ขูดผงสีขาวๆที่ใบกล้วยไปขายแล้วจะรวย
วันนี้เป็นวันเลือกตั้งนายก อบจ. และสมาชิก สบจ. ที่ยะลา โรงเรียนที่บ้านก็ปิด เด็กๆก็ว่างจะอยู่บ้านกันทุกคน คนที่มีสิทธิไปเลือกตั้งก็จะเตรียมตัวไป ผมก็คนหนึ่งที่มีสิทธิ แต่ก็ไม่ได้เตรียมตัวอะไร เพราะยังไงๆ ผมก็ไปไม่ได้ นอกจากจะมีคนมาหามผมไป(แบบนอนเปลไปเลย)
ก่อนหน้านี้ คือช่วงการหาเสียงของพวกสมัครทั้งหลาย ผมยังไม่เจอใคร เขาก็คงยากที่จะมาหาผม เพราะเขาคงรู้ว่า ไร้ความหมาย และเวลาไม่ค่อยมีด้วย
ระหว่างหาเสียง ผมนึกถึงคนเก่าคนแก่คนหนึ่ง(ตอนนี้เสียชีวิตแล้ว) เขาเป็นปากเสียงให้ผู้สมัคร ส.ส.ยะลา คนหนึ่ง เขาพูดคล่องมาก เวลาอยู่บ้าน(ไมใช่ช่วงหาเสียง) เขาจะนั่งหน้ามัสยิดแล้วเล่าอะไรน่าคิดมากมาย
เรื่องหนึ่งที่เขาเล่า แม้ล่วงเลยมาสามสิบปีแล้วผมยังจำได้ และคิดว่าเรื่องที่เขาเล่านี้ช่างให้ความคิดที่ยอดเยี่ยมมาก เขาเล่าว่า
ชายผู้ร่ำรวยคนหนึ่ง ก่อนที่เขาจะสิ้นลมหายใจ ก็สั่งเสียแก่ลูกชายว่า ถ้าอยากรวยก็ต้องปลูกกล้วยเยอะๆแล้วทุกเช้าก็ไปขูดผงข่าวที่ใบกล้วยแล้วไปช่างกิโลขาย
พอชายคนนั้นจากโลกไป ลูกชายก็ทำการปลูกกล้วยตามที่พ่อเขาสั่งเสีย เมื่อต้นกล้วยโตได้ทีแล้วก็จัดการขูดผงขาวตามที่พ่อเขาบอก แต่ก็สูญเปล่า เพราะขายไม่ได้ และผงก็น้อยนิดเอง
พอเล่าจบพวกเราที่ฟังอยู่(ผมยังเด็ก) ก็งง และก็ตอบว่าใช่ว่าใครเขาจะซื้อผงไร้ความหมายแบบนั้น
ผู้เล่าก็หัวเราะใหญ่.... แล้วพูดทิ้งท้ายว่า แล้วต้นกล้วยนั้นมีลูกไหม................
ท่านคงเดาออกนะครับ ความรวยที่คนรวยหมายถึงนั้น จะได้จากอะไร
ความเห็น (2)
คือ เหมือนว่าถ้าเราจะรวยอัลลอฮฺได้ทรงประทารริสกีมากับผลผลิตนั้น ใช่ไหม
เหมือนกับมนุษย์ หลายคนบอกว่าลูกมากยากจน
แต่สำหรับอิสลามลูกมากร่ำรวยเพราะริสกีอัลลอฮฺได้ลงมาพร้อมอิลอามที่ประทานมาให้มนุษย์
ข้อคิดของคนสมัยเก่าเค้ามีข้อคิดดี เพราะเป็นข้อคิดที่มองเห็นแบบเชิงลึก..
จริงๆ คำตอบในวันนั้น ทุกคนก้เห็นด้วยกันหมด
ถ้าเขาเอากล้วยไปขาย ซึ่งมันมีมากกว่าผงนั้นอีก แน่เขารวยแน่
เขาน่าจะคิดคำสอนของพ่อเขาให้ลึกซึ้งกว่าคำตรงๆที่พ่อเขาบอกเขา