"บางทีการพยายามปรับตัวให้เข้ากับโลกที่เป็นอยู่นั่นแหละ
คือความบ้า
การยอมล้มเลิกความฝันใฝ่สิ อาจเป็นความบ้า
...... และที่สุดของความบ้าทั้งปวง
คือการมองชีวิต อย่างที่มันเป็น
.......................................
แทนการมองชีวิต อย่างที่มันควรจะเป็น........"
MAN of LA MANCHA
เสมอมา.....ฉันคิดว่า ดอน กิโฮเต้ ยังไม่ตาย ตราบเมื่อมนุษย์ยังมีความฝันใฝ่ถึงโลกที่ควรจะเป็น
และพยายามไปถึงวันนั้น............
แต่หัวใจของ ดอน ก็แผ่วเกินไปแล้วในโลกของความเป็นจริงแห่งยุคสมัย......... ด้วยหัวใจมนุษย์เหล่านั้นศรัทธาแต่ความสุขกาย...มอบใจแล้วต่อโลกแห่งวิถีบริโภค.... ปัจเจกเกินกว่าจะรวมเป็นฝันกล้าที่ท้าทายเพื่อโลกแห่งสันติสุขและงามสง่า
....เล่นกับมันสิชีวิต เล่นกับมัน สนุกกับมัน เยาะเย้ยเจ้าความทุกข์ยาก หัวเราะใส่หน้ามัน ทำให้ทั้งหมดแห่งความทุกข์ยากนั้น กลัวท้อแท้และสับสน
เสมอไป....ดอน กิโฮเต้ จะยังไม่ตาย ตราบใดที่ หัวใจมนุษย์ไม่จำนนต่อความจริงที่เผชิญหน้าอยู่ และไม่หยุดศรัทธาในความฝันนั้น ของตนเอง
สุดมือ เอื้อมคว้าข้าจะฝัน
กล้าหาญ ราญรบอริร้าย
ชีวิต จะปลิดปลดมิลดละง่าย
จะไป ถิ่นอันคนกล้ายังถอย
...............
ดอน กิโฮเต้ ยังไม่ตาย ตราบใดที่ยังมีความฝัน