อดทนหน่อยนะ
ความอดทนเป็นสิ่งที่เจ็บปวดที่สุด
สำหรับชีวิตที่ตีกรอบความอ่อนแอล้อมตัวเองไว้
แม้จะเป็นเรื่องที่ยากในการผ่านคืนบางคืนหรือวันบางวัน
ที่สายลมแรงมาพร้อมกับพายุโหมกระหน่ำ
เมื่อเรือเล็กๆ กลางทะเลไม่อาจเดินทางต่อไปได้
การหยุดและประคับประคองเรือไว้
จึงเป็นสิ่งที่จำเป็นยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด
ท่ามกลางสายลมที่พัดกระหน่ำในกลางคืนมืด
นอกจากแสงปลาบแปลบของสายฟ้าจะไม่ส่องทางแล้ว
ยังนำความหวาดกลัวให้กับหัวใจที่อ่อนล้าสาหัส
ริมฝีปากจะแห้งโหย...และเค็มขื่นไปด้วยน้ำทะเลปนน้ำตา
การเป็นสิ่งมีชีวิตที่หมุดวนอยู่กลางคลื่นยักษ์ไม่รู้ทิศรู้ทาง
มีแต่จะถูกซัดเกลียวให้สาดกระทบโขดหินจนบอบช้ำ
การเดินทางย่อมมีจุดหมายมีปลายทาง...
แต่การเดินเรือไม่มีทางเลี่ยงพายุ
เรือลำเล็กจะข้ามผ่านไปได้อย่างไร...
ไม้พายเล็กๆ หรือจะทวนกระแสน้ำอันเชี่ยวกราก
กราบเรือบางๆ หรือจะด้านเกลียวคลื่นที่สาดซ้ำ
เรื่องบางเรื่องอาจจะทำให้เราจะเป็นจะตาย
และบีบบังคับเราให้หาทางสู้จนสับสน
และวิ่งวนคว้างไม่มีทางออก...ไม่มีทางเลือก
ไม่มีใครรู้หรอกว่าหากหยุดวิ่งแล้วอยู่นิ่งๆ สักพัก
ที่ที่ยืนพิงอยู่...อาจเป็นประตูก็ได้
เสี้ยววินาทีแห่งการหยุด...อาจทำให้เราถึงที่หมายช้า
หรือบางทีอาจต้องทำให้เรากลับมาเริ่มต้นเดินทางใหม่
แต่การกลับมาเริ่มต้นใหม่...ลมหายใจยังมีอยู่
จุดมุ่งหมายอาจเป็นสิ่งสำคัญ แต่ไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุด
การประคองเรือให้อยู่นิ่งๆ เพื่อผ่านพายุต่างหาก
ที่สำคัญกว่า...
เพราะถ้าเรือแตก...ไม่ใช่เพียงแค่จะไม่มีจุดหมาย
แต่จะไม่มีแม้แต่การเดินทาง
ความเห็น (22)
สวัสดีค่ะน้องชาย
- ครูอ้อย หยุด หลายครั้ง ในแต่ละวันค่ะ
- ทั้งที่การหยุดนั้น จะทำให้ครูอ้อย ชะงักลง
- และจะต้องใช้พลังมหาศาลที่จะต้องเริ่มต้นใหม่
- แต่ ครูอ้อย ก็รู้สึกว่า..ดีกว่าที่จะดันทุรัง ทำต่อไป
มีความสุขกับการทำงาน การเรียนตลอดวันนะคะ
สวัสดีครับ
บางครั้งสภาพจิตใจก็อ่อนแอเกินกว่าที่จะทนได้
แต่ถึงอย่างไรก็ต้องจำใจ "อดทน" ครับ
เพราะชีวิตต้องดำเนินค่อไป
The show must go on
ใครแช่งใครชังช่างเถิด
ใครเชิดใครชูช่างเขา
ใครเบื่อใครบ่นทนเอา
ใจเราร่มเย็นเป็นพอ
ขอบคุณสำหรับเช้าดีดีครับ
สวัสดียามเช้าค่ะ
อดทนนี่เจ็บปวดก็จริงนะ แต่ผลที่ตามมาหอมหวานเสมอเลย คริ คริ คริ
มีความสุขมากๆค่ะ
ใช่ครับ ก็เหมือนฟ้าหลังฝนน่ะครับ พอฝนตกไปแล้ว แล้วมันก็ตกอีก อ้าวไม่ใช่ เดี๋ยวฟ้าก็จะส่องสว่างเปิดทางให้กับคนที่มองไม่เห็นครับ
มาเป็นกำลังใจให้จ้า
ขอบคุณครับ ครูแอนที่แวะมาทักมาทาย
เป็นบันทึกเหงา ๆ อีกบันทึกหนึ่ง...เป็นกำลังใจให้นะคะ...ถ้ากำลังเหงาอยู่ก็ขอให้ความเหงานั้นเคลื่อนคลายออกไปนะคะ....
ขอบคุณครับ ทุกวันนี้ไม่เหงาเพราะมีเพื่อนที่ดีจากห้องแห่งการเรียนรู้แห่งนี้ล่ะครับ
เจ้านกขมิ้นเหลืองอ่อนเอย
คืนนี้เจ้าจะนอน ณ หนไหน
ในเมือง กลางป่าดงหรือพงไพร
รู้ไหมมีคนห่วงเจ้าเฝ้าคำนึง
ฝากบทกลอนให้คนพลัดถิ่น (ทุกคน)
นั่งอยู่ในห้องไร้แสงเทียน สายลมพัดเปลี่ยนโหยหา
คืนนี้มืดมิดหนอดารา เหงาจนน้ำตาไหลริน
อยากข้ามฟ้าไปตามหา นั่งบนปีกดาริกาที่ผกผิน
ล่องลอยไปให้ไกลสุดแดนดิน เพื่อหาคนพลัดถิ่นกลับมา
มีเพื่อนแต่งให้ครับ ขอขอบคุณครับ
- ถ้าเรือแตก..นอกจากจะไม่มีจุดหมายแล้ว
- การเดินทางก็ยังไม่มี
- น่าคิดๆๆ
- แสดงว่าบางครั้งบางโอกาสต้องหยุดและทบทวนตัวเองบ้าง
- ก่อนที่จำทำอะไรๆ เพื่อจะให้ถึงจุดหมายที่แท้จริง
หวัดดีค่ะ
ขอขอบคุณที่มีสิ่งดี ๆ มาเสนอให้ได้อ่าน
ทำให้อย่างน้อยก็ได้แนวคิดมาพัฒนาตนเองค่ะ
ขอเป็นกำลังใจนะคะ
สวัสดีค่ะ เราต้องมีความอดทนกันบ้างในการดำเนินชีวิต ความอดทนทำให้เราประสบความสำเร็จ และมีความสุขในวันต่อไป ถึงแม้อาจจะนานบ้างค่ะ
ครับ ใช่ครับ ความอดทนเป็นเครื่องพิสูจน์คนว่า การที่เราได้ทำอะไรอย่างไม่ย้อท้อก็มักจะมีผิดบ้างหากเรายังลุกขึ้นสู้ เราก็จะชนะและผ่านพ้นไปได้ครับ ขอบคุณครับ
- มาดูความอดทน
- แต่บางครั้งก็ต้องทนอด
- กลัวอ้วน
- อิอิๆๆ
- มาแซวเล่นครับ
ขอบคุณครับ อ.ขจิต ที่แวะมาเยือน สบายดีนะครับ
มาเยี่ยม มาทักทาย
มาค้นหาสิ่งที่ดี ๆ เพื่อไปดูแลตัวเอง
ขอให้มีสุขภาพแข็งแรง มีกำลังใจนะคะ
ขอบคุณสำหรับสิ่งดีดี ที่มีในทุกวันครับ ดีใจครับที่ได้มีส่วนร่วมในบ้านหลังนี้
มาให้กำลังใจสู้ๆ สู้ให้ถึงจุดหมายปลายทางคะ เหนื่อยนักก็พักผ่อน ตื่นเช้ามาจะได้สด ชื่นนะคะ เตรียมสู้ต่อไป พี่ประกาย
ขอบคุณครับ พี่ประกาย ช่วงงานเยอะ ยุ่งๆดีแต่ก้อสนุกครับ
สู้ๆครับ