ชะตาชีวิตของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง (ตอนที่ 1)

มีเรื่องเล่าให้ฟังเกี่ยวกับชะตาชีวิตของเด็กหญิงคนหนึ่งค่ะ

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชายวัยกลางคนได้เอาลูกสาว 2 คน วัย 6 ขวบ และ 4 ขวบมาฝากไว้กับพี่สาวที่ต่างจังหวัด ป้าสุขเป็นพี่สาวของชายวัยกลางคนคนนั้น มีที่อยู่อยู่ที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งในจังหวัดทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ป้าสุขเขามีสามีเป็นคนจีน

ลูกสาวคนเล็กเด็กคนนั้น จำได้ตอนนั้น อายุประมาณ 4 ขวบ เธอเรียกว่าพี่สาวของพ่อว่าป้าสุข และเตี่ย (แปะเต๋า) ซึ่งตอนนั้นพ่อแม่ของเด็ก 2 คนนั้น ยังอยู่ที่ กทม เมืองหลวง และมีลูกอีก 2 คน เขามีอาชีพรับจ้างขับรถขึ้นล่องระหว่าง กทม กับภาคอีสานเขามีความจำเป็นเลยเอาลูกสาว 2 คน มาฝากไว้กับพี่สาว ระหว่างอยู่กับป้าสุข เด็กคนนั้นคิดถึงพ่อแม่มาก รู้สึกเหงาและว้าเหว่ มีความรู้สึกเหมือนเด็กถูกทอดทิ้งให้อยู่กับคนอื่นตามลำพัง

หน้าตาเด็กหญิงคนนั้น คงเข้าตาคนแถวนั้น แบบว่าน่ารักมังคะ คนเห็นคนรักและชอบมาอุ้ม อยู่มาวันหนึ่ง มีชายหญิงวัยกลางคนคู่หนึ่งแวะมาเยี่ยมที่บ้านป้าสุข พวกเขาเห็นเด็กคนนั้นเข้า ก็เลยนึกชอบ อยากขอไปเลี้ยงดูเป็นลูกบุญธรรม ป้าสุขมีลูกตัวเอง 6 คน ยังมีลูกสาวของน้องชายอีกคน มาอยู่ด้วย 4 คน ป้าสุขภาระก็มีมากไม่มีเวลาเลี้ยงดู จึงได้ยกเด็กคนนั้นให้เขาไปเลย โดยไม่รีรอสอบถามน้องชายของตัวเองพ่อของด็กน้อยคนนั้น เด็กคนนั้นก็ยอมไปกับเขาโดยดี ผิดกับเด็กทั่วไปที่มักจะกลัวคนแปลกหน้า

สองสามีภรรยาเอาขนมมาล่อ เด็กคนนั้นก็เดินเท้าตามเขาไปต้อย ๆ สลับกับให้เขาอุ้มไป เด็กคนนั้นได้ไปอยู่กับพ่อแม่ใหม่ที่หมู่บ้านอีกแห่งหนึ่งที่อยู่ลึกเข้าไปป่าเขาห่างจากตัวเมืองมาก ๆ หลายสิบกิโลเมตร

บ้านใหม่ที่เด็กคนนั้นไปอยู่ พวกเขาสองคนผัวเมียแต่งงานกันมาหลายปีแต่ไม่มีลูกเลย ดังนั้นพวกเขาจึงเลี้ยงดูและรักเด็กคนนั้นที่รับมาเป็นลูก เด็กคนนั้นก็หลงรักพ่อแม่ใหม่ทั้งสองคนเอามาก ๆ เธอเรียกพวกเขาว่าพ่อทองกับแม่เต็ม เด็กคนนั้นรู้สึกอบอุ่นและมีความสุขมากมายเลย ณ ขณะนั้น

และแล้วก็มีเรื่องจนได้ พ่อจริง ๆ ของเด็กคนนั้น ก็ได้กลับมาแวะที่บ้านของพี่สาว พอไม่เห็นลูกสาวคนเล็ก ก็เอะอะ อาละวาดเอากับพี่สาวของตัวเอง ป้าสุขก็เลยให้เตี่ยกับเพื่อนบ้านอีก 2-3 คน พากันเดินเท้าไปที่หมู่บ้านแห่งนั้น เพื่อไปรับเด็กคนนั้นกลับคืนมาให้กับน้องชาย

วีรกรรมของเด็กคนนั้น

เชื่อไหมคะ เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนั้น กำลังวิ่งเล่นอยู่กับเพื่อน ๆ อยู่แถวนั้น เธอแอบได้ยินว่า จะมีคนมารับเธอกลับบ้านป้าสุข

เธอได้วิ่งเข้าไปแอบซ่อนตัวเองในโอ่งข้าวสาร ไม่ให้ใครเห็น แต่พวกขาก็มาเห็นจนได้ เตี่ยเอามือหย่อนลงไปในโอ่งข้าวสาร หวังจะไปอุ้มเด็กคนนั้นออกมาจากโอ่งข้าวสารนั้น ทันใดนั้น เตี่ยก็ร้องโอ๊ย โอ๊ย ไม่ให้โอ๊ยได้อย่างไร ก็เพราะเด็กคนนั้นกัดนิ้วมือเตี่ยเอานะซิคะ

ทำไม เธอ เฮี๊ยวจัง

และแล้วก็ต้องจากกันกับพ่อแม่ใหม่

เด็กคนนั้นได้เดินทางกลับไปอยู่กับป้าสุขตามเดิมเพื่อไปรอการกลับไปอยู่ด้วยกันแบบพร้อมหน้าพร้อมตากับครอบครัวของพ่อแม่ที่แท้จริงของเธอนั่นเอง

จบตอนพอดีค่ะ

คอยติดตามวีรกรรมตอนต่อไปของเด็กคนนั้นนะคะ