السلام عليكم
เมื่อกี้เขียนไปแล้ว ยาวด้วย แต่อัปโหลดไม่ได้ คงไม่เขียนอีกละ
สรุปเรื่องที่เขียน คือ
ผมเกิดอุบัติเหตวันที่ 25 เมษา วันนี้ก็ สี่สิบกว่าวันแล้ว
อีกนานกว่าจะได้ทำงาน
วันเกิดอุบัติเหตุนั้น ผมไม่รู้ตัวแต่ต้น ว่าเย็นวันนั้น ผมทำอะไรบ้า
ระหว่างเกิดเหตุผมได้คุยกับใครบ้าง อย่างบ้าง ผมไม่รู้ตัวเลย
มารู้ตัวสุดท้าย หลังจากนั้นสี่วันแล้ว เห็นท่านอธิการยืนเฝ้าอยู่ และเห็นลูกศิษย์สี่คนมายืนเรียงรายอยู่
จากนั้น ก็หายไปอีกในห้อง ICU
ได้ข่าวว่าคนเยี่ยมเยอะมาก ขอขอบคุณทุกๆคน
แค่นี้ก่อนนะครับ
والسلام
อัสลามูอาลัยกุม
ผมว่า อาจารย์เป็นคนป่วยที่มีญาติมาเยี่ยมเยอะที่สุดคนหนึ่งของโรงพยาบาลยะลามั๊งครับ และทุกคนที่ไปเยี่ยมก็หวังและเฝ้าขอดุอาจากอัลลอฮ์ให้อาจารย์ปลอดภัยและแข็งแรงกลับมาทำงานได้เหมือนเดิม
หายเร็วๆ ครับ
อัสลามูอาลัยกุมฯ
*JasmiN*
ขอบคุณอาจารย์ทั้งสองครับ ครับ หลังจากที่ได้ฟังญาติเล่า ได้ดูเองบ้าง รู้สึกคนเยี่ยมเยอะจริงๆ ขอยกตัวอย่างคนที่ไม่คาดคิดว่าจะมาเยี่ยม จริงๆ มีเยอะ ขอยกตัวอย่างแล้วกัน
ขออัลลอฮฺคุ้มครองอาจารย์ของผมครับ...ด้วยสลามและดุอาอฺครับ
ได้ไปเยี่ยม อ. ตั้งหลายครั้ง
ครั้งล่าสุด เจออ.ดุใส่ หาว่าเราไม่ได้ไปเยี่ยมเลย งึมๆ (^_^)
เอาเป็นว่า ขอให้อ.หายไวๆนะคะ
เพื่อนร่วมงานหลายคน รออยู่ (^_^)
ขาดอ.ในที่ประชุมแล้วมันแปลกๆเหมือนกัน (^_^)
อย่าไปถือสาคนเจ็บ นะครับ
ก๊ะก็บอกว่า อ. มาบ่อยมาก
แต่ ผม ไม่รู้ตัวเลย ...
แล้วคิดถึงพวกเรามาก..
พอรู้ตัวก็เลยบ่นๆ (ไม่ใช่ดุ)
ฮิฮิ โดนอาจารย์เฮ็งดุ ให้ถือเป็นบารกัตแก่ตนเองครับ อาจารย์ Sunshine
มาเยี่ยมด้วยคน...
ขออัลลอฮทรงคุ้มครอง ขอให้หายไวไว เปิดเทอมใหม่นี้หวังว่าลูกศิทย์หลายท่านสามารถเรียนกับอาจารย์เช่นเคย semoga kejadian yang lalu sebagai waktu isterahat sejenak bagi ustadz.
wallahhu'alam