ความรักกำลังทำให้ฉันร้องไห้ : เพลง นอนกับความเหงา / โรส ศิรินทิพย์ หาญประดิษฐ์

สายๆ ของวันหนึ่ง..

ในห้องพักสีขาวดูสะอาดตา ที่เราพักอยู่เป็นระยะเวลาหลายวัน – หลายคืน

ขณะที่ฉันกำลังง่วนอยู่กับการเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า

เธอกึ่งนั่ง กึ่งพิง อยู่บนเตียงเล็กๆ มองดูฉัน

นัยน์ตาของเธอมีหยดน้ำใสๆ กำลังร่วงพรูอาบแก้ม

และก่อนที่เธอจะทันใช้มือเช็ดทิ้ง

“ร้องไห้ทำไมคะ?” ฉันถามพลางเดินเข้าไปสวมกอด

“ก็ทำไม ถึงชอบคิดว่าพี่ไม่รักนะ” เธอตอบฉันเบาๆ ในอ้อมแขน

ทำไม ภาพความทรงจำเดิมๆ ระหว่างเรา

ถึงได้ผุดขึ้นมาในความคิดคำนึงชัดเจนนักก็ไม่รู้

พอภาพนี้ผุดขึ้นมา .. ก็มีเรื่องราวต่างๆ บทสนทนามากมายพรั่งพรูออกมา

มากเสียจนฉันอยากจะปิดสวิตช์ความคิดของตัวเองในทันใด

หลายคืนที่ฉันหลับไปทั้งน้ำตา

และหลายครั้งในตอนกลางวัน ที่ฉันรู้สึกอยากจะร้องไห้

ฉันก็จะร้องออกมาอย่างไม่อายใคร

และทั้งๆ ที่บอกกับตัวเองว่า .. เธอจากไปแล้ว

แต่ในหัวใจและความรู้สึกกลับไม่ยอมรับความจริงนั้น

ยังคงแอบคาดหวังอย่างเงียบๆ ว่า .. สักวันหนึ่งเธอจะกลับมา

วิถีโคจรแห่งรักจะพัดพาให้เรากลับมาพบกันอีกครั้ง

รูปถ่ายของเธอหลายใบยังคงวางอยู่บนที่บน

เหมือนเช่นทุกครั้ง .. ที่ฉันหยิบปากกาขึ้นมาเพื่อเขียนถึงเธอ

พูดคุยกับเธอผ่านหน้ากระดาษ

รูปถ่ายใบเดิมๆ รอยยิ้ม สีหน้า แววตาของเธอก็ยังดูเหมือนเดิม

จะต่างกันก็แค่เพียงความคิด-ความรู้สึก ที่เธอมีให้ฉัน..ได้เปลี่ยนไป

ฉันกำลังร้องไห้

ในดวงตาพร่างพราวไปด้วยหยดน้ำใสๆ

ไม่มีเหตุผล ไม่รู้ว่าทำไม ไม่มีคำตอบ

น้ำตาของคนเรามาจากไหนกัน

ไหลริน ร่วงพรู ออกมาเรื่อยๆ ไม่รู้จักเหือดแห้ง

ดึกแล้ว..

เสียงสายลมยังคงพูดคุยกันเบาๆ

ท่ามกลางเสียงกระซิบกระซาบของเหล่าสายลมนั้น

ยังมีเสียงสะอึกสะอื้นของฉันให้ได้ยิน

แต่เสียงร้องไห้ของฉันคงดังไปไม่ถึง..หัวใจของเธอ

ไม่เป็นไรหรอกค่ะ

ถ้าความรักจะทำให้ฉันร้องไห้อีกครั้ง

จาก หนังสือทำมือเล่มสาม..แค่ได้เคยรักกัน ฉันก็พอใจ

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เพลง : นอนกับความเหงา

อัลบั้ม : Sleepless Society 2

ศิลปิน : โรส ศิรินทิพย์ หาญประดิษฐ์

เป็นอีกคืนที่เหงาจับใจ   เป็นอีกคืนที่ใจว่างเปล่า
ไม่มีเงาเธอแล้ว
ผ้าที่เคยห่ม   หมอนที่เคยหนุน   ของที่เคยคุ้นตา
ก็ไม่เหมือนเก่าเพราะมีคำว่าเหงา
เข้ามานอนแทนที่เธอ   และมันไม่คุ้นที่เธอหายไป

ไม่มีอีกแล้ว..ไม่มี   ไม่มีเธออีกแล้ว..ข้างกาย
ไม่มีใครให้บอกรัก   ให้ฉันพักใจ
ต้องกอดความเดียวดายไปทุกคืน
มันไม่มีอีกแล้ว..วันนั้น   ไม่ว่าจะหลับฝันหรือตื่น
ร้องไห้คนเดียวกับแสงดาว   อยู่ทุกคืน
เพราะห้ามใจตัวเองไม่ได้เลย   ให้เลิกรักเธอ

เป็นอีกคืนที่หนาวกว่าเคย
เป็นอีกคืนที่นอนไม่หลับ   ติดอยู่กับความหลัง
ผ้าที่เคยห่ม   หมอนที่เคยหนุน   ของที่เคยคุ้นตา
ก็ไม่เหมือนเก่า   เพราะมีคำว่าเหงา
เข้ามานอนแทนที่เธอ   และมันไม่คุ้นที่เธอ..หายไป

ไม่มีอีกแล้ว..ไม่มี   ไม่มีเธออีกแล้ว..ข้างกาย
ไม่มีใครให้บอกรัก   ให้ฉันพักใจ
ต้องกอดความเดียวดายไปทุกคืน
มันไม่มีอีกแล้ว..วันนั้น   ไม่ว่าจะหลับฝันหรือตื่น
ร้องไห้คนเดียวกับแสงดาวอยู่ทุกคืน
เพราะห้ามใจตัวเองไม่ได้เลย   ให้เลิกรักเธอ

ไม่มีอีกแล้ว..ไม่มี   ไม่มีเธออีกแล้ว..ข้างกาย
ไม่มีใครให้บอกรัก   ให้ฉันพักใจ
ต้องกอดความเดียวดายไปทุกคืน
มันไม่มีอีกแล้ว..วันนั้น   ไม่ว่าจะหลับฝันหรือตื่น
ร้องไห้คนเดียวกับแสงดาว อยู่ทุกคืน
เพราะห้ามใจตัวเองไม่ได้เลย   ให้เลิกรักเธอ