สงสาร....ประเทศไทย ( ตอนสุดท้าย )...ผมจะไม่เขียนบันทึก สงสาร.....ประเทศไทย อีกต่อไปแล้ว


      เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมาผมไปนั่งกินก๋วยเตี๋ยวแถว อ.ถลาง (ภูเก็ต) แม่ค้าเห็นผมนั่งดูข่าวการชุมนุมด่าทอโต้ตอบกันในทีวี แล้วน้ำตาไหล  แกถามว่าพริกเผ็ดเหรอหรือว่าซึ้งในคำพูดของกลุ่มประท้วงผมก็พยักหน้าตอบว่าพริกเผ็ด... แต่จริงๆแล้วผมร้องไห้เพราะรูปในปฏิทิน  ที่แขวนอยู่ข้างผนัง หลังทีวีนั้นต่างหาก ....

"พระบรมฉายาลักษณ์ พ่อหลวง ของปวงชนชาวไทย....."

ไม่ใช่น้ำตาไหลเพราะเสียงโหยหวนจากนรกอเวจีในทีวีนั่น

       ที่ผมไม่เขียนบันทึกมา สี่ห้าวันนี้ ไม่ใช่ว่าไม่อยากเขียน   แต่เขียนไปสามสี่หัวข้อ แล้วลองอ่านทบทวนดู  เห็นได้ชัดว่าผมไม่อาจควบคุม ความรุนแรงของถ้อยคำ ที่กลั่นออกมา(จากก้นบิ้งใจ)ที่มันสุดจะทนแล้ว......ซึ่งดูเหมือนว่าจะแรงขึ้นเรื่อยๆ   เริ่มจะมีคำด่าทอในบทกวี เหมือนกลุ่ม "พันธมิตรฯ" ด่า "รัฐบาลฯ"  เริ่มจะมีคำเสียดสีอย่างรุนแรง เหมือนที่ "รัฐบาลฯ" เสียดสี "กลุ่มพันธมิตรฯ"  ถ้อยความของผมเิ่ริ่มจะเป็นเหมือน  ถ้อยคำของกลุ่มคนที่ผมประณาม... หรือว่าเอ็งเริ่มถูกพวกมันเหล่านั้น เข้ามาครอบงำไปแล้ว.....หือ......ไอ้ เดรัจฉาน รพี (ต้องกราบขออภัยเป็นอย่างสูงครับ)คำเหล่านี้  เป็นคำพูดสาธารณะที่เีผยแพร่ออกอากาศ ทั้งทางวิทยุและโทรทัศน์ได้เสรีครับโดยผู้มีจิตใต้สำนึกและผู้รู้ทั้งฝ่ายค้านและฝ่ายรัฐบาลฯ รวมทั้งฝ่ายพันธมิตรฯต่างได้ร่วมกัน กลั่นกรองแล้ว จึงอนุญาต..ให้ออกอากาศได้ (เพราะไม่เห็นมีการเซ็นเซอร์)ไม่เห็นมีนักวิชาการตัวเด่นๆที่ชอบวิจารณ์ชาวบ้าน เค้าเพื่อเอาเอาชื่อเสียงให้ตัวเองอย่างเดียวและแม้แต่องค์กรอิสระต่างๆิทั้งหลายก็ใบ้แดก ไม่กล้าออกมาติติงเหล่าเทวดาใจสัตว์ ์เหล่านั้น หรือมันเป็นเรื่องจริงก็เลยไม่กล้าไปยุ่งด้วย ......และที่สำคัญ คนดีๆ (ที่คิดเอาเอง) อย่างผมนี่....ทำได้แค่สงสารประเทศไทย  แค่นั้นจริงๆหรือ..

