หลายปีมานี้ ตั้งใจจะเขียนบทความเพื่อเล่าเรื่องพี่สีน้อย แต่ก็ยังทำไม่ได้เสียที เรื่องราวดีๆ ที่ได้ดื่มด่ำด้วยกันมีมากมาย แต่หามุมที่จะเขียนถึงไม่ได้ดังใจ แต่ที่ทำได้ ก็คือ การทำ Music Video ให้ ซึ่ง อ.แหววตั้งชื่อว่า "สีน้อย เกษมสันต์ : ผู้หญิงคนหนึ่งที่อุทิศชีวิตเพื่องานพัฒนาเด็ก" (คลิกตรงนี้ค่ะ ถ้าอยากดู)
สำหรับ อ.แหวว พี่สีน้อย ก็คือ ผู้หญิงคนหนึ่ง ที่น่ารัก อบอุ่น ไม่เคยแก่ ชอบคุยเรื่องงานเกี่ยวกับการพัฒนาเด็ก อยากให้ท่านทั้งหลายรู้จักเธอค่ะ
อดใจรอแทบไม่ไหวที่จะเรียนรู้สันติวิธีที่พี่สีน้อย จะคิดค้นขึ้นเพื่อสร้างสังคมสันติสุข
อ.ขจิต ถามว่า พี่สีน้อยเป็นหนึ่งใน Girl gang ใช่ไหม คำตอบ ก็คือ ใช่แน่นอนค่ะ
แล้วจะกลับมาเขียนถึงพี่สีน้อยอีกค่ะ
ใช่ค่ะ ไปเรียนด้วยกันไหมคะ
ช่วยส่งยาแก้ปวดหัวให้ลุงเอกนะคะ
เราชอบสงสัยค่ะ
ลุงเอกถือว่าเป็นอาหารสมองครับ ไม่ปวดหัวเลยมีแต่ความสุข จริงๆนะจะบอกให้ คิคิ
อยากบอกว่า "รัก" พี่สีน้อยเช่นกันค่ะ
ถึงแม้วัยอาจจะนับเป็นหลานพี่สีน้อยได้ แต่ก็เรียกพี่สีน้อยว่าพี่สีน้อยเสมอ ( ตามอาจารย์แหวว และใครๆ ที่ต่างก็เรียกพี่สีน้อยกัน) อาจเป็นเพราะพี่สีน้อย หรือ อาจารย์สีน้อย เป็นผู้หญิงที่ไม่เคยแก่เลยค่ะ ยังมีความสนุกสนาน ร่าเริง เป็นกันเองกับผู้คนรอบข้าง เป็นที่รักของทุกคนที่ใกล้ชิด
ระลึกถึงพี่สีน้อยเสมอค่ะ... จำได้ว่าเมื่อคราวที่ติดตามกรณีกรณี (น้องออยล์) ซึ่งป่วยหนัก แม่พาน้องออยล์ซึ่งอุ้มน้องที่หายใจรวยรินมาพบอ.แหวว เราได้สอบถามอำเภอแม่อายถึงการไม่เพิ่มชื่อน้องเข้าทะเบียนราษฎร ทั้งๆ ที่แม่มีสัญชาติไทย ทำให้น้องไม่มีบัตรทองและแม่ไม่มีเงินรักษา
หลังจากน้องเข้ารพ.แม่อายก็ถูกส่งตัวต่อทันทีมาที่รพ.นครพิงค์ จ.เชียงใหม่ ชลเองก็ได้เดินทางมาเชียงใหม่เพื่อร่วมงาน TV4kids จึงได้เจอกับพี่สีน้อยที่ร้านข้าวต้ม ชลเล่าเรื่องน้องออยล์ให้พี่สีน้อยและพ่อวินัย (คณะเยสุอิต) ฟังบนโต๊ะข้าวต้ม ก็ชักชวนกันไปเยี่ยมอาการ และติดตามการใช้สิทธิบัตรทอง และประสานงานค่ารักษาพยาบาลเดิมที่เคยค้างรพ.อยู่
พี่สีน้อยได้ฟัง ก็เสนอตัวที่จะไปด้วยทันที พ่อวินัยรับอีกต่างหากว่าจะกลับไปเอาเสื้อผ้าและของใช้จำเป็นสำหรับพ่อน้องออยล์ (เนื่องจากพ่อน้องได้กระโดดขึ้นรถรพ.แม่อายตามน้องมาด้วยอย่างกระทันหันทันทีที่น้องถึงรพ.)
