แผลที่เท้าของผู้ป่วยเบาหวาน พบร่วมกับ
1. peripheral neuropathy alone 70 %
2. peripheral vascular disease alone 15 %
3. พบneuropathy ร่วมกับ vascular 15 %
peripheral neuropathy (ปลายประสาทเสื่อม)
เป็นสาเหตุหลักของการเกิดแผลที่เท้าของผู้ป่วยเบาหวาน เมื่อเส้นประสาทส่วนปลายเสื่อม จะเกิดผลต่อเท้าคือ
- เส้นประสาทรับความรู้สึกเสื่อม (sensory neuropathy) ทำให้ผู้ป่วยชา ไม่รู้สึก ไม่สามารถรับรู้ความร้อน ความเย็น ของแหลมคม ตลอดจนแรงกดทับที่ผิดปกติ เช่นแรงบีบของรองเท้า เมื่อเกิดแผล ผู้ป่วยจะไม่รู้สึกเจ็บ
- เส้นประสาทสั่งการเสื่อม (motor neuropathy) ทำให้กล้ามเนื้อในเท้าอ่อนแรง ฝ่อลีบ เกิดภาวะเท้าผิดรูป
- เส้นประสาทอัตโนมัติเสื่อม (autonomic neuropathy) ทำให้การผลิตเหงื่อน้อยลง เกิดภาวะผิวแห้งแตก เป็นร่อง(Fissure)เกิดแผลได้ง่าย
peripheral vascular disease (PVD)
ไม่ใช่สาเหตุหลักของการเกิดแผล แต่เป็นตัวขัดขวางการหายของแผลจากการขาดเลือด
มีระดับ Oxygenในเนื้อเยื่อต่ำ การไหลเวียนเลือดบกพร่อง ทำให้อาหารและยาเข้าไม่ถึงแผล
peripheral neuropathy + vascular
พบร่วกับแผลประมาณ 15%
ความเสี่ยงต่อการเกิดแผลจำแนกเป็น 4 ระดับ คือ
ระดับ 0 : ลักษณะเท้าปกติ คือไม่มีลักษณะนิ้วจิก นิ้วงอ (No Loss of Protective Sensation)
ระดับ 1 : กลุ่มเสี่ยง (risky Group) คือมีเท้าชา แต่ไม่มีนิ้วงอ นิ้วจิก (Loss Of Protective Sensation),การไหลเวียนเลือดปกติ ,ไม่เคยมีประวัติแผลเบาหวานที่เท้า
ระดับ 2 : กลุ่มเสี่ยงสูง (High Risk) คือมีเท้าชา มีนิ้วงอ นิ้วจิก (LoPS +PathoBiomachanics) เท้าผิดรูป การเคลื่อนไหวของข้อลดลง เกิดตาปลา หรือมีการสูญเสียความรู้สึกร่วมกับการไหลเวียนของเลือดผิดปกติ (LoPS + Vasculopathy)
ระดับ 3 : กลุ่มความเสี่ยงสูงมาก (Very High RisK) คือ เคยมีแผลหรือถูกตัดขา
**การสูญเสียความรู้สึกในการป้องกันอันตรายของเท้า (LoPS) หมายถึงไม่สามารถรับรู้ 5.07 (10 gm.) Monofilament ตั้งแต่ 1 ตำแหน่ง ขึ้นไปใน 10 ตำแหน่ง คือ plantar surface of Toe 1-3-5 ,Metatarsal head 1-3-5,Mid foot medial-lateral , dorsal of foot.
ไม่มีความเห็น