ปี๒๕๑๖ ผู้ใหญ่ในค่ายเห็นว่าผมมีแวว น่าจะชกสากลได้ดี คุณพ่อก็ชอบ เลยประกบให้ชกสากลที่ ค่ายนารายณ์ ลพบุรี " ชกสวยมาก ชกดีมาก หมัดก็คม อายุก็ยังน้อย ..."ลุงวิเชียร โปรโมเตอร์ใหญ่เมืองละโว้มาดูผมซ้อมบ่อย ๆ แต่สมัยนั้น ราคาค่าตัวสู้มวยไทยไม่ได้ แต่ก็ลองให้ผมไปชกดูสักครั้ง
เพียงยก ๑-๒ ก็เล่นเอาคู่ต่อสู้เลือดอาบ หน้าปูด
แต่พอยกที่สาม แขนขวามันง่างไม่ออก เสียงคุณพ่อตะโกนบอก "ทิ้งขวา ๆๆๆ ..." มันรู้สึกปวด ชา ... แต่เสียงกองเชียร์ก็ยั่วอารมณ์บอก "น๊อกเลยๆๆๆ" เลยกลั้นใจทิ่มหมัดขวาไปเพื่อให้โดนหน้า.... แต่เปล่า จั่วลมเต็ม ๆ ล้มตามหมัดไปเลย......แพ้แบบไม่ต้องนับ .... ปวดแขน หัวไหล่ ชาไปครึ่งตัว แพทย์สนามตะโกนบอกอย่า.... ผมเอง...ไหล่หลุด ....
นั่นคือความพ่ายแพ้ต่อสังขาร ครั้งแรก สาเหตุเพราะตอนซ้อม มีอาการเจ็บเสียวๆที่หัวไหล่ขวามาก่อนเป็นเวลานาน แต่ก็ทนไว้ เพราะกลัวไม่ได้ชก ตอนนั้นต้องการเงินไปจ่ายค่าลงทะเบียนเรียนต่อ วค.ตามที่สอบได้ ...เท่านั้นยังไม่ช้ำเท่าไร เมื่อมีเซียนมวยปาก....(ไม่ดี)...มาพูดว่า " ล้มมวยได้เนียนมาก " แพ้ครั้งนี้ เจ็บทั้งตัว และเจ็บทั้งใจ แล้วอนาคตจะชกมวยหาเงินเรียนได้อีกไหม ?
ไม่มีความเห็น