ตอนนั้น ดึกแล้ว 2 ทุ่มกว่า เราได้คุยกับพยาบาล ได้เยี่ยมน้องออยล์ที่ปลอดภัยพ้นขีดอันตรายอยู่ในตู้อบของห้องไอซียูซึ่งญาตินอนเฝ้าไม่ได้ แต่เรารู้ว่าพ่อน้องออยล์ไม่มีที่พักและมีเงินติดตัวน้อยนิด จึงลองเดินหาตามม้านั่งที่ผู้คนอาศัยหลับนอน อยู่ในรพ.
พี่สีน้อยของเราก็เที่ยวไปทักถามทุกคนด้วยความอ่อนโยนว่าใช่พ่อน้องออยล์หรือเปล่า? มีใครรู้จักผู้ชายที่มาจากแม่อายมั้ย? เมื่อในรพ.ไม่เจอ เราก็ไปที่วัดข้างรพ. และ หอพักตามซอยหน้ารพ. จนดึกแล้วก็ยังไม่เจอด้วยความเกรงใจชลจึงคิดว่าจะกลับ แต่พี่สีน้อยและพ่อวินัยก็ยังมีใจจะลองดูที่หอพักเล็กๆ อีกหลังหนึ่ง (ค่าที่พักคืนละ 40 บาท) ในที่สุดก็ได้เจอ เราจึงนั่งพูดคุยให้กำลังใจพ่อน้องออยล์อีกพักหนึ่ง ซึ่งตอนจะกลับพี่สีน้อยก็อดไม่ได้ที่จะช่วยค่านมน้องให้กับพ่อน้องไว้...
จากคืนนั้นถึงวันนี้ อยากบอกพี่สีน้อยว่า เด็กรุ่นใหม่ๆ อย่างชลยังจำภาพพี่สีน้อยในคืนนั้นได้เสมอค่ะ ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่คอยจับมือ เดินมาเป็นเพื่อน ทุ่มเทและแสดงความรักต่อเพื่อนมนุษย์ผู้ยากไร้ด้วยหัวใจ และทุกๆ งานที่เจอกัน ก็จะสัมผัสได้ว่าพี่สีน้อยมีความเอาใจใส่ดูแล ให้ความใกล้ชิดเด็กและประชาชนที่พี่สีน้อยรัก อย่างจริงใจ
รักพี่สีน้อย และ ดีใจที่ได้มาใกล้ชิดพี่สีน้อยค่ะ เป็นกำลังใจกำลังกายให้พี่สีน้อยทำงานเพื่อผู้คนที่พี่สีน้อยรักต่อไป พี่สีน้อยเป็นแบบอย่างที่ดีสำหรับพวกเราทุกคนค่ะ
-----------------------------------
ข้อความนี้เขียนไว้นานแล้ว เพื่อโพสต์ในบล็อกอ.แหวว โอเคเนชั่น ในครั้งที่ทำmv ให้อ.สีน้อย แต่ครั้งนั้นโพสต์เท่าไหร่ก็โพสต์ไม่ได้สักที เลยเซฟเก็บไว้ค่ะ
วันนี้นึกขึ้นได้ เลยรีบเอาแปะไว้ที่นี้ค่ะ
อิอิ ยังไม่ได้แต่งกลอนลิเกไว้ร้องจีบแม่ยกสีน้อยเลย อิอิ
ป้าสีน้อยน่ารักมากๆครับ
ตามไปดู MV ป้าสีน้อยแล้ว ทำได้น่ารักมากๆ เดี๋ยวไปคราวนี้สงสัยต้องไปร้องลิเกดาวลูกไก่ให้ป้าสีน้อยฟังด้วย อิอิ