....แต่หนูต้องฝึกตั้งแต่วันนี้...อย่าเอาความรักหรือพวกพ้อง มาปะปนกับสิ่งที่ควรจะเป็น....
ดู ดู เธอก็น่าสงสาร....แม่เป็นนางฟ้าของเธอ...เธอโกรธคนอื่นแทนแม่...แม่ยังมาดุเธออีก....
สวัสดีค่ะคุณจิ๊บที่คิดถึง
จะผิด..จะถูกอย่างไร
ขอบอกจากใจก่อนว่า "คิดถึง"
ยามที่คนเรามี "รัก" เรามักจะเข้าข้างคนที่เรารักเสมอ
สิ่งที่ลูกพยายามจะบอกคือสิ่งที่มีในหัวใจ
และสิ่งที่แม่พยายามจะบอกคือสิ่งที่มีในหัวใจแม่เหมือนกัน
สิ่งที่จะเชื่อมใจสองใจเข้าด้วยกัน "อยู่ที่เหตุผล"
การที่เรมีเหตุผลในทุกเรื่องราวของชีวิต เป็นสิ่งที่ดี
แต่บางครั้งหลาย ๆ เหตุการณ์ ก็อยู่นอกเหนือเหตุผล
เข้าใจยากในบางครั้ง
อ่านใจยากในบางครา
แต่ถ้าเธอกลับมา
ก็อยากจะบอกอีกครั้งว่า "คิดถึง" แทนใครอีกหลาย ๆ คน
สวััสดีค่ะพี่เมตตา
ดีจังเลยนะครับ
ชอบ
น่ารักดีนะ เด็กๆ อย่างไรก็น่ารักค่ะ
ครูอ้อย แซ่เฮ
ขอบคุณค่ะครูอ้อย คิดถึงเหมือนกันก็ประสา แม่ลูกพูดมากันทั้งบ้าน...อีกหน่อยแกก็โต..และก็จะจากอกเราไป...คงเหงาน่าดู