ช่วงที่ผ่านมาเป็นวันหยุดยาว เลยมีเรื่องราวบันทึกชีวิตมากหน่อย แต่จะว่าไปบันทึก : ชีวิต การทำงาน และดนตรี (น้อยหน่อย) สำหรับผู้เขียนมันกลมกลืนกันมาก ๆ
เย็นวันศุกร์ กลับบ้าน(นายดำ)ที่พัทลุง เห็นวิวทิวทัศน์ ธรรมชาติ ข้างทางแล้วรู้สึกสงบ คิดอะไรไปได้เรื่อยเปื่อย ชอบมากเลยดูโน่นดูนี่ โดยเฉพาะภาพท้องทุ่งนาเขียว ๆ และภาพการใช้ชีวิตของคน แต่เทียบกับเมื่อก่อนไม่กี่ปีที่ผ่านมาผู้เขียนเห็นท้องทุ่งนามากกว่านี้ แต่ปัจจุบันพบว่าท้องทุ่งนาเปลี่ยนเป็นปลูกสวนยางเยอะขึ้น
ผ่านตลาดข้างทาง นายดำแวะซื้อขนมของกินกลับบ้าน พบว่าที่นี่ของกินถูกมาก ๆ ไม่ว่าขนมชิ้น ขนมพิมพ์ ขนมโค ถูกแล้วยังเยอะอีกต่างหาก นายดำซื้อมาเพียบ ฝากที่บ้านด้วย....
อย่างที่บอกว่าคิดอะไรได้เรื่อยเปื่อย มองทุ่งนาป่าเขาแล้วรู้สึกถึงความสงบ รู้สึกถึงความพอเพียง พอใจ เพราะคิดว่า...อะไร ๆ มันก็อยู่ที่ใจเรานี่เอง ถ้าตัวเรา ใจเรารู้สึกพอ....วกกลับมาเรื่องใกล้ตัว..
ชีวิต ทุกอย่าง....ต้องพอเพียง และเดินทางสายกลาง ไม่มากเกิน ไม่น้อยไป
ไม่มีความเห็น