รถผ่านหมู่บ้านอีกหลายแห่งจนเข้าเขตเชียงทองซึ่งเป็นเมืองเล็กระหว่างหลวงพระบางกับหัวพัน การเดินทางในแขวงหัวพันท่านไม่มีทางจะหลบเลี่ยงภูดอยไปได้ ถนนเลียบผ่านหมู่บ้าน บริเวณที่ราบเพียงมักจะเป็นหมู่บ้านของลาวลุ่มซึ่งหมายรวมเอากลุ่มที่พูดภาษาไททั้งลาว ไทดำ ไทแดง และไทขาว บริเวณที่สูงขึ้นดอยไปอีกนิดมักเป็นหมู่บ้านลาวเทิงซึ่งหมายถึงกลุ่มพูดภาษามอญเขมร ได้แก่ ขะมุ ข่าเม็ด และกลุ่มอื่นๆ การเดินทางขึ้นดอยลงดอย ถนนคดเคี้ยวไปเรื่อยๆ จะหักกี่โค้งก็จำไม่ได้เสียแล้ว ที่บ้านเมืองเฮียมแวะที่หัวน้ำคานถ่ายรูปหลุกที่ใช้พลังน้ำตำข้าว มีมองข้าวเรียงรายกันอยู่ ชาวบ้านอาศัยน้ำทำนาที่อยู่รอบๆหมู่บ้าน บริเวณที่อยู่ใกล้แม่น้ำซึ่งใกล้บ้านเรือนด้วยจะปลูกผักอยู่ในเขตส่วนครัวที่ล้อมด้วยรั้วตาแสงกันสัตว์เลี้ยงเข้าไป
รถวิ่งผ่านหมู่บ้านลาวเทิงหลายหมู่บ้าน จะรู้ว่าเป็นลาวเทิงหรือไตนั้นดูใต้ถุนบ้านก็รู้แล้ว บ้านไตจะมีกี่ทอผ้าอยู่ใต้ถุนแทบทุกบ้าน เผลอๆก็มีผู้หญิงสาวบ้างแก่บ้างนั่งทออยู่ แต่หมู่บ้านลาวเทิงไม่มีเพราะกลุ่มนี้ใช้กี่เอว นั่งทอกันอยู่บนเรือน ลักษณะเรือนเหล่านี้เหมือนเรือนลื้อที่เสาเรือนตั้งอยู่บนก้อนหิน เรียกกันว่าเสายองหินหรือเสาวางอยู่บนก้อนหินเพื่อกันปลวกกัดกินไม้หากเอาเสาไม้ฝังลงไปในดิน ข้างๆถนนบางครั้งจะมีลาวเทิงเดินกันเป็นกลุ่มเอาไม้ฟืนหรือของที่เก็บหาหรือล่าได้จากป่ากลับไปหมู่บ้าน มีการเผาถ่านข้างๆทางเพื่อขายให้กับคนในหมู่บ้านหรือเมือง
หลังจากขับรถมาเรื่อยๆก็แวะกินข้าวกลางวันตอนเกือบๆสี่โมง ย้ำเกือบๆสี่โมงจริงๆนะเออ คุณบุญส่งเลือกแวะกินที่น้ำตกข้างทาง เป็นน้ำตกที่สวยแต่อยู่ไกลเกินกว่าที่ใครๆจะมาเที่ยวได้ กินข้าวเหนียวกับปลาย่างและแจ่วพริกป่น พังเสียงน้ำตกไปด้วย แม้จะเป็นสถานที่เหมาะสำหรับการพักผ่อนแต่คนในท้องถิ่นก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก ดูเหมือนจะมีความพยายามทำให้เป็นแหล่งท่องเที่ยว มีร่องรอยของร้านขายอาหารและอื่นๆอยู่ด้วย แต่ร้างไปนานพอสมควร หากเป็นเมืองไทยคงกลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวพร้อมๆกับขายสินค้าOTOPไปแล้ว พยายามหาจุดขายกันเหลือเกิน ใจคอจะขายกันไปถึงไหนจ๊ะ
ก่อนถึงซำเหนือมีน้ำพุร้อน สหายก็เลยเกิดความคิดว่าจะอาบน้ำพุร้อนก่อนเข้าซำเหนือ ปรากฎว่าต้องขับรถเข้าไปอีกสามกิโลเมตรแล้วก็พบว่าน้ำพุร้อนอยู่เลยทุ่งนาออกไปติดอยู่กับเชิงดอยเล็กๆ แต่เหลือเชื่อว่ามีคนไปอาบเยอะด้วยนะ คนละห้าพันกีบเท่ากับประมาณยี่สิบบาท จนห้องน้ำเต็ม ก็เลยต้องเดินกลับโดยจ่ายค่าเข้าไปเที่ยวชมคนละพันกีบ เมื่อเข้าเขตเมืองซำเหนือต้องประทับใจกับถนนที่กว้างขวาง แต่รถน้อยดีจัง มีอาคารแบบตะวันตกที่ฝรั่งเศสเคยสร้างไว้หลงเหลืออยู่บ้าง คุณบุญส่งเธอพิถีพิถันในการเลือกที่พักน่าดู ค่ำแล้วแต่จะพักทันทีไม่ได้ คุณบุญส่งเธอจะต้องลงไปสัมภาษณ์และดูสถานที่ให้เรียบร้อยก่อน ซึ่งก็นับว่ารอบคอบดี แวะสัมภาษณ์ไปสองแห่งและถามชาวบ้านอีกด้วยนะ นักวิจัยอายเลยล่ะเพราะเธอมีการรีเชคข้อมูล ในที่สุดทั้งหลายก็ไปสยบที่โรงแรมชั้นหนึ่งของซำเหนือ ชื่อโรงแรมแคมซำเพราะอยู่ข้างแม่น้ำซำ ติดกับตลาดอีกด้วยนะ น้ำร้อนถูกใจจริงๆ ได้อาบน้ำอาบท่าหลังจากนั่งรถมาทั้งวัน สบายอกสบายใจจริงๆ สองทุ่มกว่าแล้วต้องออกไปหาอะไรกินกันที่ร้านใกล้ๆตลาด เดินดูรอบๆ อากาศหนาวจริงๆ คุณบุญเจ้อบอกว่า นี่แหละซำหนาวล่ะ ได้ร้านที่ถูกใจ แถมยังบริการเปิดเพลงที่เรา(สหายลาว)ชอบอีกด้วย ที่ผนังร้านมีผ้าไตแดงสวยๆแขวนอยู่เต็ม แต่ติดราคาไว้น่าสยดสยอง มีฝรั่งนั่งกินข้าวผัดอยู่ด้วย แต่ที่นี่ฝรั่งยังน้อยกว่าที่หลวงน้ำทา ที่โน่นนะฝรั่งเดินสะดุดหัวแม่เท้ากันเองเลยล่ะ หลังจากนั้นก็มีน้องสาวมาจากเซียงขวางพาญาติกลุ่มใหญ่มาเลี้ยงม่วนซื่นกัน ผู้หญิงลาวดื่มสุรายาดองเป็นของธรรมดา แต่ยังไม่เคยเห็นใครเมาอาละวาดซักที อาหารเย็นถูกปากถูกใจสมาชิก มีต้มส้มปลา ยำผัก ยำไก่ และผัดผัก แซ่บหลาย คงเพราะความหิวด้วย ดีใจที่มาถึงซำเหนือแม้จะค่ำจนมองไม่เห็นอะไรแล้วก็ตาม
ซำเหนือเป็นเมืองหลวงของแขวงหัวพันซึ่งตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของสปป.ลาว ห่างจากเวียงจันทน์ประมาณ ๖๕๐ กิโลเมตร มีพื้นที่ประมาณ ๑๖,๕๐๐ ตารางกิโลเมตร เป็นภูเขาหินปูนที่ครอบคลุมพื้นที่ประมาณเก้าสิบเปอร์เซนต์ เป็นเขตที่มีภูเขามากที่สุดของลาว สหายลาวบอกว่าความจริงเรียกว่าหัวภูก็ได้ บริเวณนี้มีเทือกเขายาวเหยียดเข้าไปถึงเขตเวียตนาม ภูสูงที่สุดได้แก่ภูหวดสูงถึง๒,๔๕๒ เมตร ยังมีภูอื่นๆ ได้แก่ ภูปาน ภูเลย ภูปั่น ภูผาที่ ภูผาลวม เป็นต้น และมีพื้นที่ป่าที่หลงเหลือจากการตัดโค่นและระเบิดประมาณสามสิบแปดเปอร์เซนต์ของพื้นที่ภูเขา พื้นที่การเกษตรประมาณ๑๖,๐๐๐ เฮคตาร์หรือ ๙๙,๘๒๔ ไร่โดยประมาณเช่นกัน นอกจากพื้นที่ราบหุบเขา มีทุ่งหญ้าคาและหญ้าอื่นๆที่ขึ้นตามธรรมชาติ สามารถใช้เลี้ยงสัตว์ เช่น วัว ควาย ม้าและแพะมีแม่น้ำสำคัญหล่อเลี้ยงพื้นที่การเพาะปลูกและใช้สำหรับการเดินเรืออยู่สามสาย คือ น้ำม่า น้ำซำและน้ำเหนือ อาณาเขตของหัวพันทางเหนือติดต่อกับจังหวัดซอนลา และทันห์หัวของเวียตนาม ทางใต้ของหัวพันติดต่อกับจังหวัดเงอัน ภายในประเทศติดต่อกับแขวงหลวงพระบาง และเซียงขวาง
ไม่มีความเห็น