มหาวิทยาลัยนเรศวรของเราชาวสองแคว ที่พวกเราชาวมหาวิทยาลัยนเรศวร หวงแหน
เจ๋งไปเลย
ดูเหมือนผมจะอยู่ร่วมสมัยหลายภาพเลยครับ พี่นิด โอ้ มายบุดดา :)
เป็นภาพที่หาดูได้ยากมากเลยค่ะ ขอบคุณมากๆที่หามาให้ชมค่ะ
พี่นิดครับภาพชุดนี้หายากมากๆๆ เก็บไว้ดีๆๆนะครับ เป็นประวัติศาสตร์ของ มน เลยนะครับพี่นิด
เห็นแล้วขนลุกตั้งเลยพี่นิด คิดถึงสมัยนั่งรถเมล์ Open air กว่าจะถึง ม.นอก หัวยุ่ง พอหน้าฝนก็ต้องเดินลุยโคลน กว่าจะถึงคณะฯ รองเท้าหน้าขึ้นเยอะเลย
ถึงวันนี้ ก็ยินดี และภูมิใจ ที่เป็นส่วนหนึ่งของ "มหาวิทยาลัยนเรศวร"
ขอบคุณพี่นิดมากๆนะคะที่กรุณานำภาพ "ทรงคุณค่า" มาให้ได้ชื่นชมค่ะ
แวะมาชมภาพด้วยคนค่ะ
*..* แล้วคุณนิดอย่าลืมสลักชื่อไว้ใต้ภาพแสดงความเป็น "ลิขสิทธิ์!"
เมื่อถึงเวลาต้องรวมภาพ "ทรงคุณค่า" จะได้รู้ว่า มีส่วนร่วม
กะเขาด้วยละ 55555555!
สมัทรชา ใช่แล้วจ้า เจ๋งจ้ะ
ทางเดินแห่งรัก ค่ะ มาที่หอสมุดสิคะ พี่มีให้ชม มากทีเดียว เจตนารมณ์ ของท่าน ดร. สุจินต์ จินายน จ้ะ
หวัดดีค่ะ . Wasawat Deemarn En't สะท้านติด ... มหาวิทยาลัยที่มีป้ายชื่อยาวที่สุดในเมืองไทย (สมัยนั้น สมัยนี้ด้วยหรือเปล่า ไม่ทราบ) คือ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ วิทยาเขตพิษณุโลก
แต่ตอนเรียนจบ ... กลับจบในชื่อมหาวิทยาลัยใหม่ ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยของพระองค์ดำ รุ่นที่ ๓ คือ มหาวิทยาลัยนเรศวร จังหวัดพิษณุโลก อิอิ
ขจิต ฝอยทอง ค่ะ ขอบคุณค่ะน้องขจิต ที่น่ารักค่ะ
bright lilly พี่อร ขาคิดถึง ซึ้งใจ พี่อรมากที่สุด
น้องแก้มแหม่ม คะ ช่วงแรก หน้าฝน พี่ต้องลุยเท้าเปล่า 2 ช่วงฝน เลยมั้งจ้ะ แต่สนุกนะ ฝนตก เห็นทุ่งนา ตอนนั้น เย็นฉ่ำใจทีเดียวจ้ะ
นาง อังคณา ภิรมย์รัตน์ พี่ป้อมที่รัก รักพี่ผู้ทรงคุณค่าในใจน้องค่ะ
ขอประทานโทษนะคะ ตอบรวมทุกท่านเลยเจ้าค่ะ ไม่ค่อยสบายจ้า อิอิ
สวัสดีค่ะคุณนิดคนที่ร่าเริงตลอดกาล
....กลับมาดูว่าสบายดีหรือยัง บรรยากาศช่วงนี้หมอกควันหนาแน่น ความดันอากาศ
...."ยกไม่ขึ้น"เหตุเกิดทั่วทั้งประเทศ ทำเอาเราเองได้รับผลกระทบที่หนีไม่พ้น...
....มันช่างเหมือนก่อนเกิดพฤกษาทมิฬ....ขณะที่พลังความรักชาติกำลังคุกรุ่น...
....พวกเราก็เริ่มกระเสาะกระแสะเพราะความห่วงใย....ประชาธิปไตยกลับมาเต็มรูป
....แบบเมื่อไหร่ความร่าเริงก็กลับมาทันที....คิดไปเอง 55555++++
**^0^**ขอให้สุขภาพแข็งแรงเร็วๆค่ะ .... ด้วยความห่วงใยอย่างยิ่งค่า