16-6-51
วันนี้หลังจากที่ดิฉันกลับจากกรมก็มีโอกาสหัวหน้าคลังยา
เรายิ้มให้กันพร้อมคำทักทายตามฟอร์มของดิฉันคือ ยุ่งไหมหนู?
ดิฉันเห็นหน้าน้องๆแล้วรู้สึกเห็นใจ
ท่าทางจะเครียดน่าดูพร้อมตอบว่ายุ่งเรื่องคนค่ะ เดี๋ยวก็มีจดหมายมา ๆ
ดิฉันปลอบใจพร้อมกับให้สู้ต่อไป
เธอบอกว่าไม่รู้หนูจะบ้าก่อนหรือเปล่า
ดิฉันเลยบอกว่าเวลาเราอยู่กับคนที่บ้าๆบอๆไม่ว่านายหรือลูกน้อง ถ้าเราไม่ใส่ใจ เราทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด
ดิฉันว่ามันจะเป็นสิ่งที่น่าภูมิใจมากกว่า ประสบการณ์ที่เราได้จากการทำงานกับคนที่หลากหลายและเราทนได้แสดงว่าเราอยู่กับโลกได้
ดิฉันเคยเจอลูกน้องที่กรี๊ดออกจากห้องไป บางคนก็มีจดหมายที่ไม่ปิดซองส่งมาทุกวัน วันละฉบับ บางคนก็อิจฉากัน
ซึ่งเป็นธรรมดาของสัตว์โลกค่ะ
ไม่มีความเห็น