         ผมไม่อยากให้ข้อเขียนของผม สร้างความมัวหมองให้กับ gotoknow ....กลุ่มก้อนแห่งความอบอุ่น.....ครอบครัวแห่งความรักและความจริงใจ ผมจึงขอหยุดเขียนเพื่อลดอาการจิตเดือดเลือดร้อนให้สงบก่อน..ซักพัก ...ซึ่งผมยัง ไม่ทราบเหมือนกัน ว่าจะนานแค่ไหน........

                " ฟ้าหลังฝน คนดี คงสดใส

                    ฟ้าหลังฝน คนชั่ว คงหายไป

                        ฟ้าหลังฝน คนชื่นชม ประชาธิปไตย

                           ฟ้าหลังฝน คนไทยรัก....สามัคคี.."

                                              แล้วผมจะกลับมาครับ

                                                                       ด้วยความระลึกถึงเสมอ

                                                                        รพี กวีข้างถนน

 

 

หมายเลขบันทึก: 187772เขียนเมื่อ 12 มิถุนายน 2008 23:46 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 00:31 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (14)

สวัสดีค่ะ มีกลอนปลอบใจ

              เปลโลก โยกเยก เหเจ้า

             โยกแล้ว เห่เล่า เจ้าเอ๋ย

              ได้ยิน ไหมเล่า เจ้าเอย

               รำพึง รำเพย รำพัน

ปีกเจ้า โบกโบย โหยหา

เห่เจ้า เห่ช้า คว้าฝัน

อรุณ นิทรา สายัณห์

ตะวัน นิทรา ดวงดาว

..................................

แวะมาเยี่ยมครับ

แค่นี้นะ

อิอิ

คนเหล่านั้นคงไม่เคยหันมองรูปในปฏิทินที่น้องรพีมองเลยนะคะ พี่เองก็รู้สึกเช่นเดียวกับน้อง พี่แทบไม่เปิดทีวีดูเลยระยะนี้ ไม่รู้คนดีไปอยู่ที่ไหนหมด

แวะมาทักทาย ยามเช้า ทำงานอย่างสุขและสนุกสนานนะคะ

จั๊ดก้ายเหมือนกั๋นเจ๊า...

แต่บ่ดีกึ๊ดนักน้อ เพราะถ้าเฮามัวแต่เอา อารมณ์มาทิ้งกับเรื่องเหล่านี้นักๆ เฮาก็จะบ่ได้กอยเอาสติมาพิจารณาเขาแหมกำนึ่งนาเจ้า เฮามากึดเอาหน้าที่และวิถีของเฮาเป๋นหลักดีกว่าเต๊อะเจ้า น้องมะนาวหวานก็ขอเป็นกำลังใจแด่คุณรพี คนที่ฮักในหลวง และประเทศไทยเหมือนกั๋น จ๊วยกั๋นคนน้อย กำเดียวคนเลวมันต้องก๊านซักวันแน่ๆ

ด้วยความนับถือเจ้า

มะนาวหวานเจียงฮาย

ปล.คนดียังมีอีกเยอะค่ะ

แด่..รพี...ที่จะหยุด

ความรู้สึก ในฤดีรพี กวีข้างถนน

ความรู้สึก ประชาชน เบื่อเบื๊อเบื่อ

ความรู้สึก เหมือนเช่น เข็นเรือเกลือ

ความรู้สึก ไม่เหลือ ความศรัทธา

พวกสร้างความ วุ่นวาย พวกขายชาติ

ชอบเห็นความพินาศ..เห็นเข่นฆ่า

เห็นความร่มเย็น..เป็นเรื่องระอา

เห็นความบ้า น้ำลาย หมายว่าดี

ปลุกระดม ข่มขู่ อยู่ไม่สิ้น

ไม่ทำมา หากิน กันหรือพี่

หรือเขาจ้าง หรือรับงาน ผลาญปฐพี

จึงจิกตี ไม่เลิกละ อันธพาล

 องคุลีมาล ฆ่าคน ล้นความผิด

เมื่อเขาคิด กลับใจ ยังได้ผ่าน

ดับกิเลส ดับขันธ์ จากสันดาน

ยังได้การ ยอมรับ กลับชื่นชม

แต่บางคนไม่ดูตัวชั่วสารพัด

เอาแต่กัดคนอื่นให้ขื่นขม

สงสารชาติจะพินาศจะล่มจม

เพราะมีคนโสมม..ถมแผ่นดิน

สวัสดีค่ะ คุณลุงรพี

หนูอ่านแล้วรู้สึกเศร้าใจมากค่ะ หนูจะคอยเป็นกำลังใจให้นะคะ

กราบขอบคุณทุกๆกำลังใจครับ

                      รพี

+ สวัสดีค่ะท่านรพี

+ มาบอกว่าแอมแปรืกลับมาแล้ว

+ อื่อ ฮือ... "บ้านเรา....แสนสุขใจ ไม่ว่าอยู่ที่ไหน ไม่สุขใจเท่าบ้านเรา"

+ เข้าใจเสียงครวญในใจท่านเสมอ

+ รักและคิดถึงค่ะ

...

ฟ้าหลังฝนจะดีกว่านี้

หากมีผู้ไม่แพ้ แม้ถูกหยัน

ยังยืนหยัด หวังไปใฝ่ประจัน

จะยึดมั่น ความถูกต้อง เพื่อผองชน 

...

อยุธยา ยังไม่สิ้นคนดีฉันใด

เมืองไทย ธรรมะจะชนะอธรรมค่ะ

...

เวลาจะเยียวยา .. พิสูจน์ทุกสิ่งอย่าง

ใจคน ยากแท้หยั่งถึง ...

....

พี่น้อง จะตาสว่าง ... ฟ้าหลังฝนจะงามงด

อีกไม่นาน ค่ะ อีกไม่นาน ...

....

2-3 เดือน รีบเร่ง ประสาน

ผลงานยิ่งใหญ่ ก่อกำเนิด

...

ลบรอยร้าวฉาน สร้างสมัครสมาน

ล้างระบบค่านิยมแย่ๆ ปรับความคิดใหม่

....

หัวงู ต้องนำ ... หางจะตามถูก

แล้วใครกันเล่า จะเป็นหัวงู ที่น่ารัก .. (มิเจ้าเล่ห์ :)

...

ใครกันหนอ คือ ฮีโร่ ...

ประชาชน จะตอบได้ไหม

...

ทานข้าวให้อร่อยนะคะ ..

ติ่มซำ ภูเก็จ อร่อยเหาะ ใช่ไหมคะ

 

เป็นกำลังใจให้ คุณกวี ร่ายรส พจนา เพราะว่า ... ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณจากใจครับ

                  รพี

การเมือง การเมือง ที่เมืองไทย

ไม่เคยไกล ว่างเว้น ความว้าวุ้น

จากอดีต ที่เลยผ่าน หลายตระกูล

ไม่หยุดสูญ สิ้น .......

ไหน ว่าไทย อันนี้ คือเรากัน

เหนือ กลาง อีสาน ตอ ออก มาถึงใต้

ยกภาคนี้ ภาคโน้น ตามใจรัก

แต่ไม่เคยเลย สะคำที่ จะทำให้เราไทยนั้น

พร้อมใจกันอยู่.......ใต้ร่มไทย ผืนเดี่ยวกัน

ขอคาระแด่วีรชน ใต้ร่มไทยทุกหลา หมื่นหลี่ แสนไมล์ หลายร้อยตารางกิโลเมตร ทุกมุมเขตแดนไทย เอ๋ย...

สวัสดีครับคุณคนตานี

ขอโทษที่ตอบช้านะครับ ผมพักปรับสภาพจิตใจระยะหนึ่ง ตอนนี้ปล่อยวางแล้วครับการเมืองไทย ดีใจครับที่ยังมีกลุ่มคนไทยที่รักประเทศจริงๆอยู่อีกมาก

ขอบคุณที่มาเยือนครับ

รพี

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท