ใจสู้ ครูช่วย เหนื่อย เพื่อนดี มีชัยไปกว่าครึ่ง
หลังจากที่ผู้เขียนได้กลับมาสัมผัสกับชีวิตการเป็นนักศึกษาอีกวาระหนึ่ง ที่พ้นสภาพมาเกือบ 27 ปี ด้วยแรงแห่งความคิดที่ว่า "ไม่มีใครแก่เกินเรียน" และเป็น "การศึกษาตลอดชีวิต" ประกอบกับต้องการแสวงหาความรู้ที่แปลกใหม่ และท้าทายความสนใจเป็นอย่างยิ่ง
การเรียนรู้เรื่อง วิจัย เป็นเรื่องที่ยากสำหรับผู้เขียน เพราะคำว่ายาก จึงเป็นปัญหาที่คิดว่าเมื่อไรจะเดินได้ถูกทาง เพื่อนำไปใช้ในวิชาชีพตนได้อย่างภาคภูมิใจ จึงตัดสินใจเลือกที่จะเรียนในสาขาวิชานี้ ก่อนเริ่มเรียนก็ตระหนก และกลัวสารพัดเหมือนกัน แต่ยึดสุภาษิต "ใจดีสู้เสือ" และแล้วการเป็นนักศึกษาในวัย 51 ก็เริ่มต้น เมื่อวันที่ 1 มิ.ย.2551 ที่มหาวิทยาลัยราชภัฎกาญจนบุรี
การเรียนมีเพื่อนร่วมรุ่นระยะแรก 15 คน เพิ่มเติมภายหลังอีก 5 คน รวมมีเพื่อนร่วมรุ่น 20 คน ณ วันนั้นถึงวันนี้ก็พยายามเป็นที่สุด วัยนี้แล้วต้องพยายามเท่านั้น การเรียนรู้ได้คณาจารย์ที่น่ารักมาก (ขออนุญาต อุบชื่อไว้ก่อนค่ะ) ท่านให้กำลังใจพวกเราเป็นอย่างดี ลีลาการสอนแต่ละท่านมีความหมายสำหรับพวกเรามาก เข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจบ้าง แต่ก็พาเราสนุก และเรียนรู้ได้มากขึ้นเรื่อยๆ ที่สำคัญ ผู้เขียนได้เรียนรู้การสร้างแบบทดสอบวัดพุทธิพิสัยตามแนวคิดของ Bloom คือ 1. รู้ (ความรู้) 2. ใจ (ความเข้าใจ) 3. ใช้ (การนำไปใช้) 4.วิ(การคิดวิเคราะห์) 5. สัง( กา รคิดสังเคราะห์) 6. ประ (การประเมินค่า) ที่ไม่เคยรู้มาก่อน ค่าสถิติต่างๆที่เป็นพื้นฐาน เป็นการเริ่มต้นที่คิดว่าตรงกับอาชีพครูที่จำเป็นต้องรู้ ซึ่งผู้เขียนเองก็ต้องถึง...บางอ้อ...เพราะเช่นนี้เอง ออกข้อสอบตามใจฉันมาเสียนานๆๆๆ ......ความสนุกที่เรียนรู้เรื่องใหม่ๆ...และการมีเพื่อนเรียนที่ต้องเปิดใจกัน อาจารย์สอนให้รู้ว่า...คุณเรียนแล้วหวังเกรด คะแนน กับการได้ใจเพื่อน...คุณเลือกแบบไหน....คำพูดนี้สอนให้ผู้เขียนและเพื่อนๆรู้ว่า....เรียนในวัยนี้ "กระบวนการกลุ่ม การมีน้ำใจ การเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ การให้ความช่วยเหลือ และการให้ใจกัน ฯลฯ" เป็นสิ่งสำคัญของพวกเรา (ไม่ว่าจะวัยใดก็ตาม) ...แม้แต่การสะท้อนให้เห็นนักเรียนที่เรากำลังสอนอยู่ ว่าเราควรจะพัฒนาเขาอย่างไร เพื่อให้ก้าวเป็นผู้ใหญ่ที่ดี อยู่ในสังคมได้
ผู้เขียนหวังว่าเพื่อน gotoknow ที่มีโอกาสมาเยี่ยมบันทึกนี้ มีข้อเสนอแนะสำหรับการเรียนรู้สาขาวิจัยและประเมินผลการศึกษา เล่าสู่กันฟัง หรือเพิ่มเติมความรู้แก่ผู้เขียน จักขอบพระคุณยิ่ง บอกตรงๆว่ามีความพยายามที่จะศึกษา แต่บางเวลาก็อาจถดถอยบ้างเพราะภาระหน้าที่ที่มีตามความจำเป็นก่อน-หลัง .
"Where is the will where is the way"....อิๆๆๆๆๆ
ขอบคุณค่ะที่ฟังเรื่องเล่า...นักศึกษาใหม่... มีอะไรแนะนำ..ยินดีค่ะ
ความเห็น (9)
สวัสดีค่ะ
- ยินดีต้อนรับค่ะ ครูอ้อยเป็นกำลังใจให้เสมอ
- และแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ได้ที่นี่
ครูอ้อย
* ได้เข้าไปเยี่ยมบันทึกครูอ้อยบางเรื่องแล้ว
* ได้แนวทางดีค่ะ คงต้องให้เวลาตนเองในการศึกษาอีกมาก
* ครูอ้อยมีอะไรเสนอแนะเพิ่มอีกนะคะ ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
- ครูอ้อย ไม่กล้าแนะนำอาจารย์เลยค่ะ นอกจากอาจารย์จะต้องเรียนรู้จากการอ่าน บันทึกของครูอ้อย
- แล้วลองเทียบเคียงดูว่า จะนำมาใช้กับนักเรียนของอาจารย์ได้หรือไม่
- ครูอ้อยจะแวะมาอ่าน มาเยี่ยมเยียนอีกนะคะ
ยินดีที่รู้จักและแลกเปลี่ยนเรียนรู้ค่ะ
สวัสดีค่ะท่านผอ.ประจักษ์
* แวะเยี่ยม มีฝรั่งมาฝากอีก
* คิดว่า...ได้ทาน...แล้วค่ะ
* น่าภูมิใจกับผลผลิตจากมือ....อร่อยจัง...55555
- เรียนเพื่อ "เรียนรู้" นะคะ
- เห็นการ"เรียนรู้"จากเรื่องเล่านี้ชัดเจนเลยค่ะ
- เป็นกำลังใจให้ค่ะ
เรียน หัวหน้าลำดวน ที่คิดฮอด
* ขอบคุณที่เยี่ยมบันทึกและเป็นกำลังใจเสมอมา
* ยินดีน้อมรับคำแนะนำค่ะ
- She ขอยกนิ้วให้กับพี่จริงๆที่มีความมุมานะ
- ความไม่รู้ ถ้าไม่ค้นคว้าหรือแสวงหา ก็คงไม่รู้ต่อไป
- ขอให้กำลังใจคุณพี่ให้ประสบความสำเร็จค่ะ
น้องชี
* ขอบคุณจ้ะน้องที่เป็นกำลังใจให้ค่ะ
* แหม!นึกว่างอนเสียแล้ว ชีก็รุ่นใหม่เหมือนกันจ้ะ
* เขียนบทสวดใต้ต้นโพธิ์ให้พี่ซะดีๆ ส่ง [email protected] ค่ะ