Soft cushion for relieving malleolar pressure


เรารึก็ลำบากแทบแย่ กว่า แผลจะหายนะเนี่ย ถ้าท่านจะยอมนั่งเก้าอี้สวดมนต์ มันจะยากอะไร นักหนานะ

                   หลังจากที่ดูแล พระสงฆ์ ที่อาพาท จากการมีแผลที่เท้า นั้น ผมพบว่า ที่ตาตุ่มด้านนอก(Lateral malleolus)ของผู้ป่วยเป็นตำแหน่งที่มี ความชุกของการเกิดแผลสูงมาก แตกต่างจากคนไข้ทั่วไปมาก 

                  แม้จะรู้ว่าสาเหตุของการเกิดแผลนั้น เกิดจากวัตรปฏิบัติของสงฆ์ แต่การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม (Behavioral modification )นั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

                 ท่านก็ยังคงยืนยันที่จะปฏิบัติกิจของสงฆ์  อยู่อย่างเดิม

                  เมื่อแรกได้ยิน จริตของข้าพเจ้าก็เข้าตีความด้วยความโกรธว่าด้วย

"เรารึก็ลำบากแทบแย่ กว่า แผลจะหายนะเนี่ย ถ้าท่านจะยอมนั่งเก้าอี้สวดมนต์ มันจะยากอะไร นักหนานะ"

                 แต่ท่านก็ตอบข้าพเจ้าว่าด้วยการนั่งบนเก้าอี้นั้นเป็นสิ่งที่ไม่สามารถยอมรับได้ด้วย เป็นการกระทำที่ยกตัวขึ้นเสมอกับ พระรูป ของ  พระสัมมาสัมพุทธเจ้า 

                 ข้าพเจ้า ก็ได้สำนึกว่า ไอ้ความหลงตัว มันเข้ามาจับอีกแล้ว ด้วยว่า แพทย์ พยาบาลอย่างเรา ย่อมคิดว่า การไม่เป็นโรคย่อมถือเป็นเป้าหมายสูงสุดของเรา และมันก็ควรจะเป็นอย่างนั้นกับคนไข้ของเราด้วย(มี "เรา" เยอะมาก)

           การกระทำใดของเราที่ส่งผลส่งเสริมเชิงบวกต่อร่างกาย นั้น ควรต้องพิจารณาให้มีผลส่งเสริมเชิงบวกต่อ จิตวิญญาณ (Spiritual) ด้วยเช่นกัน

                  ต้องขอขอบคุณคุณบุญมาพร  ที่ได้ถวายที่รองตาตุ่มเท้าให้พระสงฆ์  

                     คุณบุญมาพร ได้ประดิษฐ์สิ่งนี้ขึ้นมาจาก ห่วงของเล่นสำหรับเด็กเล็ก ที่ฟันเพิ่งขึ้น  ใช้กัดเล่นแก้คันเหงือก      ซึ่งมีความนุ่มมากเพราะข้างในเป็นน้ำ พันด้วย Gauze และให้หลวงพ่อท่านเก็บไว้ในย่าม พอท่านจะนั่ง ขัดสมาธิ หรือพับเพียบก็ให้ท่านรองที่ตาตุ่มของท่านเพื่อ ไม่ให้เกิดแผล

ขอให้คุณบุญมาพรมีความสุข  ความเจริญ  ทั้งในด้านหน้าที่การงาน  และเรื่องครอบครัว  ปรารถนาสิ่งใดขอให้สมหวังทุกประการครับ

 

                                                                                       ขอบคุณมากครับ

                                                                                                                    นพ.เชิดพงศ์ หังสสูต

          

          

คำสำคัญ (Tags): #donut#off loading
หมายเลขบันทึก: 214836เขียนเมื่อ 8 ตุลาคม 2008 00:36 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:40 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

ขออนุโมทนาบุญด้วยคนค่ะ

ข้าพเจ้า ก็ได้สำนึกว่า ไอ้ความหลงตัว มันเข้ามาจับอีกแล้ว ด้วยว่า แพทย์ พยาบาลอย่างเรา ย่อมคิดว่า การไม่เป็นโรคย่อมถือเป็นเป้าหมายสูงสุดของเรา และมันก็ควรจะเป็นอย่างนั้นกับคนไข้ของเราด้วย(มี "เรา" เยอะมาก)

ผมอ่าน ตรงนี้ แล้ว ได้ สำนึกไปด้วยครับ อาจารย์

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท