สุขใจที่ได้ทำ

ธารน้ำใจต้องไหลเชี่ยวกว่าธารน้ำชี

19.00 น.วันที่ 22 กันยายน 2551 กลุ่มไหลถูกเรียกประชุมด่วน  ณ กองกิจการนิสิต

รอบโต๊ะของบอสเต็มไปด้วยสมาชิกกลุ่มไหลโดยที่ทุกคนไม่ทราบว่าโดนเรียกประชุมเรื่องอะไร...

เราคุยกันหลายเรื่องแต่เรื่องที่สำคัญที่พี่พนัสหยิบยกมาคุยคือ

การลงพื้นที่ช่วยเหลือชุมชนรอบมหาวิทยาลัยมหาสารคามที่ประสบภัยน้ำท่วม ผมแทบไม่เชื่อและไม่เคยได้ยินข่าวแม้สักครั้งเดียวว่าเกิดน้ำท่วมชุมชนรอบมหาวิทยาลัย จนเห็นภาพที่พี่พนัสไปถ่ายมาหลังจากการลงพื้นที่ครั้งแรกของแกเอง….

..จบการประชุม  ผมและสมาชิกกลุ่มไหลตัดสินใจที่จะลงไปให้เห็นกับตาของตัวเอง  เวลา 3 โมงกว่า ของเช้าวันที่ 20 ก.ย. 2551 เราเดินทางถึงโรงเรียนบ้านดอนนา พวกเราได้รับการต้อนรับจากท่าน ผอ. โรงเรียนบ้านดอนนา  สภาพโรงเรียนทีแรกที่ผมเห็นนึกว่าเป็นการขุดสระแต่กลางสระนั้นมีทั้งประตูฟุตบอลและเน็ตวอลเลย์บอล ...เห็นน้องๆหลายคนต้องเดินลุยน้ำผมก็อดเป็นห่วงถึงสิ่งที่จะมากับน้ำไม่ได้….

       การลงพื้นที่สำรวจเป็นการเดินทางไปที่บ้านห้วยชัน..ซึ่งระยะทางไม่ไกลและใช้เวลาในการเดินทางจากบ้านดอนนาไม่นาน...นี่พูดถึงการเดินทางทางรถธรรมดาน่ะครับ... แต่ครั้งนี้เราต้องลงเรือ เนื่องจากปริมาณน้ำเพิ่มสูงมากจนไม่สามารถเดินทางได้  เกือบยี่สิบนาทีที่เราใช้เวลาเดินทางไปถึงบ้านห้วยชัน

      มีห้วงเวลาหนึ่งที่ผมหันหลังไปสนทนากับพี่ที่ขับเรือ สายตาผมก็เหลือบไปเห็นหลังคาบ้านสีแดงของ มมส.ของเรา แต่แทบไม่น่าเชื่อว่าเหตุการณ์เหล่านี้เกิดขึ้นใกล้กับมหาวิทยาลัยแต่เรากลับมองไม่เห็นเลย ...(น่าคิดเหมือนกันน่ะครับ)  พวกเราสัมภาษณ์สอบถามชาวบ้านหลายๆคนเราก็ยิ่งได้รับรู้ปัญหาที่เกิดขึ้น

สิ่งที่ผมประทับใจที่สุด คือชาวบ้านบอกว่ายังไม่มีหน่วยงานไหนออกมาดูแล นอกจากทางจังหวัดที่ออกมาช่วยเหลือและทีมเราเข้ามาพื้นที่เป็นกลุ่มที่สอง...

 

ตัวผม น้านุ สาดตาจาน ร่วมชะตากรรมกับชาวบ้านซึ่งนำทีมโดยพ่อผู้ใหญ่บ้าน ได้ช่วยกันนำเรือท้องแบนออกจากหมู่บ้านโดยการเดินทางตามลำน้ำชี แล้วเลี้ยวเข้าป่าใกล้ๆกับหมู่บ้าน  เพื่อนำกลับออกมาปากทาง การนำเรืออกมาไม่ใช่เรื่องง่าย  ยิ่งกว่าการถ่ายหนัง หรือการล่องแก่งอีกครับ ทั้งหนามไมยราพ รังแตน  ต้นไม่ที่หักลงมา  บางจุดก็ต้องยกต้องดันเรือ  เนื่องจากปริมาณน้ำยังท่วมไม่ถึง  เราช่วยทุกคนช่วยกันอย่างขันแข็ง..

ร่วม 1ชั่วโมงเศษกว่าที่เราจะเดินทางออกมาถึงปากทางเข้าบ้านห้วยชันเพื่อมารับสมาชิกที่เหลือลงเรือท้องแบนเดินทางกลับมหาวิทยาลัย...ผมเชื่อว่าหลายคนรวมทั้งตัวผมเองต้องกลับออกไปด้วยคิดและตั้งคำถามว่า...น้ำท่วมเกิดขึ้นกับชุมชนที่อยู่ใกล้ มมส.แล้ว เราจะสามารถช่วยเหลือพ่อแม่พี่น้องชาวบ้าน  ที่อยู่ใกล้บ้าน ของเรา ได้อย่างไรบ้าง...